การควบรวมจังหวัดและเมืองต่างๆ ในเวียดนาม

ข้อมูลที่โปลิตบูโรและสำนักงานเลขาธิการมีแผนที่จะรวมหน่วยงานการบริหารระดับจังหวัดหลายแห่งเข้าด้วยกันกำลังดึงดูดความสนใจจากประชาชน

ในปัจจุบัน ประเทศเวียดนามมี 63 จังหวัดและเมือง (57 จังหวัดและ 6 เมืองที่บริหารโดยศูนย์กลาง ได้แก่ ฮานอย นครโฮจิมินห์ ไฮฟอง ดานัง กานเทอ และเว้)

แผนที่เวียดนามตอนเหนือ (ภาพ: แผนที่เวียดนาม)

จังหวัดและเมือง 20 แห่ง เคยมี "เป้าหมาย" ที่จะรวมกัน เนื่องจากไม่เป็นไปตามมาตรฐาน

มติที่ 1211/2559 ของคณะกรรมการบริหารแห่งชาติ เรื่อง มาตรฐานหน่วยงานบริหาร และการจำแนกหน่วยงานบริหาร ซึ่งแก้ไขและเพิ่มเติมโดยมติที่ 27/2565 ของคณะกรรมการบริหารแห่งชาติ เรื่อง มาตรฐานของจังหวัด ระบุไว้อย่างชัดเจน

โดยจังหวัดภูเขาและที่สูงมีประชากรมาตรฐานตั้งแต่ 900,000 คนขึ้นไป และมีพื้นที่ธรรมชาติตั้งแต่ 8,000 ตร.กม. ขึ้นไป

จังหวัดที่เหลือมีมาตรฐานจำนวนประชากรตั้งแต่ 1.4 ล้านคนขึ้นไป และมีพื้นที่ธรรมชาติตั้งแต่ 5,000 ตารางกิโลเมตรขึ้นไป

จำนวนหน่วยการบริหารระดับอำเภอในสังกัดจังหวัด ตามมติ ต้องมีตั้งแต่ 9 หน่วยขึ้นไป โดยต้องมีอย่างน้อย 1 อำเภอ หรือ 1 เทศบาล

ในปี 2562 สำนักงานสถิติทั่วไป (กระทรวงการวางแผนและการลงทุน) ได้ประกาศผลสำมะโนประชากรพบว่า 10 จังหวัดที่มีประชากรน้อยที่สุดในปัจจุบัน (อยู่ระหว่าง 314,000 ถึง 733,000 คน) ได้แก่ บั๊กกัน ลาอิเจา กาวบ่าง กอนตุม นิญถ่วน เดียนเบียน ดั๊กนง กวางตรี เหล่าไก และเฮาซาง

10 จังหวัดและเมืองที่มีพื้นที่ธรรมชาติขนาดเล็กที่ไม่ตรงตามมาตรฐาน ได้แก่ จังหวัดบั๊กนิญ 822.7 ตร.กม. จังหวัดฮานาม 860.5km2; จังหวัดหุ่งเอียน 926 ตร.กม. จังหวัดวิญฟุก 1,238.6 ตร.กม. เมืองดานัง 1,285.4km2; จังหวัดนิญบิ่ญ 1,378.1 ตร.กม. เมืองกานโธ 1,409km2; จังหวัดวิญลอง 1,475 ตร.กม. จังหวัดไทบิ่ญ 1,570.5km2; จังหวัดนามดิ่ญ 1,652 ตร.กม.

ดังนั้นในปี ๒๕๖๔ เมื่อกระทรวงมหาดไทยได้รับมอบหมายให้เป็นประธานในการจัดทำร่างมติกำหนดมาตรฐานหน่วยบริหารและจำแนกหน่วยบริหาร จึงได้นำ ๒๐ ท้องถิ่นดังกล่าวข้างต้น เข้า “เป้าหมาย” ที่อาจมีการควบรวมกิจการ เนื่องจากไม่เป็นไปตามมาตรฐานจำนวนประชากรและพื้นที่

สำนักงานใหญ่กระทรวงมหาดไทย (ภาพ: Thanh Dong)

การควบรวมจังหวัดและเมือง

หากมองย้อนกลับไปที่ประวัติศาสตร์ของการบริหารเขตแดนทางการปกครองที่ประกาศเมื่อหลายปีก่อน หลังจากการรวมประเทศใหม่ในเดือนเมษายน พ.ศ. 2518 เวียดนามมีหน่วยการบริหารระดับจังหวัด 72 หน่วย (ภาคเหนือมี 25 หน่วย และภาคใต้มี 47 หน่วย)

ในเดือนธันวาคม พ.ศ. 2518 รัฐสภาได้มีมติยกเลิกระดับภูมิภาค ยุบเขตปกครองตนเอง รวมหน่วยการบริหาร และรวมจังหวัดภาคเหนือและภาคกลางเหนือเข้าด้วยกัน

ภายในต้นปี พ.ศ. 2519 การควบรวมกิจการยังคงดำเนินการต่อไปในระดับใหญ่ โดยขยายจากภูมิภาคตอนกลางเหนือไปจนถึงจังหวัดทางตะวันตกเฉียงใต้และที่ราบสูงตอนกลาง ในปีพ.ศ. 2519 ทั้งประเทศมีหน่วยการบริหารระดับจังหวัดเพียง 38 แห่งเท่านั้น

ในปี พ.ศ. 2521 รัฐสภาอนุมัติการขยายเขตกรุงฮานอยโดยรวมเขตอีก 5 เขตเข้าด้วยกัน แบ่งจังหวัดกาวล่างออกเป็นสองจังหวัดคือกาวบางและลางเซิน ขณะนี้ประเทศเวียดนามมี 39 จังหวัดและเมือง

ในปี พ.ศ. 2522 ได้มีการจัดตั้งเขตพิเศษวุงเต่า-กงเดา เทียบเท่ากับระดับจังหวัด และขยายพื้นที่ทั้งประเทศเป็นหน่วยการบริหาร 40 แห่ง

ในปี พ.ศ. 2532 จังหวัดบิ่ญตรีเทียนถูกแบ่งออกเป็น 3 จังหวัด คือ กว๋างบิ่ญ กว๋างตรี และเถื่อเทียน-เว้ จังหวัดงี๊บิ่ญแบ่งออกเป็นจังหวัดกวางงายและจังหวัดบิ่ญดิ่ญ จังหวัดฟู่คั๊งแบ่งออกเป็นสองจังหวัดคือ ฟู่เอียน และคั๊งฮหว่า ขณะนั้นทั้งประเทศมี 44 จังหวัดและเมือง (40 จังหวัด 3 เมือง และเขตพิเศษ Vung Tau-Con Dao)

เมื่อเข้าสู่ปี พ.ศ. 2534 จังหวัดที่รวมกันก่อนหน้านี้หลายแห่งยังคงแยกออกจากกัน เช่น จังหวัดฮาซอนบิ่ญถูกแยกออกเป็นจังหวัดฮาทายและจังหวัดฮัวบิ่ญ จังหวัดฮานามนิญแบ่งออกเป็นจังหวัดนามฮาและจังหวัดนิญบิ่ญ จังหวัดเหงะติญถูกแบ่งออกเป็นจังหวัดเหงะอานและจังหวัดห่าติญ

จังหวัดบ่าเรีย-วุงเต่า ก่อตั้งขึ้นบนพื้นฐานของการแบ่ง 3 อำเภอออกจากจังหวัดด่งนาย และรวมเข้ากับเขตพิเศษวุงเต่า-กงเดา (การยุบเขตพิเศษ) หน่วยการบริหารของประเทศเพิ่มขึ้นเป็น 53 จังหวัดและเมือง

ในปีพ.ศ. 2540 จำนวนหน่วยการบริหารระดับจังหวัดได้เพิ่มขึ้นเป็น 61 หน่วย เมื่อจังหวัดบั๊กไทยถูกแยกเป็นจังหวัดบั๊กกันและจังหวัดไทเหงียน จังหวัดฮาบั๊กแบ่งออกเป็นจังหวัดบั๊กซางและจังหวัดบั๊กนิญ จังหวัดนามฮาแบ่งออกเป็นจังหวัดฮานามและจังหวัดนามดิ่ญ จังหวัดไหหุ่งแบ่งออกเป็นจังหวัดไหเซืองและจังหวัดหุ่งเอียน จังหวัดวิญฟูแบ่งออกเป็นสองจังหวัดคือ วิญฟูก และฟูเถา (หลังจากรวมกันเป็นหนึ่งเกือบ 29 ปี)

ในปีพ.ศ. 2540 จังหวัดวิญฟูถูกแบ่งออกเป็นสองจังหวัดคือ วิญฟูกและฟูเถา หลังจากรวมตัวกันมาเกือบ 29 ปี ในภาพนี้ เมืองเวียดตรี จังหวัดฟู้เถาะในปัจจุบัน (ภาพ: ตุงวี)

จำนวนหน่วยการบริหารระดับจังหวัดในประเทศของเรายังคงเพิ่มขึ้นต่อเนื่องจนถึง 64 เมื่อปี พ.ศ. 2547 เมื่อจังหวัดดั๊กลักแบ่งออกเป็นสองจังหวัดคือดั๊กนงและดั๊กลัก เมืองกานโธแยกออกเป็นจังหวัดเหาซางและเมืองกานโธ จังหวัดไลเจาแบ่งออกเป็นจังหวัดไลเจาและจังหวัดเดียนเบียน

ในกลางปี ​​พ.ศ. 2551 สภานิติบัญญัติแห่งชาติลงมติเห็นชอบมติรวมจังหวัดห่าเตย 4 ตำบลของจังหวัดหว่าบิ่ญ และอำเภอเมลิงห์ (จังหวัดวิญฟุก) เข้าเป็นเมืองหลวงฮานอย

ดังนั้น ตั้งแต่ปี พ.ศ. 2551 ถึงปัจจุบัน เวียดนามยังคงมีหน่วยการบริหารเท่าเดิม ซึ่งรวมถึง 63 จังหวัดและเมือง

โดยสรุปฉบับที่ 126 เรื่อง เนื้อหาบางประการเกี่ยวกับการดำเนินการจัดระบบการเมืองอย่างต่อเนื่องและปรับปรุงกระบวนการจัดระบบการเมืองในปี 2568 ที่เพิ่งลงนามและออกโดยเลขาธิการสำนักงานเลขาธิการ Tran Cam Tu กรมการเมืองและสำนักงานเลขาธิการได้ขอให้หน่วยงานต่างๆ เสนอนโยบายแก้ไขและเพิ่มเติมกฎหมายและระเบียบของพรรคที่เกี่ยวข้องกับการควบรวมจังหวัด และรายงานต่อกรมการเมืองภายในไตรมาสที่ 3 ของปีนี้

นอกจากนี้ ในรายงานสรุปผลการบังคับใช้กฎหมายว่าด้วยการจัดองค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นที่ส่งถึงกระทรวงยุติธรรมในเดือนพฤศจิกายน พ.ศ. ๒๕๖๗ กระทรวงมหาดไทยยังได้เสนอให้ทบทวนและเพิ่มเติมกฎระเบียบเพื่อส่งเสริมการจัดองค์กรเขตและตำบล และวิจัยเพื่อนำร่องการจัดองค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นระดับจังหวัดอีกด้วย

รายงานจากกระทรวงมหาดไทย ณ เดือนมิถุนายน พ.ศ. 2567 ระบุว่า ประเทศของเรามีหน่วยการบริหารระดับอำเภอจำนวน 705 หน่วย (อำเภอ 523 หน่วย อำเภอเมือง 46 หน่วย อำเภอเมือง 51 หน่วย อำเภอเมืองจังหวัด 84 หน่วย และอำเภอ 1 หน่วย)

นอกจากนี้ เวียดนามยังมีหน่วยการบริหารระดับตำบลอีก 10,595 แห่ง (8,192 ตำบล 1,784 ตำบล 619 เมือง)

Dantri.com.vn

ที่มา: https://dantri.com.vn/xa-hoi/nhung-lan-sap-nhap-tinh-thanh-o-viet-nam-20250219220800997.htm