ชาวนาชราขุดวัตถุประหลาดขึ้นมาโดยบังเอิญ ทุกคืนเขาจะร้องตะโกน ทำให้คนทั้งครอบครัวตกใจกลัว

ในฤดูใบไม้ร่วงปีพ.ศ. 2508 ชาวนาชื่อเป้ยชานในมณฑลเฮยหลงเจียง ประเทศจีน ขุดอิฐสีเขียวจากกำแพงเมืองโบราณใกล้บ้านของเขาเพื่อสร้างคอกหมู เขาตกใจเมื่อหยิบชิ้นส่วนโลหะขึ้นมา

ชายคนนั้นรู้สึกแปลกมาก จึงขุดอย่างช้าๆ ด้วยมือของเขา ทันใดนั้น วัตถุโลหะที่มีรูปร่างเหมือนมังกรก็ปรากฏอยู่ตรงหน้าของเขา

เสียงที่เปล่งออกมาเหมือนเสียงร้องไห้คร่ำครวญในป่าลึกอันเวิ้งว้าง (ที่มา: โซฮู)

คุณบุ้ยนำวัตถุประหลาดนี้กลับบ้านอย่างเงียบๆ เช็ดให้สะอาดด้วยผ้า และแขวนไว้ที่หน้าต่าง เขาทำงานหนักมาตลอดทั้งวันเขาจึงรู้สึกเหนื่อยมาก หลังจากรับประทานอาหารแล้ว เขาก็เข้านอนและหลับไปอย่างสนิท

เมื่อกลางดึกเขาตื่นขึ้นมาเพราะเสียงประหลาดในห้องของเขา หลังจากตรวจสอบทั่วทั้งบ้านแล้ว เขาก็พบว่าเสียงประหลาดนั้นมาจากมังกรที่เขาขุดขึ้นมาในบ่ายวันนั้น เขารวบรวมความกล้าทั้งหมดแล้วเดินเข้าไปใกล้เพื่อฟัง เสียงนั้นก็ดังขึ้นเรื่อยๆ เรื่อยๆ คล้ายเสียงร้องไห้คร่ำครวญในป่าลึกอันเวิ้งว้าง

แม้ว่าเขาจะโด่งดังไปทั่วหมู่บ้านว่าเป็นคนกล้าหาญ แต่ขณะนี้เขากลับรู้สึกหนาวและมีเหงื่อออก เขานึกในใจว่า “โอ้พระเจ้า มังกรเทพแสดงเวทมนตร์ของเขาออกมาอย่างนั้นหรือ? มันเป็นเพราะฉันนำมันกลับบ้านมาหรือที่มันโกรธ?”

แต่ที่แปลกก็คือ ประมาณตี 5 ของวันรุ่งขึ้น มังกรก็หยุดส่งเสียงประหลาดนั้นอีก สถานการณ์เช่นนี้ยังคงเกิดขึ้นในอีกไม่กี่วันต่อมา ทำให้ครอบครัวชาวนาชราเกิดความสับสนและหวาดกลัวอย่างยิ่ง

จากนั้น นายบุยจึงตัดสินใจมอบมังกรดังกล่าวให้กับผู้เชี่ยวชาญจากสำนักงานโบราณวัตถุแห่งเมืองฮาร์บินเพื่อทำการตรวจสอบ

หลังการวิจัยผู้เชี่ยวชาญอธิบายว่าวัตถุรูปร่างมังกรขนาดเล็กนี้เรียกว่า ดงเตาลอง มันมีร่างกายเป็นมังกรแต่หัวกลับคล้ายสิงโตและปากเหมือนนกอินทรี

บนตัวของดองโทลองมีรูเล็กๆ เรียงตัวกันอย่างประณีตมาก เพียงลมพัดผ่านรูเล็กๆ เหล่านี้เบาๆ ก็จะเกิดเสียงขึ้นมา ส่วนปัญหาเสียงหายไปตอนเช้านั้น ผู้เชี่ยวชาญบอกว่า เนื่องจากเป็นช่วงกลางคืนที่เงียบสงบ จึงสามารถได้ยินเสียงได้ชัดเจน ในระหว่างวันจะมีเสียงรบกวนมากจนไม่ชัดเจนและไม่สามารถได้ยินเสียง

ปัจจุบัน ต่งโตอาหลงได้กลายเป็นโบราณวัตถุชั้นหนึ่งของประเทศ และได้รับการอนุรักษ์และเก็บรักษาไว้ในพิพิธภัณฑ์โบราณวัตถุทางวัฒนธรรมในเฮยหลงเจียง

ทูเฮียน (ที่มา NetEase และ Sohu)

แหล่งที่มา