(VHQN) - ใครปล่อยให้ควันลอยไปบนท้องฟ้า ทำให้ฉันคิดถึงความเศร้าโศกจากบ้านเกิด? ทุ่งหญ้าปลูกฟางไว้สำหรับฟักไข่ลูกไก่ที่กระโดดออกจากรังในตอนเที่ยง ฉันเดินผ่านเมืองมาหลายปีโดยไม่สามารถจำได้เลยว่าผมยาวของฉันถูกปกคลุมด้วยฝุ่น ถนนในหมู่บ้านเลียบตามทุ่งนา เต็มไปด้วยความรักที่คอยจดจำและถูกลืมไปตลอดกาล
วันนี้บ่ายแม่ลงไปที่ทุ่งนา หลังของเธอโศกเศร้า แสงแดดประหลาดสาดส่องลงมาบนเสื้อเชิ้ตสีน้ำตาลของเธอ หมวกทรงกรวยเอียงรับลมเพื่อให้ลูกน้อยได้อาบน้ำอย่างยาวนานและน่าจดจำ ฝูงวัวจากอดีตต่างก็กระดิกหางไปมาจนกระทบความทรงจำของฉัน ตกใจ เท้าโหยหากลิ่นโคลน กลิ่นฟางหวาน ตั๊กแตนบินไปทั่วจนพุ่มข้าวสุดท้าย ระเบิดเสียงหัวเราะ
แม่ข้าวก็ยังคงวิตกกังวลไม่หยุดหย่อน รวงข้าวโค้ง รวงข้าวตรง. ทำไมเราจึงต้องภาคภูมิใจเมื่อมองดูท้องฟ้าสีฟ้ากว้างใหญ่ และมองดูเด็ก ๆ ที่กำลังนั่งดูหม้อข้าวขาวท่ามกลางสายฝนตอนบ่าย ประหลาดรูปร่างทุ่งนาหลังแม่ปลูกต้นกล้ากลิ่นหอมใหม่บนกองไฟที่กำลังสั่นไหว มีแม่คนไหนบ้างที่สามารถนอนหลับสบายโดยหลังตรง ปล่อยให้ลูกวิ่งเล่นในทุ่งไกลๆ อย่างไม่เหน็ดเหนื่อย…
แม่แก่แล้วและทุ่งนาก็แห้งแล้ง ทุ่งหญ้าเขียวขจีสลับกับทุ่งหญ้า ไม่ต้องยืนดูแม่ที่กว้างใหญ่ท่ามกลางคลื่นข้าวที่ซัดสาดในตอนเที่ยงอีกต่อไป พระอาทิตย์หมุนไปหมุนมาทำไมแม่ยังไม่กลับบ้านล่ะ ฉันสามารถเก็บสนามมหัศจรรย์นี้ไว้กับตัวเองได้ โดยพลิกดูเมื่ออากาศเปลี่ยนและเริ่มมีฝนตกบนระเบียงแคบๆ ในมุมสวนไม่มีเสียงไก่ร้อง บางครั้งมีนกมาทำให้ใครคนหนึ่งสั่นสะท้าน ดอกมะเฟืองเป็นเพียงช่อเล็กๆ แต่ชวนให้นึกถึงความทรงจำอันแสนเจ็บปวดเมื่อต้องยืนด้วยศีรษะและเท้าเปล่าในตอนเที่ยง
โอ้แม่เกี่ยวข้าวเสร็จหรือยัง ข้าวยังคงออกดอกให้ข้าได้ชื่นชมตลอดสี่ฤดูไม่หยุดพัก พระจันทร์เคียวแขวนสูงบนท้องฟ้า เก็บเกี่ยวผลผลิตแห่งความโศกเศร้า ทุ่งนารกร้างไม่มีนกกระสาหรือกระสาเลย ปล่อยให้ฉันร้องไห้อยู่คนเดียว พรุ่งนี้ลมจะเปลี่ยนทิศ ต้นข้าวจะล้มลุกคลุกคลาน บ้านเกิดจะรับภาระคืน...
โอ้เท้าแห่งเมืองที่มองดูทุ่งนาที่อยู่ไกลออกไป ตะกร้า ถาด ถาดฟัดข้าว ฟัดข้าว และตากแกลบให้แห้ง วางซ้อนกันสูงๆ เมล็ดข้าวใสดุจคริสตัล อาหารพื้นบ้านที่ทำจากปลาน้ำจืดและสควอช ทุกฝีก้าวของจอบขุดเอาพืชผลสีทองขึ้นมา เมื่อกลับมาที่สนาม ภาระของการเบียดเสียดก็เทลงมาบนสนามในตอนบ่าย ว่าวบินขึ้นไปตามลม...
แหล่งที่มา
การแสดงความคิดเห็น (0)