ผู้กำกับหนัง 'Tunnel' เผย อย่าสร้างหนังสงครามเพื่อให้คนร้องไห้

งานนี้หมุนรอบกลุ่มกองโจรที่ยังคงอยู่ในเมืองกู๋จีหลังจากที่สหรัฐอเมริกาบุกยึดเมืองซีดาร์ฟอลส์ (พ.ศ. 2510) โครงการนี้เป็นภาพยนตร์สงครามที่สร้างจากงบประมาณสังคม โดยมุ่งหวังที่จะเฉลิมฉลองครบรอบ 50 ปีของการรวมชาติ หนึ่งวันหลังจากเปิดตัวในนครโฮจิมินห์ บุ่ย ทัก ชูเยนกล่าวว่าเขาดีใจเพราะผลงานของเขาถือกำเนิดขึ้นหลังจากทุ่มเทบ่มเพาะมานานกว่า 10 ปี แต่ก็มีเรื่องเสียใจมากมายเช่นกัน

- คุณติดตามการวิจารณ์สาธารณะเกี่ยวกับผลงานของคุณอย่างไร?

- ผมรู้สึกขอบคุณผู้ชมทุกคนที่นั่งดูนานถึง 128 นาที และหวังว่างานคงไม่หนักเกินไปสำหรับพวกเขา หลังจากรอบปฐมทัศน์ ฉันยังคงอ่านทุกการแชร์และความเห็นในโซเชียลมีเดีย ด้วยคำชมเหล่านี้ เราอยากจะบอกว่าไม่ใช่เพราะความสามารถของทีมงานภาพยนตร์ แต่เป็นเพราะดินแดนของกู๋จีที่มีผู้คนธรรมดาแต่ไม่ธรรมดา

นักแสดง Cao Minh (ผู้รับบทเป็นลุงซาว ผู้บังคับบัญชาของทีมกองโจรในภาพยนตร์เรื่องนี้) บอกกับฉันว่าเขาเป็นคนจาก Cu Chi แต่ผ่านไปหลายปีเขาก็จำเรื่องราวต่างๆ เกี่ยวกับดินแดนแห่งนี้ไม่ได้อีกแล้ว ภาพยนตร์เรื่องนี้ทำให้เขาหวนนึกถึงความทรงจำเกี่ยวกับบ้านเกิดของเขาอีกครั้ง

บุย ทัค ชูเยน (ขวา) ร่วมกับนักแสดงนำ ไทยฮวา ในงานเปิดตัวรอบปฐมทัศน์ที่นครโฮจิมินห์เมื่อวันที่ 31 มีนาคม ภาพ: แทงฮวีน

- คุณคิดอย่างไรกับความคิดเห็นที่ว่าหนังขาดฉากกระตุ้นอารมณ์ถึงจุดไคลแม็กซ์?

- หลายๆคนก็บอกผมว่าหลังดูมีฉากที่อยากจะร้องไห้แต่พอดูไปเรื่อยๆก็รู้สึกเฉยๆ นั่นคือความตั้งใจของฉันที่จะให้ผู้ฟังตื่นตัวในการไตร่ตรอง เรียนรู้บทเรียนทางประวัติศาสตร์เกี่ยวกับสงคราม และสร้างความคิดเห็นของตนเองจากตรงนั้น อุโมงค์เหล่านี้ ถ่ายทำในรูปแบบสารคดี ดังนั้นฉันจึงไม่อยากให้บรรยากาศดูโศกเศร้าหรือ "น่าเบื่อ"

ถ้าทำแบบนิยาย คนดูอาจจะร้องไห้หนักมาก แต่พอออกจากโรงหนังก็จะลืมไปเลย ฉันอยากทิ้ง “รสชาติที่ค้างอยู่ในคอ” ไว้อะไรบางอย่างที่ทำให้ผู้คนคิดและรู้สึกติดค้างอยู่ สไตล์การทำภาพยนตร์ของฉันเป็นแบบนั้นเสมอ นั่นคือการยกระดับผู้ชมให้อยู่ในระดับเดียวกับฉันเสมอ แม้แต่กับนักแสดง ฉันก็ขอให้พวกเขาอย่าแสดงความเจ็บปวดออกมาภายนอก แต่ควรซ่อนความเจ็บปวดนั้นไว้ภายในและแสดงออกมาผ่านดวงตา

- หนังเรื่องนี้มีฉาก "เร่าร้อน" สองฉาก รวมถึงฉากที่คู่รักพบกันในตอนจบ ฉากนี้คุณมีความตั้งใจอะไร?

- ฉากเซ็กส์ทั้งสองฉากในภาพยนตร์เป็นสัญชาตญาณของมนุษย์ ฉันคิดว่าเมื่อต้องเผชิญหน้ากับความตาย พวกเขาโหยหาที่จะได้ใช้ชีวิตช่วงเวลาสุดท้ายของชีวิต ภาพยนตร์เรื่องนี้มีฉากที่บอกเล่าเรื่องราวความรักที่ถูกเก็บกดในช่วงสงคราม เช่น ระเบิดของศัตรูบนพื้นดิน และร่างสองร่างที่พันกันอยู่ในอุโมงค์ มีผู้คนมากมายที่บอกลากัน เมื่อได้พบกันอีกครั้ง ความรู้สึกภายในใจของพวกเขาก็ยิ่งเข้มแข็งมากขึ้น ฉันหวังว่าผู้ฟังจะรู้สึกถึงสิ่งที่ฉันต้องการจะสื่อ

ไทฮัว (รับบทเป็น เบย์ ทีโอ) ในโปสเตอร์เรื่อง “อุโมงค์” ภาพ: HK Film

- เมื่อกลับไปดูหนังบนจอใหญ่อีกครั้ง มีอะไรเสียใจบ้าง?

- ฉบับตัดต่อแรกยาวประมาณ 3.5 ชม. แต่เมื่อเข้าฉายในโรงภาพยนตร์ ผมตัดให้เหลือเกิน 2 ชม. เพราะมันยาวเกินไป มีตัวละครบางตัวที่ฉันต้องละทิ้งไปเลย เช่น บทบาทของ Mai The Hiep เขาขอร้องให้เล่นเป็นศพ ใช้เวลาสองชั่วโมงในการแต่งหน้าเพื่อปกปิดบาดแผล และแสดงฉากที่เขาลอยอยู่บนแม่น้ำเป็นเวลาสองวัน มีช่วงที่ทำเอาเจ็บตอนตัด เช่น ตอนจบของตัวเอกอย่างเบย์เทโอ (รับบทโดยไทฮัว) ระหว่างถ่ายทำฉันร้องไห้ตลอดเวลา เพราะฮัวแสดงอารมณ์มาก เราเลยต้องเปลี่ยนฉากให้เหมาะสมกว่านี้

ระยะเวลาการฉายที่จำกัดส่งผลต่อโครงสร้างของภาพยนตร์ นี่ก็เป็นอีกหนึ่งสิ่งที่ผมกังวล เพราะถ้าไม่ได้ทำอย่างถูกต้อง คนดูก็จะรู้สึกได้ยาก ตัวอย่างเช่น เราได้ศึกษากู๋จีเพื่อให้เข้าใจว่าอุโมงค์เหล่านี้ประกอบด้วยอุโมงค์ 3 แห่งซึ่งมีฟังก์ชันแยกจากกันเช่น ห้องประชุม ห้องครัว และห้องนอน แต่บนหน้าจอ ผู้ชมอาจแยกแยะได้ยากว่าอุโมงค์ไหนคืออุโมงค์ไหน แม้ว่าฉันจะขอให้ศิลปินออกแบบอุโมงค์แต่ละแห่งด้วยวัสดุเฉพาะของตัวเองก็ตาม ก็เลยต้องหาทางนำบ้าง เช่น ห้องประชุมมีรูปประธาน โฮจิมินห์

- หลังจากฟักตัวมาเป็นเวลา 10 ปี คุณกรองเนื้อหาที่จะใส่ลงในสคริปต์อย่างไร?

- ในเอกสารที่ผมอ่าน ผมนึกถึงบันทึกความทรงจำของทหารผ่านศึกที่เมืองกู๋จี ซึ่งเป็นปู่ของภรรยานักแสดงไทฮัว เขาเขียนถึงความทรงจำของเขาเมื่อนอนเปลอยู่ในอุโมงค์ พร้อมฟังสาวๆ คุยกันในอุโมงค์ มีบทสนทนาบางส่วนที่หลอกหลอนฉัน เพราะมันแสดงให้เห็นถึงจิตวิทยาของผู้คนบางส่วนในช่วงสงคราม พวกเขาเห็นความตายเป็นเรื่องธรรมดา สงบ ที่สามารถชั่งน้ำหนักและวัดได้ และไม่เลวร้ายจนเกินไป ฉันใส่บรรทัดที่คล้ายกันในภาพยนตร์เพื่อให้ผู้ชมได้สัมผัสกับความเป็นจริงอันโหดร้าย

หรือในฉากที่กองโจรต้อนรับลุงซาวให้มาเยี่ยมชมอุโมงค์ พวกเขาก็พูดว่า "แกต้องกลับมาที่นี่อีกและอยู่นานๆถึงจะรู้" เพื่อบรรยายชีวิตใต้ดิน นั่นเป็นข้อความที่ผมได้รับแรงบันดาลใจจากคำพูดของวีรบุรุษกองทหาร To Van Duc ซึ่งเป็นผู้มีส่วนสนับสนุนในการผลิตทุ่นระเบิดในสงครามที่เมืองกู๋จี

- คุณมีความคาดหวังอะไรจากงานบ้าง?

- รายได้ไม่แน่นอน หวังว่าหนังจะเข้าถึงคนดูจำนวนมาก ปีที่แล้วฉันได้ไปที่ประเทศมาเลเซียและได้รู้ว่าภาพยนตร์ที่ทำรายได้สูงสุดตลอดกาลของประเทศเป็นเรื่องราวเกี่ยวกับสงครามระหว่างประเทศกับอาณานิคมของอังกฤษ ภาพยนตร์เกาหลีที่ได้รับความนิยมมากที่สุดยังมีเนื้อหาแนวประวัติศาสตร์ โดยเน้นไปที่การปกป้องประเทศ ฉันสงสัยว่าทำไมหนังแนวนี้ถึงยังไม่แพร่หลายในประเทศ

งานดังกล่าวเป็นการลงทุนครั้งใหญ่ เราจึงไม่สามารถประมาณจำนวนที่แน่ชัดได้ อย่างไรก็ตาม ทีมงานยังขาดแคลนเงินทุน และต้องถ่ายทำแบบมือต่อมือ แม้แต่นักลงทุนเองก็ยอมรับว่าพวกเขาเสี่ยง แต่พวกเขาก็ยังคงลงทุนเพราะเชื่อว่านี่เป็นหัวข้อที่น่าสนใจที่สามารถเปิดโอกาสให้เกิดประเภทภาพยนตร์ฟอร์มยักษ์ได้

ที่มา: https://baoquangninh.vn/dao-dien-dia-dao-khong-lam-phim-chien-tranh-de-lay-nuoc-mat-3351543.html