นายดวน ดึ๊ก ดุง (เกิดเมื่อปี พ.ศ. 2510 อาศัยอยู่ในเมืองอันเค่อ จังหวัดซาลาย) เล่ารายละเอียดถึง 2 ครั้งที่ตนเผชิญหน้าและหลบหนีความตายโดยถูกกลุ่มคนอันตรายเข้าควบคุมตัวที่ตำบลเอียกตูร์ อำเภอกู่กุอิน จังหวัดดักลัก เมื่อเช้ามืดของวันที่ 11 มิถุนายน
เมื่อเวลาประมาณ 01.15 น. ของวันที่ 11 มิถุนายน นายดุง ได้ขับรถบรรทุกขนาด 15 ตัน บรรทุกกาแฟ พร้อมคนขับอีกคน ไปยังตำบลเอียกตูร์ เมื่อรถของนายดุงมาถึงตำบลก็ได้พบกับคนกลุ่มหนึ่ง
นายดุง กล่าวว่า กลุ่มนั้นเดินทางไปจนถึงถนนใหญ่ ไม่สามารถเลี่ยงรถได้เลย ฉันจอดรถแล้วนึกว่าทหารและทหารอาสาสมัครกำลังฝึกซ้อมอะไรบางอย่างอยู่ และพวกเขาก็ส่องไฟฉายไปที่กระจกรถ
แต่พอผมเปิดไฟรถผมก็เห็นปืนและมีด คนมากเท่ากับปืนมาก พวกเขาออกมาขวางรถประมาณสามสิบคน ฉันรู้ว่ามีบางอย่างเกิดขึ้น และคิดว่ามันเป็นการปล้น ฉันจึงหยิบกระเป๋าสตางค์ออกมาแล้วซ่อนไว้ใต้เบาะคนขับแล้วก็ขโมยเงินไปเกือบ 3 ล้านดอง
เมื่อฉันเข้าไปใกล้ ก็มีชายคนหนึ่งวิ่งมา ยกปืนขึ้น และสั่งให้ปิดไฟ คนนั้นพูดภาษากิงและขอให้ฉันออกจากรถ แต่ฉันไม่กล้าเปิดประตู ล็อกประตูรถ และบอกเจ้าหน้าที่ให้ล็อกประตูอีกบานด้วย
ตามคำบอกเล่าของนายดุง ระบุว่า มีผู้ก่อเหตุยิงปืนหลายนัด โดยนัดหนึ่งยิงไปที่คนขับ แต่โชคดีที่คนขับก้มตัวหลบใต้พวงมาลัยรถจึงรอดตายไปได้ เด็กเสิร์ฟก็ก้มตัวลงไปด้วย
วิญญาณของฉันหายไปแล้ว ผู้ต้องสงสัยยืนห่างจากฉันไป 1 เมตร ถูกยิงจากด้านล่าง โดยตั้งใจจะฆ่าคนขับ พวกเขาปกปิดใบหน้าและศีรษะ มองเห็นเพียงดวงตา และพวกเขาทั้งหมดสวมชุดลายพราง
ตอนนั้นผมแค่อยากสตาร์ทรถแล้วขับออกไป แต่มีคนมายืนอยู่หน้ารถผมอยู่ 2-3 คน ผมเลยไม่กล้าสตาร์ทรถเลย
พวกเขายิงฉันแล้วคิดว่าฉันตายแล้ว จึงจากไป ประมาณ 3 นาทีต่อมา ฉันมองไปยังกระจกมองหลังแล้วไม่เห็นพวกเขาอีกต่อไป ฉันสตาร์ทรถ เปิดไฟ แล้วขับออกไปทันที “รวมเวลาทั้งหมดประมาณ 15 นาที” นายดุงกล่าวถึงโชคดีที่หนีออกมาได้
หลังจากวิ่งไปได้ประมาณ 20 เมตร นายดุงก็เห็นรถยนต์ 4 ที่นั่งจอดอยู่ริมถนน ไม่มีใครอยู่ตรงนั้น เขาจึงต้องหลบรถเพื่อขับต่อไป ระหว่างทางนายดุงและพนักงานยกกระเป๋าได้เห็นไฟไหม้ใหญ่ที่คณะกรรมการประชาชนประจำตำบล แต่เมื่อรอดตายจึงไม่กล้าหยุด
เมื่อขับต่อไปอีกเล็กน้อย นายดุงและพนักงานยกกระเป๋าได้เห็นรถกระบะคันหนึ่งซึ่งมีผู้ชายคนหนึ่งนอนอยู่ข้างใน เจ้าหน้าที่ประจำรถบัสแจ้งกับนายดุงว่า บุคคลดังกล่าวน่าจะถูกยิงเสียชีวิต นายดุงยิ่งกลัวและขับรถต่อไป
อย่างไรก็ตาม ก่อนที่เขาจะตั้งตัวได้ นายดุงและผู้ช่วยคนขับรถบัสยังคงเผชิญกับอันตรายเมื่อพบกับกลุ่มคน 3 คนที่สวมชุดลายพรางใช้รถแทรกเตอร์ 2 คันปิดกั้นกลางถนนสายหลัก รถของนายดุงไม่มีทางออก คนร้ายจึงชักปืนและสั่งให้คนทั้งสองออกจากรถ
ขณะกำลังลงจากรถบัส พนักงานเก็บค่าโดยสารก็ถูกผู้ต้องหาใช้ปืนยิงเข้าที่ท้ายทอยจนล้มลงไปคุกเข่า ผู้เสียหายได้ขอให้พนักงานเก็บค่าโดยสารคุกเข่าเอามือทั้งสองจับศีรษะไว้…. จึงได้สั่งการให้นายดุงขับรถปิดการจราจร ไม่ให้รถคันอื่นผ่าน จากนั้นผู้ต้องหาได้ชักมีดออกมาทำให้ยางได้รับความเสียหาย
“พวกเขาขอให้ฉันยืนใกล้ขึ้น ฉันแน่ใจว่าฉันจะโดนแทงหรือถูกยิง ขณะนั้นมีรถ 3 คันขับเข้ามา ห่างไปราว 300 - 400 เมตร พวกนั้นก็ตะโกนว่า “พี่น้องทั้งหลาย ออกมาฆ่าพวกมันให้หมดเถิด” ทันใดนั้นมีคนราวสิบคนวิ่งออกมาจากสวนกาแฟแล้วเปิดฉากยิง “รถนักท่องเที่ยวก็เลี้ยวกลับแล้วขับออกไป” นายดุงเล่า
นายดุงอาศัยจังหวะที่ผู้ถูกยิงกำลังถ่ายรูปรถยนต์ จึงรีบวิ่งไปซ่อนตัวในสวนกาแฟริมถนน เด็กเสิร์ฟก็หลบหนีไปด้วย
จากนั้นผู้ต้องสงสัยได้กลับไปที่รถของนายดุง แล้วใช้ระเบิดเพลิงที่ประดิษฐ์เอง 2 ลูก โยนเข้าไปในห้องโดยสารของรถ ทำให้เกิดการระเบิด แล้วจึงจากไป
นายดุงวิ่งออกมาจากสวนกาแฟแล้วเรียกชาวบ้านริมถนนให้เปิดน้ำมาดับไฟ แต่ทันใดนั้นเองไฟก็ลุกไหม้ขึ้น ผู้ก่อเหตุจึงหันกลับมาเห็นเหตุการณ์และกลับไป คุณดุงโยนสายยางทิ้งแล้ววิ่งเข้าไปในสวนกาแฟเพื่อซ่อนตัวอีกครั้ง
เมื่อผู้ถูกกล่าวหาออกไปจริงๆ นายดุงจึงกล้าออกไปดับไฟ แต่ห้องโดยสารทั้งหมดและส่วนท้ายรถ 1/3 ส่วนถูกไฟไหม้ ทำให้สินค้าได้รับความเสียหาย สักครู่ต่อมา กลุ่มตำรวจเคลื่อนที่ก็เข้ามาถามนายดุงถึงทิศทางที่ผู้ต้องสงสัยกำลังเคลื่อนที่ไป
“ผมโชคดีมากที่ยังมีชีวิตอยู่ เพราะตอนนั้นผมคิดว่าผมตายไปแล้ว” นายดุงเล่าในขณะที่ยังคงหวาดกลัวปืนและมีดของคนอันตราย
แหล่งที่มา
การแสดงความคิดเห็น (0)