นักเขียนบทฮ่อง งัต เล่าถึงความทรงจำของการ "แขวนไก่ไว้บนรถ" เพื่อไปรับกวี ลัม ทิ ไม ดา

ตามข้อมูลจากญาติ กวี Lam Thi My Da เสียชีวิตเมื่อเวลา 05.00 น. ของวันที่ 6 กรกฎาคม ด้วยวัย 74 ปี การจากไปของกวีจาก กวางบิ่ญ ทำให้ครอบครัว เพื่อนร่วมงาน และผู้ชมรู้สึกเสียใจ

Nguyen Thi Hong Ngát นักข่าว กวี และนักเขียนบทภาพยนตร์ของ Dan Tri เล่าว่าเธอได้พบกับกวี Lam Thi My Da จากการประกวดบทกวีปี 1973-1974 ที่จัดโดยหนังสือพิมพ์ Van Nghe ในเวลานั้น กวีวีดา ได้รับรางวัลชนะเลิศ นักเขียนบทหงษ์หงัต ได้รับรางวัลรองชนะเลิศ กวีทั้งสองก็มีความสัมพันธ์ใกล้ชิดกันตั้งแต่นั้นเป็นต้นมา และมีเรื่องราวความทรงจำร่วมกันมากมาย

Biên kịch Hồng Ngát kể kỷ niệm treo gà ở xe đi đón nhà thơ Lâm Thị Mỹ Dạ - 1 — กวี Lam Thi My Da เพิ่งเสียชีวิตด้วยวัย 74 ปีในนครโฮจิมินห์ (ภาพ: ตัวละคร Facebook)

“ฉันไปบ้านของ Vy Da ในเว้ บ่อยๆ เมื่อ Da ย้ายไปโฮจิมินห์ซิตี้ ฉันก็ไปบ้านของเธอด้วย Vy Da มีลูกสาวสองคน ลูกสาวคนเล็กเรียนที่สหรัฐอเมริกาและตั้งรกรากอยู่ที่นั่น ในช่วงปีสุดท้ายของชีวิต Vy Da และสามีของเธอซึ่งเป็นกวี Hoang Phu Ngoc Tuong เดินทางไปทางใต้เพื่ออาศัยอยู่กับลูกชายคนโตของพวกเขา

ลูกสาวซื้ออพาร์ทเมนท์ติดกับบ้านให้กับวีดาและสามี พร้อมทั้งมีแม่บ้าน 2 คนมาช่วยทำงานบ้าน สามีของดาป่วยนอนติดเตียงมานานหลายปีแต่ยังคงมีสติสัมปชัญญะและจำผู้คนได้ “ในช่วงปีสุดท้ายของชีวิต Vy Da ป่วยเป็นโรคอัลไซเมอร์ (สูญเสียความทรงจำ - PV) ดังนั้นเธอจึงจำฉันไม่ได้” นักเขียนบท Hong Ngát เล่า

นักเขียนบท Nguyen Thi Hong Ngát กล่าวเสริมว่า Lam Thi Vy Da เป็นคนอ่อนโยนและใจดี เพื่อนไม่เคยเห็นวีดาโทษหรือโกรธใครเลย

“ฉันสามารถพูดคุยกับดาได้ทุกเรื่องในโลกโดยไม่ต้องกลัวสิ่งใดเลย วีดาเป็นคนเก็บตัว รู้วิธีเก็บความลับ ดาเป็นคนน่าเชื่อถือและใจดี” นางสาวฮ่อง งัต กล่าวถึงเพื่อนของเธอ

นักเขียนบทหญิงยังกล่าวเสริมอีกว่า เมื่อกวี Lam Thi Vy Da เข้าเรียนที่ Nguyen Du Writing School เธอก็ได้รับแจ้งการรับเข้าเรียนจากโรงเรียนนี้ด้วย แต่เนื่องจากเธอมีความหลงใหลในเวทีมากกว่า เธอจึงเลือกที่จะเรียนที่ Hanoi Academy of Theatre and Cinema

กวีจากภาคกลางมักบอกกับฮ่อง งัตว่า “ถ้าคุณศึกษาผลงานการเขียนของเหงียน ดู เราจะมีความทรงจำและความสนุกสนานมากขึ้น” แต่กวีหญิงทั้งสองก็ยังคงพบปะกันบ่อยครั้งแม้ว่าจะเรียนคนละโรงเรียนก็ตาม ในเวลานั้นกวีวีดาจำเป็นต้องพาลูกสาวของเธอมาที่ฮานอยเพื่อเรียนหนังสือ แต่เธอพยายามอย่างมากที่จะดูแลลูกของเธอและเรียนให้จบ

อดีตรองผู้อำนวยการฝ่ายภาพยนตร์ ฮ่อง งัต ไม่ลืมความทรงจำกับกวี ลัม ทิ ไม ดา ที่ฮานอย: "ตอนที่ฉันยังแข็งแรง วี ดา มักจะไปเยี่ยมฮานอยทุกปี ดา มักจะยืนอยู่บนถนนทุย เกว ฉันมักจะขับรถออกไปรับเธอเพื่อมาเยี่ยมบ้านของฉัน

ทุกครั้งที่ไปรับดา ฉันมักจะซื้อไก่แล้วแขวนไว้ในรถ ต้ม จากนั้นเราก็กินข้าวและคุยกัน ดามักจะนอนที่บ้านของฉัน บางครั้ง ดาจะไปนอนที่บ้านของ Phan Thi Thanh Nhan, Tran Thi Truong, Doan Thi Lam Luyen... ดาเป็นแขกผู้มีเกียรติ ดังนั้นเราจึงต้อนรับเธออย่างอบอุ่นมาก”

Biên kịch Hồng Ngát kể kỷ niệm treo gà ở xe đi đón nhà thơ Lâm Thị Mỹ Dạ - 2 — กวี Lam Thi Vy Da (ที่ 3 จากขวา) พร้อมด้วยกวี Bui Kim Anh (เสื้อแดง) และกวี Phan Thi Thanh Nhan (อ่าวสีน้ำเงิน) ในงานเลี้ยงพบกัน (ภาพ: Poet Bui Kim Anh)

กวี Doan Thi Lam Luyen แสดงความเห็นว่า Lam Thi My Da เป็นกวีที่ยอดเยี่ยม ในปี พ.ศ. 2540 กวี Lam Luyen เดินทางไปทำธุรกิจที่เมืองนาตรังและไปเยี่ยมบ้านของ Vy Da ในเมืองเว้ เธอได้รับการต้อนรับอย่างอบอุ่น ทั้งสองคนมีความทรงจำดีๆ ต่อกันมากมาย

“Vy Da ไม่เพียงแต่เขียนบทกวีได้ดีเท่านั้น แต่เธอยังเป็นคนที่สวย กระตือรือร้น และเข้ากับผู้อื่นได้ดีอีกด้วย บทกวีของเธอสะท้อนถึงบุคลิกที่แท้จริงของเธอ บทกวีของ Vy Da เป็นธรรมชาติแต่มีศิลปะมาก” กวี Lam Luyen เปิดเผย

Lam Thi My Da เกิดเมื่อปี พ.ศ. 2492 ที่อำเภอเลทุย จังหวัดกว๋างบิ่ญ เธอทำงานที่กรมวัฒนธรรม Quang Binh ตั้งแต่ปี 1978 ถึง 1983 เธอเรียนที่ Nguyen Du Writing School ต่อมาเธอทำงานเป็นนักข่าวและบรรณาธิการให้กับนิตยสาร Huong River ของสมาคมวรรณกรรมและศิลปะ Thua Thien Hue สามีของเธอคือกวีฮว่างภูหง็อกตือง

ในปี พ.ศ. 2550 กวี Lam Thi My Da ได้รับรางวัลแห่งรัฐสาขาวรรณกรรมและศิลป์จากประธานาธิบดีสำหรับผลงานรวมบทกวี 3 ชุด ได้แก่ The Birth of the Heart (พ.ศ. 2517), The Poem Without Years (พ.ศ. 2526) และ Dedicating a Dream (พ.ศ. 2531) ในปี พ.ศ. 2548 บทกวีรวมเรื่อง Green Rice ของเธอได้รับการแปลเป็นภาษาอังกฤษ พิมพ์และตีพิมพ์ในสหรัฐอเมริกา

ภารกิจสำเร็จลุล่วง

(เขียนโดยกวี ลัม ทิ ไม ดา)

สามภพสามภพ-ที่หมายชั่วคราว

ทุกคนต้องย้าย

เสร็จสิ้นภารกิจกวี

เธอหันหลังกลับไป

มีเพื่อนมากมายที่นี่

อึ้งไปด้วยความเศร้าโศก

จิตวิญญาณอันสูงส่ง

เพื่อกลับคืนสู่สถานที่ศักดิ์สิทธิ์

บทกวีของคุณเคยปลอบโยนฉัน

มีชะตากรรมที่ยากลำบากอีกกี่ครั้ง