ลุงกุงในฤดูที่สวยที่สุดของปี

ลุงกุง เป็นชื่อของภูเขาสูง 2,913 เมตร ซึ่งรู้จักกันว่าเป็นหลังคาของเขตมู่กางไช หรือเอียนบ๊าย ภูเขา Lung Cung ได้รับการโหวตจากนักท่องเที่ยวแบ็คแพ็คให้เป็นหนึ่งในภูเขาที่สวยที่สุดในเวียดนาม และในช่วงไม่กี่ปีที่ผ่านมา ภูเขาแห่งนี้ก็ได้ดึงดูดนักท่องเที่ยวจำนวนมากที่ชื่นชอบการ "เดินทาง"

ฤดูกาลที่ดีที่สุดในการเดินป่า Lung Cung คือตั้งแต่ปลายเดือนตุลาคมถึงปลายเดือนธันวาคม ฉันเลือกวันที่อากาศแห้งและเย็น กลางเดือนพฤศจิกายนยังเป็นช่วงที่ต้นเมเปิลโบราณบนยอดเขา Lung Cung ผลัดใบ เผยให้เห็นสีสันบนภูเขาและป่าไม้

รถบัสพาฉันไปที่เมืองทูเล ซึ่งฉันได้พบกับลูกหาบท้องถิ่นที่รับผิดชอบในการบอกทางและนำอาหารมาให้กับทีมปีนเขาทั้งทีม จากที่นี่เราขึ้นมอเตอร์ไซค์รับจ้างไปยังหมู่บ้าน Tu San ซึ่งห่างจากใจกลาง Tu Le ประมาณ 15 กม. ถนนแย่มากและเป็นหิน ใช้เวลาเดินทางประมาณ 1 ชั่วโมง 30 นาที

นี่เป็นเพียงจุดเริ่มต้นของการเดินทางอันเต็มไปด้วยอารมณ์ที่ต้องเผชิญหน้าอย่างยากลำบากบนขอบหน้าผา ฉันแทบต้องจับให้แน่นและเกร็งเพื่อจับคนขับรถคันหน้าทุกครั้งที่ขึ้นหรือลงเนิน

มอเตอร์ไซค์รับจ้างพาพวกเราไปถึงขอบป่าซึ่งเราเริ่มไต่ขึ้นไปตามเนินเขาที่ลาดชันเล็กน้อยซึ่งปลูกแอปเปิลป่าไว้ การข้ามเทือกเขาเตี้ย ๆ แห่งนี้จะเข้าสู่พื้นที่ที่แตกต่างไปจากเดิมโดยสิ้นเชิง ป่ากลับเย็นลงอย่างกะทันหันภายใต้ร่มเงาของต้นเกาลัดและต้นโอ๊กโบราณ

เราเดินตามเส้นทางที่ชาวม้งเปิดไว้ และมาถึงน้ำตกเฮาชัวลาซึ่งเป็นจุดพักรับประทานอาหารกลางวันสำหรับกลุ่มนักปีนเขาด้วย ตามคำบอกเล่าของชาวม้ง คำว่า เฮาชัว แปลว่า หน้าผา ลา แปลว่า ลิง โดยสถานที่นี้เคยเป็นแหล่งอาศัยของลิงป่า

ตอนนี้ไม่ค่อยได้เห็นที่นี่แล้ว แต่ยังคงมีสัตว์ป่าอยู่บ้าง โดยเฉพาะนก

ด้วยความเร็วในการเดินขึ้นเขาเทียบเท่ากับการเดินช้าๆ ฉันมาถึงที่พักค้างคืนลุงกุงในเวลาประมาณ 17.00 น. สำหรับฉัน การเดินป่าเป็นประสบการณ์อันศักดิ์สิทธิ์และพิเศษ ป่าไม้เต็มไปด้วยแสงแดด พรมใบไม้ร่วงหนาและเรียบเนียนเหมือนกำมะหยี่ เมื่อมองขึ้นไปจะเห็นเรือนยอดของป่าที่สร้างรูปร่างพิเศษพร้อมประกายสีสันต่างๆ มากมาย

เมื่อก้าวเข้าไปในป่าด้วยจิตใจที่เปิดกว้าง ฉันตัดขาดจากโลกภายนอกอย่างแท้จริง รู้สึกถึงแสงแดดที่เต้นระบำบนใบไม้ ฟังเสียงลำธารที่ไหลรินในหุบเขา ชมใบเมเปิลที่ปลิวไสวในยามพระอาทิตย์ตก และชมดอกไม้เล็กๆ สวยงามและแปลกตาไม่กี่ดอกบนเนินเขาที่รกร้างว่างเปล่า ทั้งหมดนี้คือช่วงเวลาอันน่าจดจำในใจของคนเดินถนน

บ้านพักค้างคืนในลุงกุงตั้งอยู่บนความสูง 2,400 เมตร เหนือระดับน้ำทะเล สร้างขึ้นบนพื้นที่ราบ แสงแดดส่องผ่านควันจากห้องครัว ทำให้เกิดความอบอุ่นในช่วงบ่ายทางทิศตะวันตกเฉียงเหนือที่ค่อยๆ เย็นลง พระอาทิตย์ตกอันเงียบสงัดยังคงปกคลุมที่นี่

หลังจากรับประทานอาหารเย็นง่ายๆ อย่างหมูย่างและผักต้ม ฉันก็จดจ่ออยู่กับความคิดพลางฟังเสียงของภูเขาและป่าไม้ และเสียงฝนที่ตกลงบนหลังคากระท่อม วันรุ่งขึ้นผมเริ่มปีนเขาตอนตีสี่

มีหมอกเยอะมากทำให้ทัศนวิสัยไม่ดี แต่พอขึ้นไปสูงขึ้นก็มองเห็นทะเลเมฆที่สวยงามมาก ผ่านป่าไผ่และป่าเมเปิ้ลโบราณก็จะถึงไหล่เขาที่โปร่งสบายเต็มไปด้วยดอกโรโดเดนดรอนแคระและดอกเดซี่ป่าจำนวนมาก ทัศนียภาพที่เปิดโล่งกว้างสามารถมองเห็นตำบลน้ำโคทั้งหมดเบื้องล่าง และรวมไปถึงยอดเขาสูงที่อยู่รายล้อมอีกด้วย บันทึกธรรมชาติและทะเลหมอกอย่างสนุกสนาน จนถึงยอดเขาหลุงกุงเวลา 9.00 น.

การเดินทางลงจากภูเขาก็เต็มไปด้วยอารมณ์เช่นกัน เมื่อเมฆเคลื่อนตัวออกไปภายใต้แสงแดด เผยให้เห็นต้นเมเปิลโบราณที่มีสีแดงและเหลืองสดใสที่เปล่งประกายภายใต้ท้องฟ้าสีฟ้า แม้ว่าฉันจะเคยปีนเขาสูงที่มีป่าเมเปิ้ลที่สวยงามหลายแห่งในเวียดนาม เช่น ตาเลียน (ไลจาว) หรือ หนิ่วโกซาน (เหล่าไก) แต่ทิวทัศน์ของหลุงกุงยังคงสร้างความประทับใจให้ฉันเสมอ สำหรับฉันนี่คือป่าเมเปิ้ลที่สวยงามที่สุดในเวียดนามในช่วงปลายฤดูใบไม้ร่วงและต้นฤดูหนาว