សៀវភៅទេសចរណ៍វៀតណាម៖ នៅផ្លូវ Cai Quan

តាមផ្លូវ ចម្ងាយពី Tourane [Da Nang] ទៅ Hue គឺ 120 គីឡូម៉ែត្រ។ តាមសមុទ្រ ច្រកសមុទ្រចិនដ៏អាក្រក់បំផុតអាចបញ្ចប់ការធ្វើដំណើរក្នុងរយៈពេលប្រាំបី ឬដប់ម៉ោង ប្រសិនបើអាកាសធាតុមានអំណោយផលគ្រប់គ្រាន់ដើម្បីអនុញ្ញាតឱ្យឆ្លងកាត់ច្រាំងទន្លេនៅមាត់ទន្លេ Thuan An ដើម្បីចូលទៅក្នុងទន្លេអប់ ដែលរដូវកាលនេះមិនអាចឆ្លងកាត់បានប្រាំបីក្នុងដប់ថ្ងៃ។ ជាច្រើនដង សូម្បីតែវាបានទៅដល់កំពង់ផែ ក៏ត្រូវបង្ខំចិត្តត្រឡប់ទៅចំណុចចាប់ផ្តើមរបស់វាវិញ។

Du ký Việt Nam: Trên đường Cái quan- Ảnh 1. — នៅតាមផ្លូវពី Da Nang ទៅ Hue ឆ្នាំ 1898

ខ្ញុំបានដើរដោយជើងយឺតៗ ពេលខ្លះកាន់ដំបង ពេលខ្លះអង្គុយលើកៅអីផ្តៅដែលកាន់លើស្មារបស់អ្នកកាន់ខ្លាដ៏រឹងមាំបួននាក់; អាស្រ័យពេលយប់ ជួនកាលយើងបានដេកបណ្តោះអាសន្ននៅផ្ទះអ្នកស្រុក ឬក្នុងខ្ទមឬស្សីដែលសង់នៅតាមផ្លូវ។ ប្រសិនបើខ្ញុំដើរយឺតៗ យ៉ាងហោចណាស់ខ្ញុំអាចឆ្លងកាត់ប្រទេសដ៏អស្ចារ្យមួយដោយឡើងលើ Hai Van Pass តាមដងផ្លូវ Cai Quan ចាស់។

ផ្លូវសំខាន់ទៅ Hue ។ ផ្លូវមួយខ្សែមិនដូចផ្លូវដទៃទេ ផ្លូវខ្លះក្រាលកៅស៊ូ ខ្លះជាដីខ្សាច់ ផ្លូវគ្រោះថ្នាក់ហូរកាត់បាក់ដី ខ្លះជាប្រឡាយភក់នាំទៅស្រែ។

ចាកចេញពី Tourane ឆ្លងកាត់ឆ្នេរសមុទ្រប្រវែង 20 គីឡូម៉ែត្រ។ ផ្នែកនៃការធ្វើដំណើរនេះគឺមិនសប្បាយចិត្តខ្លាំងណាស់ ដោយសារតែពន្លឺព្រះអាទិត្យចាំងឆ្លុះលើឆ្នេរខ្សាច់ ដោយមិនគិតពីមែកធាងទន្លេរាប់មិនអស់ ឬបឹងទន្លេសាប ទឹកលិចទឹក ស្រះដ៏ធំនៅពេលទឹកឡើងខ្ពស់ ដោយគ្មានស្ពានសម្រាប់ឆ្លងកាត់។ យើងត្រូវពឹងផ្អែកលើសាឡាង។ វាជាការល្អបំផុតក្នុងការជៀសវាងផ្លូវនេះដោយឆ្លងកាត់ Vung Tau ទៅកាន់ភូមិតូចមួយនៃ Lien Chieu ដែលផ្លូវ Cai Quan ចាប់ផ្តើមឆ្ពោះទៅកាន់ May Pass [Ai Van ឬ Hai Van Pass]។ កប៉ាល់ចំហុយដ៏ល្អមួយនឹងបញ្ចប់ការធ្វើដំណើរក្នុងរយៈពេលមួយម៉ោងកន្លះ។

នេះជារបៀបដែលខ្ញុំ - ឬផ្ទុយទៅវិញយើងបានធ្វើវា។ ខ្ញុំមានសំណាងដែលបានអមដំណើរដោយបុគ្គលិកដែលមានចិត្តល្អម្នាក់នៃក្រុមហ៊ុនដឹកជញ្ជូនឈ្មោះ Bertrand ដែលត្រូវទៅ Hue ។ គាត់បានស្វាគមន៍ខ្ញុំយ៉ាងកក់ក្តៅនៅលើជម្រាលរបស់ក្រុមហ៊ុន ទោះបីជាមានខ្យល់បក់ និងរលកខ្លាំងក៏ដោយ កប៉ាល់បាននាំយើង និងអីវ៉ាន់ទាំងអស់របស់យើងទៅកាន់ឈូងសមុទ្រ Lien Chieu នៅម៉ោងប្រហែល 3:00 រសៀល។

ការឡើងដល់ច្រាំងគឺស្មុគស្មាញណាស់។ ដំបូងយើងចុះទូកនេសាទ ទូកកន្ត្រកឬស្សីវែង៖ មិនយូរប៉ុន្មានទូកតូចរបស់យើង ដែលបានលិចប៉ុន្មានសង់ទីម៉ែត្រ ក៏រត់ទៅបុក ហើយអ្នកបើកទូកក៏លោតចូលទៅក្នុងទឹកដើម្បីទាញវាយ៉ាងលំបាក។ ទីបំផុត ដោយអស់កម្លាំងខ្លាំង ពួកគេបានសម្រេចចិត្តថា មធ្យោបាយលឿនបំផុតគឺយកយើងដាក់លើស្មារបស់ពួកគេ ដូច្នេះហើយយើងទៅដល់ច្រាំង ដោយជៀសមិនផុតពីដីភក់ដែលហៀរមកលើយើងនៅពេលយើងផ្លាស់ទី។

នៅលើឆ្នេរខ្សាច់ coolies ឈររង់ចាំជាមួយនឹងបង្គោលរបស់ពួកគេ; បុរសស្តុកស្តម្ភ សាច់ដុំ រាងធាត់ ស្ទើរតែគ្មានអាវ ខោទ្រនាប់ទាញឡើងដល់ត្រគាក អាវខ្លីរមូរជុំវិញក។ ក្រុមអ្នកត្រជាក់ត្រូវបានចល័តដោយស្ថានីយ៍ Lien Chieu យើងបានឃើញតង់ពីរបីនៃស្ថានីយ៍នេះនៅក្រោមដើមឈើខ្ពស់ៗប្រហែលកាំភ្លើងពីច្រាំង។

ពាក្យ "ស្ថានីយ៍" ស្តាប់ទៅចម្លែកនៅពេលស្តាប់ដំបូង។ វាធ្វើឱ្យនៅក្នុងគំនិតរបស់យើងនូវយានជំនិះដែលកំពុងរត់លើផ្លូវដែក [ពាក្យដូចគ្នាសម្រាប់ពាក្យបារាំង "រថភ្លើង" មានន័យថាយានជំនិះអគ្គិសនី]។ "ស្ថានីយ៍" តើខ្ញុំត្រូវនិយាយវាទេ? ពាក្យនេះមិនមានអ្វីដូចគ្នានឹង tram បើទោះបីជាវាស្តាប់ទៅដូចគ្នាក៏ដោយ។ វាគ្រាន់តែស្មើនឹងស្ថានីយប្រៃសណីយ៍ចាស់ក្នុងប្រទេសយើង ប៉ុន្តែអ្វីដែលខុសគ្នាត្រង់ថា ប៉ុស្តិ៍ប្រៃសណីយ៍នៅទីនេះមិនមានសេះទេ។ រហូតមកដល់ពេលនេះ អាណ្ណាមមានតែប៉ុស្តិ៍ប្រៃសណីយ៍ដែលជួលមនុស្សប៉ុណ្ណោះ។

មានតែនៅចំនុចមួយចំនួននៅលើផ្លូវ Cai Quan យើងឃើញសេះស្គមស្គាំងមួយចំនួន ប៉ុន្តែលើកលែងតែករណីពិសេសមួយចំនួន ប្រជាជនមិនត្រូវបានអនុញ្ញាតឱ្យប្រើសេះទាំងនេះទេ ពួកគេគ្រាន់តែប្រើដើម្បីបង្កើនល្បឿនដឹកជញ្ជូនសំបុត្ររបស់រដ្ឋនៅតាមវាលទំនាបប៉ុណ្ណោះ។ ស្ថានីយ៍នីមួយៗមានចម្ងាយពី 15 ទៅ 20 គីឡូម៉ែត្រពីគ្នា ហើយត្រូវបានត្រួតពិនិត្យដោយក្រុមស្ថានីយ ដែលប្រតិបត្តិការជាប្រចាំ។ នៅទីនេះ ភ្ញៀវទេសចរអាចស្វែងរកអ្នកដឹកជញ្ជូន និងអ្នកកាន់ palanquin បានយ៉ាងងាយស្រួល។

ពី Tourane Bay ទៅ Hai Van Pass ផ្លូវចាស់ត្រូវបានជួសជុលដោយផ្នែក។ ផ្លូវមួយត្រូវបានសាងសង់ដោយក្រុមវិស្វករជាច្រើនឆ្នាំមកហើយ។ ទោះបីជាមិនទាន់រួចរាល់ ពោរពេញដោយទឹកជ្រោះ ការរអិលបាក់ដី និងប្លុកថ្មក្រានីតដ៏ធំក៏ដោយ វាបានអនុញ្ញាតឱ្យយើងឆ្លងកាត់យ៉ាងលឿនពីរភាគបីនៃចម្ងាយ ដោយសារជម្រាលដ៏ទន់ភ្លន់។ ទោះយ៉ាងណាក៏ដោយ ឥឡូវនេះវាយឺតពេលហើយ។ ពេលយើងចាកចេញពី Lien Chieu ព្រះអាទិត្យរៀបនឹងលិច។ ហើយឥឡូវនេះមេឃខ្មៅងងឹត។

ដើម្បីកាត់បន្ថយចម្ងាយនេះ យើងបានងាកទៅផ្លូវមួយទៀត៖ វាមិនមែនជាផ្លូវលំទេ ប៉ុន្តែជាគ្រែនៃទឹកជ្រោះ។ បុរសដែលនាំមុខគេបានរុលទៅមុខ ពត់ខ្លួន ជួនកាលដេកផ្អៀងមុខ ខណៈសមមិត្តនៅពីក្រោយឈរត្រង់ លើកដៃឡើង កាន់ជើងវែងស្ទើរតែបញ្ឈរ។

ពួកគេបានបន្តដំណើរទៅមុខដោយរហ័សរហួន និងរហ័សរហួនដូចសត្វឆ្មា ក្នុងចំណោមផ្ទាំងថ្មដែលរលំ ដើមឈើរលំ និងដើមទំពាំងបាយជូរមានបន្លា។ បុរសពីរនាក់បានដើរទៅមុខដើម្បីដើររើសអេតចាយ ដោយកាន់ពិលដើមត្រែងវែង។ ម្តងម្កាលពួកគេដុតព្រៃ។ ខ្យល់សមុទ្រដ៏ខ្លាំងបានបក់ភ្លើង ហើយយើងបានរុលទៅក្រោមពន្លឺនៃភ្លើងដ៏ធំ។ (ត្រូវបន្ត)

Nguyen Quang Dieu ដកស្រង់ចេញពីសៀវភៅ ជុំវិញអាស៊ី៖ Cochinchina, Central Vietnam, and Bac Ky បកប្រែដោយ Hoang Thi Hang និង Bui Thi He, AlphaBooks - National Archives Center I និង Dan Tri Publishing House បោះពុម្ពក្នុងខែកក្កដា ឆ្នាំ 2024)

ប្រភព៖ https://thanhnien.vn/du-ky-viet-nam-tren-duong-cai-quan-185241209235423938.htm