เมื่อได้พบกับรักแรกของฉันในรอบ 10 ปี ฉันก็ตัดสินใจบางอย่างทันที

10 ปีต่อมา ฉันได้พบกับคนไทยอีกครั้ง ซึ่งเป็นรักแรกของฉัน ตอนนั้นฉันกับไทยอยู่ชั้นปีที่ 2 คนละห้องแต่เรียนห้องเดียวกัน

ห้องบรรยายของเราในเวลานั้นมี 3 ห้องเรียนที่ใช้ห้องเดียวกัน คนไทยเป็นคนเรียนเก่ง มีรูปร่างหน้าตาดีเพราะตัวสูง และรู้จักแต่งตัว เข้ากับคนง่าย ร่าเริง เป็นที่นิยมมาก

ฉันเป็น "สาวบ้านนอก" ตัวจริง ไม่มีอะไรพิเศษเกี่ยวกับรูปลักษณ์ภายนอก ยกเว้นผลการเรียนที่ "น่าประทับใจ" ของฉัน เนื่องจากผมมีบุคลิกที่น่าดึงดูดและน่ารัก จึงทำให้มีคนชื่นชมผมอยู่ไม่น้อย

ฉันเกิดมาในครอบครัวที่ยากจน นอกเวลาเรียน ฉันก็ยุ่งกับการเรียนพิเศษและเรียนพิเศษนอกเวลา ดังนั้นจึงมีเวลาให้กับคนรักของฉันน้อยมาก แต่คนไทยเคารพผมมาก ไม่เพียงแค่เขาไม่รังเกียจ เขายังยินดีจัดเวลาว่างมาส่งผมที่โรงเรียนด้วย เพื่อว่าเมื่อเรากลับมาเราจะได้นั่งทานข้าวด้วยกัน

Gặp lại tình đầu sau 10 năm, tôi bất ngờ đưa ra một quyết định - 1 — หลังจากเรียนจบมา 10 ปี ฉันได้พบกับแฟนเก่าโดยไม่คาดคิดอีกครั้ง (ภาพประกอบ: ShutterStock)

ความสุขเป็นสิ่งเรียบง่ายและงดงามอย่างยิ่ง แต่เมื่อเรียนจบแล้วเราไม่สามารถรักษาความเป็นเหมือนเดิมอีกต่อไป บางทีอาจเป็นเพราะบริษัทอยู่ห่างไกล หรือไม่ก็เพราะความรักที่เคยมีมานานจนความหลงไหลค่อยๆ จืดจางลง ภาษาไทยส่งข้อความถึงฉันน้อยลงและไม่ค่อยสนใจฉันเท่าแต่ก่อน ไม่มีใครพูดอะไรกับใคร เพียงแต่เก็บเงียบไว้แล้วค่อยๆ เดินออกไป

เป็นฉันเองที่ริเริ่มที่จะยุติและทำลายความเงียบนั้น ฉันบอกลาคุณไปแล้ว ทั้งที่ในใจฉันยังมีความรู้สึกมากมาย แต่ฉันรู้ว่าฉันต้องเด็ดขาดเพราะฉันไม่รู้สึกถึงความรักและการเคารพจากเขาอีกต่อไป หลังจากนั้นไทยก็แต่งงาน และผมก็แต่งงานด้วย เราเลยขาดการติดต่อกันตั้งแต่นั้นเป็นต้นมา

วันนี้เป็นวันรวมรุ่นครบรอบ 10 ปี ฉันแปลกใจเพราะมีภาษาไทยมาด้วย ภาษาไทยไม่ใช่ชั้นเรียนของฉันแต่ก็สนิทกับคนเยอะดังนั้นพวกเขาคงจะไปด้วยกันได้ เมื่อคนไทยเข้ามาทักทาย ผมก็อึ้งไปครู่หนึ่งเพราะความแปลกใจและอีกอย่างหนึ่งที่ผมไม่รู้ว่าจะเรียกว่าอะไร ตอนนั้นเห็นได้ชัดว่าฉันกำลังตื่นเต้นมาก หัวใจฉันเต้นเร็วมาก

ไทยชมว่าฉันยังสวยเหมือนเดิม แถมน่าดึงดูดกว่าเดิมด้วย เราพูดคุยกันอย่างเปิดเผย เนื้อหาไม่มีอะไรพิเศษ ไทยได้พูดถึงชีวิตปัจจุบันของเขา การงาน ลูกๆ และถามผมเรื่องเดิมๆ เช่นกัน มันง่ายๆ แค่นั้น แต่ฉันรู้สึกมีความสุข รู้สึกเหมือนว่าเวลาไม่ได้ทำให้เราห่างกันมากเท่าไร

คนไทยที่อยู่ตรงหน้าฉันตอนนี้ไม่ได้มีหน้าตาที่เรียนเก่งและสง่างามเหมือนแต่ก่อนอีกต่อไป มีเพียงภาพลักษณ์ของชายที่ประสบความสำเร็จ ดูสง่างาม และไม่เร่งรีบเท่านั้น งานเลี้ยงรุ่นของเราเริ่มตั้งแต่ 11 โมงเช้าและกินเวลานานจนดึกดื่น การพบปะเพื่อนเก่า พูดคุยเรื่องเก่าๆ และรำลึกถึงความทรงจำสมัยเป็นนักเรียนทำให้เกิดอารมณ์ต่างๆ มากมาย

ระหว่างนั้นไทยจะหาทางมาอยู่ใกล้ฉันเสมอ หรือถ้าเขาไม่อยู่ เขาก็จะบอกให้ฉันรู้เขาคอยสังเกตและใส่ใจฉันอยู่ตลอดเวลา ความรู้สึกนี้ช่างแปลกประหลาดมาก มันทำให้ฉันรู้สึกเหมือนกลับไปเป็นเด็กสาวอีกครั้ง รู้สึกว่าตัวเองเป็นที่รัก เป็นที่หวงแหน มั่นใจ สวยงาม และสดชื่น

หลังจากประชุมเสร็จ ไทยก็ขอเบอร์โทรศัพท์ของฉัน และเสนอว่าจะพาฉันกลับบ้าน แต่ฉันเพียงให้หมายเลขโทรศัพท์ของฉันกับเขาและขอให้เขาพบอีกครั้งอย่างสุภาพ

ฉันกลับบ้านดึกแต่สามีของฉันยังคงทำงานและรอฉันอยู่ เมื่อได้ยินเสียงเรียกของฉัน เขาก็รีบวิ่งออกไปเปิดประตู ถามฉันอย่างมีความสุขว่าฉันมีความสุขไหม เหนื่อยไหม และอยากกินอะไรอีกไหม เพราะเขายังทานข้าวส่วนของฉันอยู่ ฉันตอบไปตามตรงว่า “การออกไปข้างนอกก็สนุก แต่การได้กลับบ้านยังคงสบายที่สุด”

นั่นคือความรู้สึกที่แท้จริงที่ผมได้รับเสมอเมื่อไปที่ไหนสักแห่งแล้วกลับมาบ้าน ดึกคืนหนึ่ง เมื่อฉันเผลอหลับไปหลังจากวันอันยาวนาน สนุกและเหนื่อย ฉันตื่นขึ้นตอนกลางดึกและเห็นสามีของฉันยังคงนั่งพิมพ์งานอยู่บนคอมพิวเตอร์ โดยมีเอกสารหนาๆ วางเป็นปึกอยู่ข้างๆ เขา ทันใดนั้น ฉันก็รู้สึกสงสารสามีของฉันมาก

สามีของฉันไม่เก่งเรื่องพูดคำหวาน แต่ในช่วงหลายปีที่เราอยู่ร่วมกันภายใต้ชายคาเดียวกัน เขาไม่เคยพูดจาหยาบคายหรือโกรธภรรยาและลูกๆ เลย ไม่ว่าเขาจะยุ่งแค่ไหน ไม่ว่างานของเขาจะเครียดแค่ไหน ฉันก็ไม่เคยได้ยินเขาบ่นเลย เขารักภรรยาของเขาเสมอ ดูแลลูกๆ ของเขาเป็นอย่างดี และเป็นคนเอาใจใส่เป็นอย่างยิ่ง

ไม่ว่าฉันจะชอบซื้ออะไร หรืออยากพูดคุยเกี่ยวกับอะไร เขาก็เข้าใจและไว้ใจฉัน ทำให้ฉันรู้สึกได้รับการเคารพและเป็นที่รักเสมอ

จู่ๆ ฉันก็คิดถึงคนไทย ฉันสงสัยว่าคนไทยกับภรรยาของเขาเป็นอย่างไรบ้าง พวกเขามีความสุขดีหรือเปล่า ทำไมเขาถึงเอาใจใส่และตามใจฉันขนาดนี้

ฉันหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาและเห็นข้อความที่ไทยส่งมา เขาถามฉันว่าฉันเหนื่อยไหมและถึงบ้านหรือยัง ฉันลบข้อความที่เพิ่งเห็นไปอย่างเงียบๆ และยังลบเบอร์โทรศัพท์ของไทยที่ฉันบันทึกไว้เมื่อไม่กี่ชั่วโมงที่แล้วด้วย

ก็ขอให้เป็นอย่างนั้น ฉันพูดกับตัวเอง ไทยเป็นรักแรกของฉันตอนที่ฉันอายุ 20 และเราก็เลิกกันไปแล้ว นี่คือของขวัญของฉัน ผู้ชายที่นั่งทำงานหนักอยู่ตรงนั้นคือสามีของฉัน ผู้ชายที่ฉันสัญญาว่าจะรักและทะนุถนอม ผู้ชายที่สัญญาว่าจะดูแลลูกๆ ของเราไปด้วยกันตลอดชีวิต

มุม “เรื่องราวของฉัน” บันทึกเรื่องราวชีวิตคู่และความรัก ผู้อ่านที่มีเรื่องราวที่ต้องการแบ่งปัน โปรดส่งเรื่องราวเหล่านั้นมาที่โครงการได้ทางอีเมล: [email protected] เรื่องราวของคุณอาจได้รับการแก้ไขหากจำเป็น ขอแสดงความนับถือ.

ที่มา: https://dantri.com.vn/tinh-yeu-gioi-tinh/gap-lai-tinh-dau-sau-10-nam-toi-bat-ngo-dua-ra-mot-quyet-dinh-20240915112948204.htm