(แดน ตรี) - ฉันไม่เข้าใจสามีของฉันจริงๆ เขาเปลี่ยนไปอย่างสิ้นเชิงหลังจากเราแต่งงานกัน
ก่อนที่เราจะแต่งงานกัน เขาเป็นคนเอาใจใส่และนึกถึงเราเสมอ จดจำวันหยุดและวันครบรอบทุกวัน แม้กระทั่งแค่เพียงวันธรรมดาๆ ก็สามารถกลายเป็นโอกาสพิเศษที่ทำให้ฉันประหลาดใจได้
ในวันเกิดของฉัน เขาเตรียมเค้ก ดอกกุหลาบ และของขวัญไว้อย่างพิถีพิถัน ในวันวาเลนไทน์ เขาไม่เคยทำให้ฉันเศร้าเลย เขามักจะมีดอกไม้ ของขวัญ และข้อความหวานๆ ที่ทำให้ฉันมีความสุขอยู่เสมอ ฉันเชื่อว่าฉันได้พบกับผู้ชายที่ยอดเยี่ยมคนหนึ่งซึ่งจะรักและดูแลฉันเสมอ
อย่างไรก็ตาม เพียงไม่ถึงปีหลังจากแต่งงาน ทุกอย่างก็เปลี่ยนแปลงไปอย่างมาก ในวันวาเลนไทน์แรกของเราหลังแต่งงาน ฉันเฝ้ารอวันนั้นอย่างใจจดใจจ่อ โดยบอกกับตัวเองว่าเขาจะต้องมีอะไรบางอย่างเซอร์ไพรส์ให้ฉันแน่ๆ
ตลอดทั้งวันฉันจ้องไปที่โทรศัพท์ด้วยความกังวล รอข้อความแสดงความรักจากสามี หรือสัญญาณบางอย่างที่บ่งบอกว่าเขากำลังเตรียมบางอย่างที่พิเศษ แต่ไม่มีอะไรเลย
เย็นวันนั้น ฉันบอกกับตัวเองว่าบางทีเขาอาจต้องการสร้างเซอร์ไพรส์ใหญ่กว่านี้ และรอจนดึกดื่นถึงจะให้ของขวัญฉัน แต่เปล่าเลย เมื่อนาฬิกาเดินเลยเที่ยงคืนไปแล้ว ฉันตระหนักได้อย่างขมขื่นว่าเขาลืมวันนี้ไปแล้วโดยสิ้นเชิง ไม่แม้แต่คำทักทาย ไม่แม้แต่ท่าทีแสดงความห่วงใย ฉันโกรธมากจนอยากจะร้องไห้ แต่ทำได้เพียงหันหน้าเข้ากำแพงแล้วนอนหลับ หัวใจเต็มไปด้วยความผิดหวัง
ฉันเตรียมของขวัญมาให้คุณแล้ว เป็นนาฬิกาที่ฉันคัดสรรมาอย่างพิถีพิถัน แต่ตอนนั้นผมไม่อยากจะให้มันอีกแล้ว ฉันยัดมันไว้ในมุมตู้เสื้อผ้า โดยสงสัยว่าฉันคาดหวังไว้มากเกินไปหรือเปล่า?
สิ่งเดียวกันเกิดขึ้นในเทศกาลเต๊ตครั้งที่แล้ว ในอดีตทุกครั้งที่วันตรุษจีนมาถึง เขาจะเตรียมซองเงินนำโชคเล็กๆ น้อยๆ ของขวัญเล็กๆ แต่มีความหมายไว้ให้ฉันเสมอ ปีหนึ่งเขายังมอบชุดอ่าวหญ่ายสีแดงแสนสวยให้ฉันอีกด้วย พร้อมบอกว่าอยากให้ฉันสวยในวันปีใหม่ แต่ปีนี้ในฐานะสามีภรรยา ฉันไม่ได้รับอะไรเลย
เขายังคงไปช้อปปิ้ง ซื้อของขวัญให้พ่อแม่ของทั้งสองฝ่าย ดูแลครอบครัวเป็นอย่างดี แต่ฉันไม่มีความกังวลใดๆ ฉันไม่ขอของขวัญราคาแพง แต่ขอแค่ความเอาใจใส่สักนิดก็เพียงพอที่จะทำให้ฉันรู้สึกได้รับความรัก
ฉันเริ่มรู้สึกหงุดหงิด ผิดหวัง และเสียใจ เป็นความจริงหรือไม่ที่เมื่อแต่งงานแล้ว ผู้หญิงก็ไม่ได้รับความเคารพเท่ากับตอนที่เป็นคนรัก? การแต่งงานคือจุดสิ้นสุดของความโรแมนติกหรือเปล่า?
ฉันเล่าเรื่องนี้ให้เพื่อนสนิทคนหนึ่งฟัง เธอเพียงแต่ยิ้มเศร้าๆ แล้วพูดว่า “ผู้ชายทุกคนก็เป็นแบบนั้น เมื่อแต่งงานแล้ว ทุกสิ่งก็กลายเป็นภาระ ไม่ใช่สิ่งที่พวกเขาต้องดิ้นรนต่อสู้อีกต่อไป” ฉันไม่อยากจะเชื่อเลย แต่เมื่อมองย้อนกลับไปถึงสิ่งที่เกิดขึ้น ฉันก็อดคิดไม่ได้ว่า บางทีเธออาจจะพูดถูกก็ได้
ฉันไม่ใช่คนประเภทที่ชอบขออะไรจากคนอื่น และไม่ใช่คนนิยมวัตถุนิยม สิ่งเดียวที่ฉันต้องการคือความเอาใจใส่เล็กๆ น้อยๆ ความรักเล็กๆ น้อยๆ
ถ้าคุณยุ่งมาก แค่ข้อความหวานๆ กอดอ่อนโยน หรือแค่คำอวยพรในวันพิเศษก็เพียงพอที่จะทำให้หัวใจฉันอบอุ่นแล้ว แต่ดูเหมือนเขาจะไม่สนใจเรื่องพวกนั้นอีกต่อไป
เขายังคงเป็นสามีที่ดีในความหมายที่แท้จริงของคำนี้ คือ ไม่ดื่ม ไม่เล่นการพนัน ไม่ไม่สนใจเมื่อถึงเวลาทำอาหาร แต่ฉันยังรู้สึกว่ายังขาดบางอย่างอยู่
ฉันคิดถึงวันเก่าๆ คิดถึงความรู้สึกที่ได้รับการเอาใจใส่ คิดถึงความประหลาดใจ คิดถึงความตื่นเต้นในช่วงเทศกาลวันหยุดทุกๆ ปี ตอนนี้มันเป็นเพียงภาพเบลอๆ
ฉันพยายามที่จะบอกคุณเกี่ยวกับเรื่องนี้ ฉันบอกเขาว่าฉันรู้สึกเสียใจที่เขาจำวันพิเศษไม่ได้อีกแล้ว แต่เขากลับยิ้มและพูดว่า “เราเป็นสามีภรรยากัน ดังนั้นความเป็นทางการนั้นจะสำคัญอะไร?”
คำตอบนั้นทำให้ฉันเสียใจ ฉันไม่ต้องการความเป็นทางการ ฉันแค่อยากรู้สึกว่าเป็นที่รัก ทำไมเมื่อก่อนคุณทำได้ แต่ตอนนี้ทำไม่ได้?
ฉันสงสัยว่าผู้ชายทุกคนเป็นแบบนั้นรึเปล่า? หรือว่าเป็นแค่สามีฉัน? ฉันไม่ได้คาดหวังของขวัญราคาแพง แค่ความเอาใจใส่เล็กๆ น้อยๆ และความรู้สึกพิเศษเล็กๆ น้อยๆ ในชีวิตแต่งงานของฉัน
ฉันขอมากเกินไปหรือเปล่า? หรือว่าฉันแค่คาดหวังไว้สูงกับความรักที่คงอยู่อย่างเร่าร้อนเหมือนตอนเริ่มต้น?
ฉันไม่รู้จะทำอย่างไรต่อไป. ฉันไม่อยากเป็นภรรยาที่บ่นหรือตำหนิสามีตลอดทั้งวัน แต่ฉันก็ไม่สามารถยอมรับการแต่งงานแบบจืดชืดที่ความโรแมนติกค่อยๆ ถูกลืมเลือนไปตามกาลเวลาได้
มุม “เรื่องราวของฉัน” บันทึกเรื่องราวชีวิตคู่และความรัก ผู้อ่านที่มีเรื่องราวที่ต้องการแบ่งปัน โปรดส่งเรื่องราวเหล่านั้นมาที่โครงการได้ทางอีเมล: [email protected] เรื่องราวของคุณอาจได้รับการแก้ไขหากจำเป็น ขอแสดงความนับถือ.
ที่มา: https://dantri.com.vn/tinh-yeu-gioi-tinh/toi-da-mua-dong-ho-dat-tien-nhung-khong-tang-chong-valentine-nua-20250215084411484.htm
การแสดงความคิดเห็น (0)