ขอเรียนถามว่าตามกฎหมายพนักงานสามารถสะสมวันลาเพื่อลาได้ 1 ครั้งหรือไม่ ? - ผู้อ่าน ฮา ลินห์
วันลาพักร้อนสามารถสะสมเป็นวันลาได้ 1 ครั้งหรือไม่?
โดยเฉพาะอย่างยิ่งมาตรา 113 แห่งประมวลกฎหมายแรงงาน พ.ศ. 2562 กำหนดให้ลูกจ้างลาพักร้อนดังนี้
- ลูกจ้างซึ่งทำงานให้นายจ้างครบ 12 เดือน มีสิทธิได้รับวันลาพักร้อนพร้อมรับเงินเดือนเต็มจำนวนตามสัญญาจ้าง ดังนี้
+ 12 วันทำการสำหรับพนักงานที่ทำงานภายใต้เงื่อนไขปกติ
+ 14 วันทำการ สำหรับคนงานที่อายุต่ำกว่าเกณฑ์ คนงานพิการ คนงานที่ทำงานที่ต้องทำงานหนัก เป็นพิษ หรือเป็นอันตราย
+ 16 วันทำการ สำหรับผู้ที่ทำงานที่ต้องอาศัยความลำบาก เป็นพิษ หรือเป็นอันตรายเป็นพิเศษ
- พนักงานที่ทำงานให้กับนายจ้างไม่ถึง 12 เดือน จะได้รับวันลาพักร้อนตามสัดส่วนของจำนวนเดือนที่ทำงาน
- ในกรณีลาออกหรือถูกเลิกจ้างโดยไม่ได้ใช้สิทธิลาพักร้อนหรือไม่ได้ใช้สิทธิลาพักร้อนครบจำนวน นายจ้างจะจ่ายเงินเดือนสำหรับวันที่ไม่ได้ใช้สิทธิให้
- นายจ้างมีหน้าที่จัดตารางวันลาพักร้อนให้ถูกต้องเหมาะสมหลังจากปรึกษาหารือกับลูกจ้างแล้ว และต้องแจ้งให้ลูกจ้างทราบล่วงหน้า พนักงานสามารถเจรจากับนายจ้างเพื่อใช้ลาพักร้อนเป็นหลายงวดหรือรวมลาพักร้อนได้สูงสุด 3 ปีในคราวเดียว
- ในกรณีที่ลาพักร้อนก่อนวันจ่ายเงินเดือน ลูกจ้างมีสิทธิได้รับเงินเดือนล่วงหน้าตามบทบัญญัติในมาตรา 101 วรรค 3 แห่งประมวลกฎหมายแรงงาน พ.ศ. 2562
- ในกรณีลาพักร้อน หากพนักงานเดินทางโดยถนน รถไฟ หรือทางน้ำ และจำนวนวันเดินทางไปกลับเกิน 2 วัน ตั้งแต่วันที่ 3 เป็นต้นไป จะคิดเวลาเดินทางเพิ่มเติมจากวันลาพักร้อนโดยจะนับเป็นลาพักร้อน 1 วันต่อปีเท่านั้น
ดังนั้น ลูกจ้างจึงสามารถเจรจากับนายจ้างเรื่องการสะสมวันลาพักร้อนเพื่อลาได้ครั้งละ 1 ครั้ง แต่ไม่เกิน 1 ครั้งในทุก 3 ปี
เวลาถือเป็นเวลาทำงานเพื่อคำนวณจำนวนวันลาพักร้อนประจำปีของพนักงาน
ตามมาตรา 65 แห่งพระราชกฤษฎีกา 145/2020/ND-CP เวลาที่ถือเป็นเวลาทำงานเพื่อคำนวณจำนวนวันลาพักร้อนประจำปีของพนักงานมีดังนี้:
- ระยะเวลาการฝึกงานและฝึกอาชีพตามที่กำหนดไว้ในมาตรา 61 แห่งประมวลกฎหมายแรงงาน พ.ศ. 2562 หากภายหลังสิ้นสุดระยะเวลาการฝึกงานและฝึกอาชีพแล้วลูกจ้างยังคงทำงานให้กับนายจ้าง
- ระยะทดลองงาน หากลูกจ้างยังคงทำงานกับนายจ้างหลังจากระยะทดลองงานสิ้นสุดลง
- การลากิจโดยรับค่าจ้าง ตามมาตรา 115 วรรค 1 แห่งประมวลกฎหมายแรงงาน พ.ศ. 2562
- วันลาโดยไม่ได้รับค่าจ้าง หากนายจ้างตกลงไว้แต่ต้องไม่เกิน 1 เดือนใน 1 ปี
- เวลาหยุดงานเนื่องจากอุบัติเหตุหรือโรคจากการทำงาน แต่รวมแล้วไม่เกิน 6 เดือน
- วันหยุดเนื่องจากการเจ็บป่วย แต่รวมกันไม่เกิน 2 เดือนใน 1 ปี
- การลาคลอดบุตรตามกฎหมายว่าด้วยประกันสังคม
- เวลาที่ใช้ในการปฏิบัติงานขององค์กรตัวแทนพนักงาน ณ สถานที่นั้น ถือเป็นเวลาทำงานตามที่กฎหมายกำหนด
- การหยุดงาน การลาโดยไม่ใช่ความผิดของพนักงาน
- หยุดงานชั่วคราวแต่ภายหลังสรุปว่าไม่มีการละเมิดหรือไม่มีวินัยแรงงาน
วิธีการคำนวณวันลาพักร้อนในกรณีพิเศษบางกรณี
ตามมาตรา 66 แห่งพระราชกฤษฎีกา 145/2020/ND-CP การคำนวณวันลาพักร้อนในกรณีพิเศษบางกรณีมีดังนี้:
- จำนวนวันลาพักร้อนของลูกจ้างซึ่งทำงานไม่ถึง 12 เดือน ตามที่กำหนดไว้ในมาตรา 113 วรรคสอง แห่งประมวลกฎหมายแรงงาน พ.ศ. 2562 ให้คิดดังนี้ โดยนำจำนวนวันลาพักร้อนรวมกับจำนวนวันลาพักร้อนเพิ่มเติมตามอาวุโส (ถ้ามี) หารด้วย 12 เดือน คูณด้วยจำนวนเดือนทำงานจริงใน 1 ปี จึงจะคำนวณได้จำนวนวันลาพักร้อน
- กรณีที่ลูกจ้างไม่ได้ทำงานครบหนึ่งเดือน ถ้าจำนวนวันทำงานและวันลาที่มีค่าจ้างของลูกจ้าง (วันหยุด วันปีใหม่ วันลาพักร้อน วันลากิจที่มีค่าจ้างตามมาตรา 112, 113, 114 และ 115 แห่งประมวลกฎหมายแรงงาน พ.ศ. 2562) คิดเป็นร้อยละ 50 ของจำนวนวันทำงานปกติในเดือนที่ตกลงกันไว้ ให้ถือเป็นเดือนทำงานที่ 1 ในการคำนวณวันลาพักร้อน
- ตลอดเวลาที่ลูกจ้างทำงานในหน่วยงาน องค์กร หน่วยงานในภาครัฐและรัฐวิสาหกิจ ให้นับเป็นเวลาทำงานเพื่อคำนวณวันลาพักร้อนเพิ่มเติมตามมาตรา 114 แห่งประมวลกฎหมายแรงงาน พ.ศ. 2562 หากลูกจ้างยังคงทำงานในหน่วยงาน องค์กร หน่วยงานในภาครัฐและรัฐวิสาหกิจต่อไป
แหล่งที่มา
การแสดงความคิดเห็น (0)