เมื่อมาถึงอำเภอลัมบิ่ญ (จังหวัดเตวียนกวาง) วันนี้ ต้นพลัมที่เรียงรายอยู่ริมถนนได้ออกดอกสีขาวเป็นกระจุกโดดเด่นท่ามกลางป่าไม้สีเขียวขจีและภูเขาหิน... หลังจากทอข้าวในทุ่งใกล้บ้านเสร็จแล้ว นางสาวโง ทิ จิน (ที่หมู่บ้านนาบาน ตำบลเทิงลัม อำเภอลัมบิ่ญ) ก็เดินมาที่กี่ทอและมีเสียง "แก๊ก แก๊ก" ดังสม่ำเสมอจากกระสวยที่เคลื่อนด้ายไปมา เส้นด้ายบนผ้าสี่เหลี่ยมก็ยาวขึ้นเรื่อยๆ...
หลังจากโทรศัพท์คุยกันไปไม่กี่สาย พี่น้องในหมู่บ้านเดียวกันก็รวมตัวกัน ด้วยมือที่คล่องแคล่ว บางส่วนก็เย็บผ้าครามเพื่อทำหมอน บางส่วนก็ปั่นฝ้าย... เสียงหัวเราะดังก้องไปทั่วทั้งบ้านใต้ถุน
นางสาวโง ถิ ชิน แนะนำงานพาร์ทไทม์ของเธอว่า “ขั้นตอนแรกคือการหาฝ้ายมาปั่น หลังจากปั่นฝ้ายแล้ว เราก็ปั่นเส้นด้าย หลังจากปั่นฝ้ายแล้ว เราก็พันเส้นด้ายไว้รอบเสาของบ้านไม้ค้ำยันเพื่อขึงเส้นด้ายให้เข้ากับกี่ทอ ฉันทอลวดลายอะไรก็ได้ที่ฉันชอบ เช่น ลาเวนเดอร์ ดอกไม้ สัตว์... ผ้า 1 ชิ้นยาว 1.8 เมตร ถ้าเราทอ 3 ชิ้นติดกันก็จะได้ผ้าห่ม 1 ผืน ถ้าเราทอโดยตรง เราก็สามารถผลิตสินค้าได้หลายอย่างใน 1 วัน แต่เราต้องรีบเร่งเสมอ ผู้หญิงที่นี่ทุกคนทำงานในทุ่งนา ทำงานเฉพาะตอนเที่ยงและเย็นเท่านั้น”
เมื่อพาแขกไปที่บ้านใต้ถุนบ้าน ช่างฝีมือ Chau Thi Sen (อายุ 52 ปี) ในหมู่บ้าน Bo ตำบล Thuong Lam แนะนำชุดผ้าห่ม หมอน และเบาะรองนั่งที่ยังมีกลิ่นครามใหม่ ซึ่งทำขึ้นโดยลูกสะใภ้ของเธอตอนที่เธอย้ายมาอยู่บ้านสามี เธอเล่าว่าแม้ว่าคนหนุ่มสาวจำนวนมากไม่รู้จักวิธีการทำอีกต่อไปแล้ว แต่ในหมู่บ้านไตในดินแดนแห่งนี้ที่อยู่ติดกับทะเลสาบนาหางอันสวยงาม พวกเขายังคงรักษาประเพณีอันสวยงามที่ว่าเมื่อลูกสาวย้ายไปอยู่บ้านสามี เธอจะทำผ้าห่ม ที่นอน หมอน และเบาะรองนั่งเพื่อมอบให้กับปู่ย่าตายาย พ่อแม่ และพี่น้องทางฝั่งสามีของเธอ ให้พอแก่แต่ละคนที่จะมีชุดหนึ่ง ที่แสดงให้เห็นถึงความกตัญญูกตเวทีของเจ้าสาวคนใหม่และยังแสดงให้เห็นแก่ครอบครัวสามีว่าเธอมีทักษะและความสามารถ... ดังนั้นงานหัตถกรรมการทอผ้า การปัก และทำผ้าห่ม หมอน และเบาะผ้าไหม จึงยังคงได้รับการอนุรักษ์และดูแลรักษาโดยชาวไต โดยเฉพาะสตรีในที่นี่ให้เป็นส่วนหนึ่งของการดำรงชีวิต
“ฉันทอผ้ามาตั้งแต่อายุ 15 ปี ตอนนั้นไม่มีใครอยากแต่งงานกับผู้หญิงที่ทอผ้าไม่เป็น พ่อแม่ของฉันปลูกฝ้ายให้ฉันทอที่บ้าน หลังจากกลับมาจากทุ่งนา ฉันจะม้วนฝ้าย ปั่นด้าย ตั้งโครง หาแพทเทิร์นมาทำ และทอทุกอย่างตั้งแต่ผ้าห่ม หมอน ไปจนถึงผ้าอ้อมสำหรับลูกๆ ของฉันในอนาคต หลังเทศกาลตรุษจีน ฉันจะไปหาที่ทอผ้า ทุกครอบครัวที่มีลูกสาวในหมู่บ้านจะทอเป็นของตัวเอง เมื่อเธอแต่งงาน เธอจะมีผ้าห่ม 13-14 ผืน ในอดีต ฉันทอเองทั้งหมด แต่ตอนนี้ ฉันซื้อจากตลาด” ช่างฝีมือชื่อ Chau Thi Sen กล่าว
ลามบิ่ญเป็นดินแดนที่ผสมผสานวัฒนธรรมอันเป็นเอกลักษณ์ของกลุ่มชาติพันธุ์ต่างๆ กว่า 10 กลุ่ม โดยมีเทศกาลดั้งเดิมที่เต็มไปด้วยสีสันพื้นบ้าน ทัศนียภาพที่สวยงาม และการทอผ้าลายดอกของกลุ่มชาติพันธุ์ไต เดา ม้ง และปาเธน เพื่อให้มีส่วนสนับสนุนต่อการดำเนินการตามมติของสภาเขตลัมบิ่ญครั้งที่ 2 วาระปี 2020-2025 ให้ประสบความสำเร็จ เนื้อหาที่สำคัญประการหนึ่งก็คือ “การพัฒนาเศรษฐกิจของอุตสาหกรรมการท่องเที่ยว” ศูนย์การศึกษาต่อเนื่องและอาชีวศึกษาอำเภอลัมบิ่ญ มุ่งเน้นการฝึกอบรมอาชีพที่เกี่ยวข้องกับประโยชน์ในท้องถิ่น เช่น การเป็นมัคคุเทศก์ เทคนิคการทำอาหารเพื่อเสิร์ฟนักท่องเที่ยว (การเตรียมอาหาร การเตรียมเครื่องดื่ม) หรืออาชีพผลิตของที่ระลึก เช่น การสานหวาย ไม้ไผ่ และกก งานปักและทอผ้าแบบดั้งเดิม...
นางสาวหม่า ทิ ฮอง ผู้อำนวยการศูนย์อาชีวศึกษาและการศึกษาต่อเนื่อง อำเภอลัมบิ่ญ กล่าวว่า เพื่อส่งเสริมให้ประชาชนอนุรักษ์และพัฒนาผลิตภัณฑ์ดั้งเดิมของกลุ่มชาติพันธุ์ของตน สหกรณ์ผ้าไหมลัมบิ่ญจึงก่อตั้งขึ้นเมื่อต้นปี 2564 โดยมีสมาชิกเข้าร่วม 7 ราย จนถึงปัจจุบันสหกรณ์มีสมาชิกมากกว่า 30 ราย แบ่งเป็นกลุ่มที่มีความสนใจเหมือนกันหลายกลุ่มอยู่ในตำบล เช่น กลุ่มที่มีความสนใจเหมือนกันในการทอผ้าลายยกดอกและผ้าห่มลายยกดอก กลุ่มงานปัก; กลุ่มออกแบบและตัดเย็บผลิตภัณฑ์ผ้าลายดอก กลุ่มส่งเสริมและแนะนำผลิตภัณฑ์พื้นบ้านลำบิ่ญ... บนเว็บไซต์เครือข่ายสังคมออนไลน์
“เมื่อได้เห็นศักยภาพและจุดแข็งของผ้าไหมซึ่งเป็นสินค้าที่ได้รับความนิยมจากนักท่องเที่ยวและยังเป็นสินค้าที่สามารถสร้างรายได้ให้กับคนงาน เหมาะกับคนทุกวัยโดยเฉพาะสตรีชาวชนบท ดิฉันเองก็รู้สึกดีใจและภูมิใจมากที่ได้มีส่วนเล็กๆ น้อยๆ ในการอนุรักษ์และส่งเสริมงานหัตถกรรมผ้าไหมแบบดั้งเดิม ไม่เพียงแต่อนุรักษ์คุณค่าทางวัฒนธรรมเท่านั้น แต่ยังสร้างอาชีพที่ยั่งยืนและเพิ่มรายได้ให้กับผู้คนในอำเภอภูเขาของจังหวัดลัมบิ่ญอีกด้วย” นางสาวหม่า ทิ ฮอง กล่าว
การอนุรักษ์และส่งเสริมงานหัตถกรรมทอผ้าลายดอกแบบดั้งเดิมไม่เพียงแต่รักษาคุณค่าทางวัฒนธรรมเท่านั้น แต่ยังเป็นการสร้างเงื่อนไขเชิงบวกให้จังหวัดลัมบิ่ญพัฒนาการท่องเที่ยว ตลอดจนสร้างอาชีพที่ยั่งยืนและเพิ่มรายได้ให้กับประชาชนอีกด้วย เมื่อฤดูใบไม้ผลิมาถึง ลูกบอลผ้าไหมเล็กๆ สวยงามจะถูกโยนขึ้นในเทศกาลหลงทง และแขวนไว้ที่ระเบียงบ้านไม้ใต้ถุน เพื่อเป็นสัญลักษณ์ของปีใหม่ที่มีสภาพอากาศเอื้ออำนวย สุขภาพที่ดีของทุกคน และหมู่บ้านที่มีความสุข
แหล่งที่มา
การแสดงความคิดเห็น (0)