นักวิทยาศาสตร์ค้นพบว่าเซลล์ผิวหนังมีความสามารถในการสลับระหว่างสถานะของแข็งและของเหลวเพื่อส่งเสริมการสมานแผลเป็น - ภาพประกอบ: GETTY IMAGES
คุณเคยสงสัยไหมว่าเกิดอะไรขึ้นเมื่อบาดแผลเล็กๆ หาย? ทีมวิจัยของศาสตราจารย์ Cédric Blanpain จากมหาวิทยาลัยเสรีบรัสเซลส์ (ULB) ได้เจาะลึกในประเด็นนี้และได้ค้นพบสิ่งที่น่าประหลาดใจ
จากการสังเกตกระบวนการรักษาแผลในหนูโดยตรงภายใต้กล้องจุลทรรศน์ พวกเขาค้นพบว่าเซลล์ผิวหนังไม่ได้แค่เคลื่อนที่ไปเติมเต็มแผลเท่านั้น แต่ยังผ่านกระบวนการเปลี่ยนแปลงสถานะที่พิเศษมากด้วย
ตามการวิจัยที่ตีพิมพ์ในวารสาร Cell ระบุว่าเซลล์ผิวหนังจะอยู่ในสถานะแข็งในช่วงแรก อย่างไรก็ตาม เมื่อมีบาดแผล บาดแผลเหล่านั้นจะ “ละลาย” กลายเป็นของเหลว ช่วยให้เคลื่อนย้ายไปยังตำแหน่งที่ต้องการซ่อมแซมได้อย่างง่ายดายและรวดเร็ว
เมื่อทำหน้าที่เสร็จสิ้น เซลล์เหล่านี้จะ “แข็งตัว” เพื่อสร้างเนื้อเยื่อผิวหนังใหม่
การเปลี่ยนผ่านระหว่างสถานะของแข็งและของเหลวนี้เปรียบได้กับ “เจล” ทางชีวภาพ นักวิทยาศาสตร์ได้ระบุปัจจัยทางพันธุกรรมที่มีบทบาทสำคัญในการควบคุมการเปลี่ยนแปลงนี้ พวกเขาสามารถใช้ยาเพื่อบล็อคกระบวนการนี้ชั่วคราวและทำให้เซลล์อยู่ในสถานะของเหลวได้
การค้นพบนี้เปิดโอกาสใหม่ๆ ในการรักษาแผลเรื้อรัง เช่น แผลเบาหวาน แผลกดทับ และโรคที่เกี่ยวข้องกับการสร้างเนื้อเยื่อใหม่ จากการเข้าใจกลไกการสมานแผลเป็น นักวิทยาศาสตร์สามารถพัฒนาวิธีการรักษาที่มีประสิทธิภาพมากขึ้นซึ่งจะช่วยให้แผลสมานเร็วขึ้นและลดการเกิดแผลเป็นให้เหลือน้อยที่สุด
นอกจากนี้ การวิจัยนี้ยังมีความสำคัญต่อสาขาการแพทย์ฟื้นฟูอีกด้วย นักวิทยาศาสตร์กำลังมองหาวิธีที่จะกระตุ้นการสร้างเนื้อเยื่อใหม่ในอวัยวะอื่น เช่น หัวใจ ตับ และปอด ความเข้าใจเกี่ยวกับกลไกการรักษารอยแผลเป็นบนผิวหนังอาจมีความสำคัญต่อการวิจัยเกี่ยวกับการสร้างเนื้อเยื่อเหล่านี้ใหม่
ยังคงมีคำถามอีกมากมายที่ต้องตอบ เช่น จะทำให้แผลใหญ่หายเร็วขึ้นได้อย่างไร? การเปลี่ยนแปลงสถานะเซลล์เกิดขึ้นในเนื้อเยื่อประเภทอื่นหรือไม่? แล้วจะควบคุมกระบวนการนี้ให้แม่นยำยิ่งขึ้นได้อย่างไร?
อย่างไรก็ตาม การค้นพบของทีมวิจัยเสนอมุมมองใหม่โดยสิ้นเชิงเกี่ยวกับกระบวนการรักษาแผลเป็น นี่ถือเป็นก้าวสำคัญในการทำความเข้าใจกลไกการรักษาตนเองของร่างกาย และเปิดแนวทางใหม่ในการรักษาโรคที่เกี่ยวข้องกับแผล
ที่มา: https://tuoitre.vn/phat-hien-dot-pha-ve-qua-trinh-lien-seo-20240816142942721.htm
การแสดงความคิดเห็น (0)