TPO - ในวันแรงงานสากล 1 พฤษภาคม แรงงานอิสระจำนวนมากในเหงะอานยังคงหาเลี้ยงชีพอย่างเงียบๆ โดยยังคงทำงานตามปกติ
วันสุดท้ายของวันหยุด 30 เมษายน – 1 พฤษภาคม อากาศร้อนและชื้น บนท้องถนนในเมืองวินห์ (เหงะอาน) มีคนเห็นคนงานอิสระทำงานภายใต้อุณหภูมิ 40 องศาเซลเซียส ชีวิตของพวกเขาก็ไม่ได้ต่างจากปกติเลย ทุกคนมีสถานการณ์และงานที่แตกต่างกัน แต่พวกเขาทั้งหมดมีสิ่งหนึ่งที่เหมือนกัน นั่นก็คือ ชีวิตที่ยากลำบาก |
นายเหงียน วัน ตวน (เกิดเมื่อปี พ.ศ. 2518 อาศัยอยู่ในแขวงฮองซอน เมืองวินห์) เล่าว่า เขาทำงานเป็นลูกหาบที่ตลาดวินห์มานานกว่า 10 ปีแล้ว เพราะเหงื่อไหลโชกเสื้อของเขา “สำหรับคนงานอย่างเรา ไม่มีวันหยุด เราแค่หวังว่าจะมีงานทำทุกวัน ในช่วงวันหยุด หลายคนก็ไปเที่ยวพักผ่อนกับครอบครัว ฉันรู้สึกสงสารตัวเอง โดยเฉพาะเด็กๆ ที่ด้อยโอกาสเพราะพ่อแม่ของพวกเขาต้องอยู่ในสถานการณ์ที่ยากลำบาก” นายตวนเปิดใจ |
นางสาวเล ทิ ไฮ (เกิด พ.ศ.2509) ทำงานหนักเพื่อผลักดันสินค้าที่เธอเพิ่งซื้อมา โดยเธอเล่าว่า ไม่ว่าฝนจะตก แดดออก หรือวันหยุด เธอจะเดินทางด้วยรถเข็นเก่าของเธอเสมอเพื่อซื้อเศษวัสดุ เธอทำงานหนักเพื่อหารายได้ประมาณ 4 ล้านดองต่อเดือน ดังนั้นแม้กระทั่งวันหยุดเธอก็ยังคงทำงานหนัก |
“ในฐานะนักสะสมเศษเหล็ก ฉันต้องเดินทางไปทั่วเมือง ในวันที่ดี ฉันได้เงิน 200,000-300,000 ดอง และในวันที่แย่ ฉันได้เงินเพียง 100,000 ดองเท่านั้น ฉันหวังว่าในช่วงวันหยุด ซูเปอร์มาร์เก็ต ร้านค้า และครอบครัวต่างๆ จะทำความสะอาดบ้านของตนเพื่อที่ฉันจะได้ซื้อของได้มากขึ้น” นางสาวไห่เล่า |
แม้ว่าอากาศร้อนจัด แต่คนงานก็ยังคงทำงานหนักเพื่อหาเลี้ยงชีพ โดยหวังจะขายสินค้าจำนวนมากเพื่อเลี้ยงชีพ |
นายเหงียน วัน ลอง (เกิดเมื่อปี 1970 จากเขตหุ่งเหงียน จังหวัดเหงะอาน) นั่งรอรับลูกค้าอยู่ริมถนนและกล่าวว่า “ในฐานะคนขับแท็กซี่ เราไม่มีวันหยุด เราหวังเพียงว่าทุกๆ วันจะมีลูกค้าเต็มร้าน ในช่วงนี้ผู้คนต่างอยู่ในช่วงวันหยุด ทำให้จำนวนลูกค้ามีน้อยกว่าปกติ” |
ในสภาพอากาศร้อน เจ้าของร้านตัดผมต้องใช้ร่มและผ้าคลุมตัว |
สำหรับคนทำงานอิสระ วันหยุดเป็นเพียงความฝันอันห่างไกล |
ไม่ว่าจะเป็นวันธรรมดาหรือวันหยุด คนทำงานอิสระก็ยังคงทำงานหนักในงานของพวกเขา |
แหล่งที่มา
การแสดงความคิดเห็น (0)