ด้วยความเข้าใจและความรักต่อฮานอย นักดนตรี Nguyen Thanh Trung จึงได้ถ่ายทอดภาพและความทรงจำอันงดงามออกมาเป็นบทเพลงสองเพลง

ภาพยนตร์ Alone in Hanoi เปิดเรื่องด้วยเสียงร้องไห้บนท้องถนนอันเป็นเอกลักษณ์ เนื้อเพลงที่เรียบง่ายและเป็นธรรมชาติ ผสมผสานกับเสียงกีตาร์และเสียงบรรยายที่เปี่ยมไปด้วยความรู้สึกจากนักร้อง Huy Chien (สถาบันดนตรีแห่งชาติเวียดนาม) สะท้อนให้เห็นถึงอารมณ์ที่โดดเดี่ยวและสูญเสียไปท่ามกลางเสียงดังและการเปลี่ยนแปลงตลอดเวลาของเมืองฮานอย

e752706e5eb6f8e8a1a7.jpg
นักร้อง ดึ๊ก เตี๊ยน อาจารย์ภาควิชาขับร้อง สถาบันดนตรีแห่งชาติเวียดนาม ภาพ : NVCC

ใน เมืองThanh am Ha Noi นักร้อง Duc Tuyen ซึ่งเป็นอาจารย์ประจำภาควิชาขับร้องของสถาบันดนตรีแห่งชาติเวียดนาม ได้ถ่ายทอดภาพฮานอยในสมัยก่อนด้วยเสียงบาริโทนอันทุ้มนุ่มและอบอุ่น ผ่านกลิ่นข้าวอ่อน กลิ่นดอกไม้ และรอยยิ้มของผู้คนแต่ละคน ในปัจจุบันกรุงฮานอยมีความสวยงาม ทันสมัย ​​มีอารยธรรม สมควรได้รับการยกย่องให้เป็นเมืองแห่งสันติภาพ

“ฮานอยมีความสวยงามที่เป็นเอกลักษณ์และพิเศษเฉพาะตัวเสมอ เสียงหัวเราะ การเร่ขายของ และยานพาหนะผสมผสานกันจนเกิดเป็นซิมโฟนีริมถนนที่มีชีวิตชีวา เสียงร้องของพ่อค้าแม่ค้าริมถนนดังก้องไปทั่วถนน ปลุกฮานอยที่หลับใหลให้ตื่นขึ้น ฮานอยมีความสวยงามไม่เพียงแต่เพราะทิวทัศน์ธรรมชาติเท่านั้น แต่ยังเป็นเพราะจิตวิญญาณและความรักใคร่ของผู้คนที่นี่อีกด้วย นั่นก็คือรอยยิ้มที่อ่อนโยน ดวงตาที่เป็นมิตร และเรื่องราวเล็กๆ น้อยๆ แต่เปี่ยมไปด้วยอารมณ์” นักดนตรี เหงียน ทันห์ จุง กล่าว

เช่นเดียวกับเด็ก ๆ หลายคนในฮานอย เขาต้องการแสดงความรักและความกตัญญูต่อแผ่นดินแห่งนี้ ด้วยหัวใจ ความหลงใหล ความคิด และสุนทรียศาสตร์ของนักแต่งเพลง Nguyen Thanh Trung หวังว่าผลงานเกี่ยวกับฮานอยจะนำผู้ฟังย้อนนึกถึงความทรงจำ ช่วงเวลาแห่งความสงบและความสุข

แพทย์นักดนตรี เหงียน ถัน จุง เกิดเมื่อปี พ.ศ. 2522 เขามีผลงานบทกวีและดนตรีที่โดดเด่นมากมาย รวมเพลงจากนักร้อง อาทิ พ่อแม่ฉันแก่แล้ว, พ่อทิ้งลูก, ฉันรักแม่ (ศิลปินดีเด่น ฮวง ตุง) ; Nostalgia, Nostalgia 2, Blue Hairpin, I Don't Love Spring (นักร้อง โตง็อกฮา)...

นักร้อง ดึ๊ก เตี๊ยน ร้องเพลง "เสียงแห่งฮานอย":