ការធ្វើឱ្យភាសាអង់គ្លេសជាភាសាទីពីរ៖ រឿងជោគជ័យរបស់ប្រទេសហ្វីលីពីន

ប្រទេសហ្វីលីពីនគឺជាឧទាហរណ៍ដ៏សំខាន់មួយរបស់ប្រទេសដែលបានយកឈ្នះលើបញ្ហាប្រឈមនៃភាពចម្រុះផ្នែកភាសា និងបានលើកកម្ពស់ភាសាអង់គ្លេសជាភាសាទីពីរតាមរយៈគោលនយោបាយអប់រំដ៏រឹងមាំ។

គោលនយោបាយអប់រំពីរភាសា (BEP) ដែលត្រូវបានអនុវត្តនៅដើមទសវត្សរ៍ឆ្នាំ 1970 បានដើរតួនាទីយ៉ាងសំខាន់ក្នុងការលើកកម្ពស់ជំនាញភាសាអង់គ្លេស ខណៈពេលដែលរក្សាហ្វីលីពីន (ភាសាជាតិ)។ គាំទ្រដោយកំណែទម្រង់របស់រដ្ឋាភិបាល BEP បានកែទម្រង់ទិដ្ឋភាពអប់រំហ្វីលីពីន និងអាចឱ្យពលរដ្ឋរបស់ខ្លួនកាន់តែមានការប្រកួតប្រជែងក្នុងឆាកអន្តរជាតិ។

រូបភាព (1).png — ប្រទេសហ្វីលីពីនបានអនុវត្តគោលនយោបាយអប់រំពីរភាសាចាប់តាំងពីទសវត្សរ៍ឆ្នាំ 1970 ។

ការចាត់ថ្នាក់ច្បាស់លាស់នៃមុខវិជ្ជាដែលបង្រៀនជាភាសាអង់គ្លេស

មូលដ្ឋានគ្រឹះនៃភាពស្ទាត់ជំនាញភាសាអង់គ្លេសរបស់ប្រទេសហ្វីលីពីន មានតាំងពីសម័យឥទ្ធិពលរបស់អាមេរិក (1898-1946)។ ក្នុងអំឡុងពេលនេះ ភាសាអង់គ្លេសត្រូវបានណែនាំជាភាសារដ្ឋបាល និងច្បាប់។

ចាប់តាំងពីឆ្នាំ 1901 នៅពេលដែលប្រព័ន្ធអប់រំសាធារណៈត្រូវបានណែនាំដោយជនជាតិអាមេរិក ភាសាអង់គ្លេសគឺជាមធ្យោបាយបង្រៀនតែមួយគត់នៅក្នុងប្រទេសហ្វីលីពីន។ នៅពេលដែលប្រជាជាតិអាស៊ីអាគ្នេយ៍នេះទទួលបានឯករាជ្យ (ឆ្នាំ 1946) ភាសាអង់គ្លេសត្រូវបានបញ្ចូលយ៉ាងជ្រៅនៅក្នុងប្រព័ន្ធអប់រំជាតិ។

នៅឆ្នាំ 1974 រដ្ឋាភិបាលហ្វីលីពីនបានអនុម័តកម្មវិធីអប់រំពីរភាសា (BEP) ។ នេះគឺជាកិច្ចខិតខំប្រឹងប្រែងផ្លូវការមួយដើម្បីលើកកម្ពស់ទាំងហ្វីលីពីន និងភាសាអង់គ្លេសជាមធ្យោបាយបង្រៀននៅក្នុងសាលារៀន។ គោលបំណងគឺដើម្បីធានាថា សិស្សានុសិស្សនឹងមានជំនាញទាំងពីរភាសា ដោយបំពាក់ឱ្យពួកគេនូវជំនាញដើម្បីរីកចម្រើនទាំងក្នុង និងក្រៅប្រទេស។

យោងតាមអ្នកស្រាវជ្រាវ Ruanni Tupas និង Beatriz P. Lorente BEP ត្រូវបានទទួលស្គាល់ថាជាការពិសោធន៍អប់រំពីរភាសាដ៏ទូលំទូលាយដំបូងបំផុតមួយនៅក្នុងពិភពលោក។ រចនាសម្ព័ន្ធនៃ BEP គឺផ្អែកលើការប្រើប្រាស់ស្របគ្នានៃភាសាហ្វីលីពីន និងភាសាអង់គ្លេសនៅក្នុងមុខវិជ្ជាជាក់លាក់។ ការចាត់ថ្នាក់នេះអនុញ្ញាតឱ្យសិស្សបង្ហាញភាសាទាំងពីរ។

ភាសាអង់គ្លេសត្រូវបានប្រើប្រាស់ជាមធ្យោបាយបង្រៀនក្នុងមុខវិជ្ជាដូចជា៖ គណិតវិទ្យា វិទ្យាសាស្ត្រ បច្ចេកវិទ្យា អក្សរសាស្ត្រ និងភាសាអង់គ្លេស។ ទន្ទឹមនឹងនេះ ហ្វីលីពីនត្រូវបានប្រើប្រាស់ដើម្បីបង្រៀន៖ ការសិក្សាសង្គម ប្រវត្តិសាស្ត្រហ្វីលីពីន និងអក្សរសាស្ត្រ និងភាសាហ្វីលីពីន។

ភាពខុសគ្នាយ៉ាងច្បាស់រវាងមុខវិជ្ជាទាំងនេះធានាថា សិស្សត្រូវបានប៉ះពាល់នឹងភាសាទាំងពីរ អភិវឌ្ឍជំនាញភាសាអង់គ្លេសរបស់ពួកគេ ខណៈពេលដែលរក្សាបាននូវទំនាក់ទំនងដ៏រឹងមាំទៅនឹងភាសា និងអត្តសញ្ញាណជាតិរបស់ពួកគេ។ គួរកត់សម្គាល់ថា ភាសាអង់គ្លេសត្រូវបានបង្រៀនក្នុងផ្នែកបច្ចេកទេស និងវិទ្យាសាស្ត្រ ក្នុងគោលបំណងតម្រង់ទៅនឹងស្តង់ដារអាជីវកម្ម បច្ចេកវិទ្យា និងវិទ្យាសាស្ត្រសកល។

BEP ត្រូវបានអនុវត្តពេញប្រព័ន្ធអប់រំ ដោយចាប់ផ្តើមពីបឋមសិក្សាដល់ឧត្តមសិក្សា។

នៅក្នុងសាលាបឋមសិក្សា ហ្វ៊ីលីពីនពីដំបូងនាំមុខគេ ប៉ុន្តែភាសាអង់គ្លេសត្រូវបានណែនាំតាំងពីថ្នាក់ទី 1 ហើយក្លាយជាមធ្យោបាយបង្រៀនសម្រាប់មុខវិជ្ជាស្នូលដូចជា វិទ្យាសាស្រ្ត និងគណិតវិទ្យា។ នៅពេលដែលសិស្សផ្លាស់ទៅសាលាមធ្យមសិក្សា ភាសាអង់គ្លេសត្រូវបានប្រើប្រាស់កាន់តែខ្លាំងឡើង ជាពិសេសលើមុខវិជ្ជាបច្ចេកទេស។

នៅក្នុងសាកលវិទ្យាល័យ និងមហាវិទ្យាល័យ ភាសាអង់គ្លេសក្លាយជាភាសាចម្បងនៅក្នុងមុខវិជ្ជាភាគច្រើន ដែលភាគច្រើនជាញឹកញាប់នៅក្នុងវិស័យវិជ្ជាជីវៈដូចជា វិស្វកម្ម ឱសថ និងច្បាប់។ ជំនាញភាសាអង់គ្លេសរបស់និស្សិតបញ្ចប់ការសិក្សាត្រូវបានគេរំពឹងថានឹងឈានដល់កម្រិតប្រកួតប្រជែងជាអន្តរជាតិ។

គោលនយោបាយកំពុងវិវត្តឥតឈប់ឈរ

ចាប់តាំងពីឆ្នាំ 2009 មក ពិធីបរិសុទ្ធថ្មីនៃការអប់រំពហុភាសាដែលមានមូលដ្ឋានលើម្តាយ (MTB-MLE) ត្រូវបានបង្កើតឡើងនៅក្នុងប្រទេសហ្វីលីពីន ដោយជំនួសគោលការណ៍អប់រំពីរភាសា (BEP)។

ហេតុផលនៅពីក្រោយការផ្លាស់ប្តូរនេះគឺការដឹងថា ភាសាកំណើត ឬភាសាមូលដ្ឋានដែលប្រើក្នុងសហគមន៍មានប្រសិទ្ធភាពជាងក្នុងការអប់រំដំបូង។

តាមពិត ហ្វីលីពីនមានភាសាប្រហែល ១២០-១៨៧ រួមទាំងភាសាជនជាតិដើមភាគតិចជាច្រើន។ វិធីសាស្រ្តថ្មីនេះណែនាំថា កុមាររៀនបានល្អបំផុតជាភាសាដែលពួកគេយល់ ជាពិសេសនៅអាយុដំបូង ហើយបន្ទាប់មកអាចផ្លាស់ប្តូរទៅជាភាសាហ្វីលីពីន និងអង់គ្លេសបានកាន់តែងាយស្រួល។

គោលនយោបាយថ្មីនេះគឺជាការបំពេញបន្ថែមដល់ BEP ។ ខណៈពេលដែល BEP បានភ្ជាប់ទំនាក់ទំនងផ្នែកនយោបាយ និងវប្បធម៌នៃភាសាទាំងពីរទៅនឹងការកសាងអត្តសញ្ញាណជាតិ និងភាពជោគជ័យផ្នែកអប់រំ វិធីសាស្ត្រ MTB-MLE សង្កត់ធ្ងន់លើភាពចម្រុះនៃភាសា ដោយទទួលស្គាល់ថាហ្វីលីពីនជាកន្លែងសម្រាប់ភាសា និងគ្រាមភាសាខុសៗគ្នាជាច្រើន។

ការផ្លាស់ប្តូរនេះមានគោលបំណងធ្វើឱ្យប្រសើរឡើងនូវអក្ខរកម្មដំបូង និងជំនាញការយល់ដឹង ជាពិសេសសម្រាប់សិស្សនៅជនបទ ដែលប្រហែលជាមិនស្ទាត់ជំនាញភាសាហ្វីលីពីន ឬភាសាអង់គ្លេសនៅពេលពួកគេចូលរៀន។

ការផ្លាស់ប្តូរនេះតំណាងឱ្យការអភិវឌ្ឍន៍គោលនយោបាយកាន់តែទូលំទូលាយនៅក្នុងប្រទេសហ្វីលីពីន ដោយផ្តោតលើការរួមបញ្ចូល ភាពចម្រុះ និងការបំពេញតម្រូវការអប់រំរបស់សហគមន៍ភាសាទាំងអស់។

មូលដ្ឋានគ្រឹះនៅតែជាភាសាកំណើត

គោលនយោបាយអប់រំពីរភាសា (BEP) និងក្រោយៗមក ការអប់រំពហុភាសា (MTB-MLE) នៅក្នុងប្រទេសហ្វីលីពីនបានដើរតួនាទីយ៉ាងសំខាន់ក្នុងការកែប្រែការអប់រំរបស់ប្រទេសកោះនេះ និងលើកកម្ពស់អត្តសញ្ញាណជាតិ។

BEP បានបំពាក់មនុស្សរបស់ខ្លួននូវជំនាញភាសាអង់គ្លេស ខណៈពេលដែលរក្សាភាសាហ្វីលីពីនជាភាសាជាតិ។

នៅក្នុងចំណាត់ថ្នាក់ EF EPI English Proficiency Index នៃប្រទេស និងដែនដីចំនួន 113 ដែលបោះពុម្ពដោយ EF Education First ហ្វីលីពីនបានជាប់ចំណាត់ថ្នាក់ទី 20 នៅទូទាំងពិភពលោក ហើយត្រូវបានវាយតម្លៃនៅកម្រិត "ជំនាញខ្ពស់" ។ ប្រទេសនេះជាប់ចំណាត់ថ្នាក់លេខពីរបន្ទាប់ពីប្រទេសសិង្ហបុរីក្នុងតំបន់អាស៊ី ហើយមានកម្រិតខ្ពស់ជាងប្រទេសនៅអឺរ៉ុបជាច្រើន។

លើសពីនេះ BEP ទទួលបានជោគជ័យក្នុងការលើកកម្ពស់ការរួបរួមនៃភាសាជាតិ រួមចំណែកដល់ការរួមបញ្ចូលវប្បធម៌នៃប្រទេសហ្វីលីពីន។ ដោយធានាថាជនជាតិហ្វីលីពីនត្រូវបានបង្រៀនរួមជាមួយភាសាអង់គ្លេស គោលនយោបាយនេះបានជួយរក្សា និងចិញ្ចឹមបីបាច់មោទនភាពជាតិ និងអត្តសញ្ញាណរួមគ្នា។

ពីរឿងជោគជ័យរបស់ហ្វីលីពីន នេះជាមេរៀនមួយចំនួនសម្រាប់ប្រទេសដែលពិចារណាអនុវត្តគោលនយោបាយអប់រំពីរភាសា៖

ជាដំបូង វាមានសារៈសំខាន់ណាស់ក្នុងការចាប់ផ្តើមការអប់រំជាភាសាក្នុងស្រុក ឬភាសាកំណើត ដើម្បីកសាងមូលដ្ឋានគ្រឹះដ៏រឹងមាំនៃជំនាញមូលដ្ឋាន។ វិធីសាស្រ្តនេះគាំទ្រដល់ការអភិវឌ្ឍន៍ការយល់ដឹង និងភាសា ដែលធ្វើឱ្យវាកាន់តែងាយស្រួលសម្រាប់សិស្សក្នុងការបន្តទៅរៀនភាសាបន្ថែមនៅពេលក្រោយ។

ទីពីរ ការប៉ះពាល់ភាសាអង់គ្លេសដំបូង ខណៈពេលដែលនៅតែចាប់ផ្តើមជាមួយភាសាក្នុងស្រុក ជួយសម្រួលដល់ការផ្លាស់ប្តូរកាន់តែងាយស្រួលទៅជាភាសាពេញលេញ។

ទីបី ការវិនិយោគលើការបណ្ដុះបណ្ដាលគ្រូបង្រៀនដ៏ទូលំទូលាយក៏មានសារៈសំខាន់ផងដែរចំពោះភាពជោគជ័យនៃគោលនយោបាយអប់រំពីរភាសា។ គ្រូបង្រៀនត្រូវតែស្ទាត់ជំនាញទាំងភាសាក្នុងស្រុក និងភាសាអង់គ្លេស ដើម្បីផ្តល់ការណែនាំប្រកបដោយគុណភាពខ្ពស់ និងជួយសិស្សប្រកបដោយប្រសិទ្ធភាពជាភាសាទាំងពីរ។

លើសពីនេះ ការដោះស្រាយវិសមភាពក្នុងតំបន់ (ទីក្រុង-ជនបទ) ដោយធានាថាធនធាន និងការគាំទ្រត្រូវបានចែកចាយដោយសមធម៌ ជួយការពារភាពមិនស្មើគ្នា និងធានានូវឱកាសសម្រាប់សិស្សទាំងអស់។

ប្រទេសដែលធ្វើឱ្យភាសាអង់គ្លេសក្លាយជាមុខវិជ្ជាបង្ខំបានឈានដល់កម្រិតកំពូលនៃពិភពលោក

ដាណឺម៉ាក - ការអប់រំភាសាអង់គ្លេសចាប់ពីថ្នាក់ទី 1 ជាកម្មវិធីសិក្សាដែលមានតុល្យភាពជាមួយនឹងការពិត ការរួមបញ្ចូលភាសាអង់គ្លេសទៅក្នុងទិដ្ឋភាពផ្សេងៗគ្នាជាច្រើន... គឺជាលក្ខណៈពិសេសដ៏អស្ចារ្យនៅក្នុងគោលនយោបាយភាសាបរទេសនៃប្រទេស Nordic ។

១១ឆ្នាំនៃការសិក្សាភាសាអង់គ្លេសដោយខ្លួនឯង បុគ្គលិកប្រុសក្លាយជាអ្នកបកប្រែដ៏ល្បីនៅអាយុ ៣៤ ឆ្នាំ។

ប្រទេសចិន - បន្ទាប់ពីសិក្សាភាសាអង់គ្លេសដោយខ្លួនឯងអស់រយៈពេល 11 ឆ្នាំ ភ្លាមៗនោះ កម្មកររូបនេះបានក្លាយជាអ្នកបកប្រែដ៏ល្បីម្នាក់ដែលទទួលបានការចាប់អារម្មណ៍យ៉ាងខ្លាំងនៅក្នុងប្រទេសចិន។