ແບ່ງປັນຄວາມຮັກຜ່ານບັນດາບົດເພງພື້ນເມືອງ ບັກນິງກວາງໂຮ

ແນ່ນອນວ່າຢູ່ບ່ອນໃດບ່ອນໜຶ່ງໃນຄວາມຊົງຈຳຂອງເຈົ້າ, ເຈົ້າເຄີຍໄດ້ຍິນສຽງເພງທີ່ຈັບອົກຈັບໃຈຂອງອ້າຍເອື້ອຍນ້ອງ Kinh Bac ພົວພັນຊຶ່ງກັນ ແລະ ກັນ, ເຊີນຊວນເຊິ່ງກັນ ແລະ ກັນ ຈັບເອົາໝາກຫຸ່ງ ຫຼື ຈອກນ້ຳເພື່ອສະແດງຄວາມຕ້ອນຮັບ.

ປະຕູຫຼັກຂອງໂຮງລະຄອນ ບັກນິງກວາງໂຮ.

“ກິນສິ້ນ, ກິນສິ້ນຢູ່ທີ່ນີ້.

ຢ່າກິນ, ເອົາມັນ, ຢ່າກິນ.

ມອບໃຫ້ກັນແລະກັນດ້ວຍພະຍາກອນນີ້, ລັກສະນະຂອງ beel, ຄວາມຮັກຂອງທ່ານ.

betel ນີ້ແມ່ນ betel ຂອງລັກສະນະ, betel ນີ້ແມ່ນຄວາມຮັກ.

ກິນໃຫ້ເປັນສີແດງ ກິນໃຫ້ເປັນສີແດງ

ປາກຂອງພວກເຮົາ, ສົບຂອງພວກທ່ານ, ໃບຢາແມ່ນເປັນໃບເປັນທອງໄດ້.”

ເມື່ອເວົ້າເຖິງ ກຽນບັກ - ບັກນິງ, ຈະຜິດພາດທີ່ຈະບໍ່ເວົ້າເຖິງມໍລະດົກວັດທະນະທຳທີ່ບໍ່ມີຕົວຕົນ “ບັນດາບົດເພງພື້ນເມືອງ ບັກນິງ ກວາງໂຮ່”. ບັນດາບົດເພງພື້ນເມືອງ ບັກນິງ ກວາງໂຮ່ ມີປະຫວັດສາດມາແຕ່ດົນນານ, ສ້າງໂດຍຊຸມຊົນຊາວຫວຽດ (ກິງ) ຢູ່ໝູ່ບ້ານ ກວາງໂຮ່ ແລະ ບາງບ້ານໃກ້ຄຽງ.

ບໍ່ຄືກັບການຮ້ອງເພງພື້ນເມືອງອື່ນ, ໃນເມື່ອກ່ອນ, ເພງພື້ນເມືອງ Quan Ho ພຽງແຕ່ແມ່ນເພງພື້ນເມືອງທີ່ລຽບງ່າຍໃນຊີວິດໝູ່ບ້ານຂອງຊາວ Kinh Bac. ເຫຼົ່ານີ້ແມ່ນເນື້ອເພງຕໍ່ຕ້ານການສື່ສານ ແລະ ພຶດຕິກຳເມື່ອເວົ້າ, ຢືນ, ນັ່ງ, ເຊີນ, ເບິ່ງນອກ, ແລະ ອື່ນໆ, ເທື່ອລະກ້າວ, ບັນດາປະໂຫຍກແຫ່ງຄວາມຮັກນີ້ໄດ້ກາຍເປັນວັດທະນະທຳທີ່ພາກພູມໃຈຂອງຊາວເຜົ່າຈຳ.

ບັນດາບົດເພງພື້ນເມືອງ ບັກນິງກວາງໂຮ່ ແມ່ນການຕອບສະໜອງລະຫວ່າງນັກຮ້ອງຊາຍ ແລະ ຍິງ. ເຂົາເຈົ້າມັກຮ້ອງເພງ Quan Ho ໃນຕົ້ນລະດູໃບໄມ້ປົ່ງ ແລະ ລະດູໃບໄມ້ປົ່ງເມື່ອມີງານບຸນ ຫຼື ເມື່ອມີໝູ່ເພື່ອນມາຢ້ຽມຊົມ ເພື່ອສະແດງເຖິງຄວາມເປັນມິດ. ບັນດານັກຮ້ອງ ລຽນໂຮ ໃນຊຸດຜ້າບ່ຽງ ແລະ ຊຸດພື້ນເມືອງ ແລະ ເອື້ອຍ Lien Ho ທີ່ສະຫງ່າຜ່າເຜີຍ ໃນຊຸດ 3 ສິ້ນ ແລະ 7 ສິ້ນ, ນຸ່ງເສື້ອ ໝວກ ຊົງຈຽງ ພ້ອມກັບ ໄຕ່ແທ່ງ, ຮ້ອງເພງ ລຽບງ່າຍ, ຈິດວິນຍານ, ຕາມແບບພື້ນເມືອງ ໂດຍບໍ່ຈຳ ເປັນຕ້ອງມີດົນຕີປະສານສຽງ ແຕ່ກໍຍັງເຕັມໄປດ້ວຍສຽງດົນຕີ, ສະແດງອອກເຖິງ ລັກສະນະວັດທະນະທຳຂອງນັກຮ້ອງ ໄຕງວຽນ.

Buổi biểu diễn của các liền anh, liền chị tại nhà hát quan họ Bắc Ninh

ການສະແດງຂອງນັກຮ້ອງ Lien Anh ແລະ Lien Chi ຢູ່ໂຮງລະຄອນ Bac Ninh Quan Ho

ບົດເພງພື້ນເມືອງ Quan Ho ແມ່ນມີຄວາມຫຼາກຫຼາຍທີ່ສຸດ ດ້ວຍຫຼາຍກວ່າ 500 ເພງ ແລະ 213 ເພງທີ່ໄດ້ສະແດງດ້ວຍສິລະປະຂັບຮ້ອງທີ່ເປັນເອກະລັກສະເພາະ ແລະ ໂດດເດັ່ນ. ການຮ້ອງເພງ Quan Ho ແມ່ນເປັນເອກະລັກສະເພາະເພາະມັນສົມທົບກັບດົນຕີ, ບົດກະວີ ແລະ ສຽງຮ້ອງຂອງຈິດຕະກອນ Quan Ho. ເນື້ອເພງຂອງເພງໜຶ່ງມີສອງພາກຄື: ເນື້ອເພງຫຼັກ ແລະເນື້ອເພງຮອງ. ເນື້ອເພງຕົ້ນຕໍແມ່ນເນື້ອເພງຫຼັກ, ເນື້ອໃນຂອງເນື້ອເພງ, ເນື້ອເພງຮອງປະກອບດ້ວຍສຽງທັງໝົດນອກເນື້ອເພງຕົ້ນຕໍແມ່ນສຽງປະກອບ, ສຽງລົມຫາຍໃຈເຊັ່ນ: i hi, u hu, a ha ເປັນຕົ້ນ.

ບົດເພງພື້ນເມືອງ Quan Ho ມັກຈະແມ່ນບົດກະວີແລະເພງພື້ນເມືອງທີ່ໃຊ້ຄຳເວົ້າທີ່ບໍລິສຸດແລະເປັນແບບຢ່າງ. ເນື້ອໃນຂອງເພງມັກສະແດງໃຫ້ເຫັນສະພາບຈິດໃຈຂອງມະນຸດເຊັ່ນ: ຄວາມປາຖະຫນາແລະຄວາມໂສກເສົ້າໃນເວລາທີ່ຈະແຍກອອກ; ຄວາມ ສຸກ ຂອງ reunion ຂອງ lovers; …

Liền anh, liền chị duyên dáng trao tiếng hát

ຮ່ວມກັນ, ເຂົາເຈົ້າໄດ້ແບ່ງປັນສຽງຮ້ອງຂອງເຂົາເຈົ້າຢ່າງສະຫງ່າງາມ.

ຄະນະຜູ້ແທນຮ່າໂນ້ຍ ໄດ້ມີໂອກາດສຳຜັດກັບບັນດານັກຮ້ອງເພງ Quan Ho ກັບບັນດານັກສິລະປະກອນຂອງສະໂມສອນ Quan Ho Den Do. ເນື້ອເພງ “ແຂກມາຫຼິ້ນຢູ່ບ້ານ” ໄດ້ຂັບຮ້ອງໂດຍນັກຮ້ອງ, ເຮັດໃຫ້ຄະນະຜູ້ແທນຮ່າໂນ້ຍ ຮູ້ສຶກຫວັ່ນໄຫວເມື່ອໄດ້ຍິນສຽງຂັບຮ້ອງຂອງຊາວເຜົ່າຢ້າວ ກວາງໂຮ່.

ເນື້ອຮ້ອງ ທຳນອງ: ແຂກມາຢາມເຮືອນ (ເນື້ອຮ້ອງເກົ່າ ກວາງໂຮ)

"ແຂກມາຫຼິ້ນຢູ່ເຮືອນ, ພວກເຂົາຫຼິ້ນຢູ່ເຮືອນ."

ຈູດຖ່ານ ແລະ ພັດລົມໃສ່ນ້ຳເພື່ອເຮັດຊາ.

ກະລຸນາດື່ມຊານີ້ຈອກຫນຶ່ງ.

ມີຄ່າຫຼາຍ, ໂອ້ຍມີຄ່າຫຼາຍ, ເຈົ້າທັງສອງ.

ແຕ່ລະຄົນກິນແຕ່ລະຖ້ວຍ.

ກະລຸນາໃຫ້ຂ້ອຍຂ້ອຍຢາກຈະໃຫ້

ນ້ໍາແຫ້ງ, ນ້ໍາແຫ້ງ, ດິນແຫ້ງ.

ໃຫ້ຂ້ອຍໄປທີ່ນັ້ນຄົນດຽວ ຖ້າບໍ່ດັ່ງນັ້ນ ຂ້ອຍຈະຕ້ອງຂຶ້ນເຮືອຂ້າມຟາກໄປວິຫານ.

ຂ້ອຍເຫັນຄຳວ່າ Linh A Nhang.

ຢູ່ໃກ້ໆວັດແມ່ນວັດທີ່ບໍ່ມີສະເໜ່ຫຼາຍ, ຕອນເຊົ້າເປັນພຽງດອກກຸຫຼາບ, ຕອນເຊົ້າແມ່ນທົ່ວສວນ peach.

ມີຈັກຄົນນັ່ງຢູ່ບ່ອນນັ້ນ?

ມັນແມ່ນຫຍັງຫຼືບໍ່ມີຫຼືຄວນຈະ?

ກະທູ້ spinning, oh spinning thread, oh thread ສີແດງ?

Đoàn Hà Nội trải nghiệm hát quan họ cùng với các liền chị của CLB Dân ca quan họ đền Đô

ຄະນະຜູ້ແທນຮ່າໂນ້ຍປະສົບການຮ້ອງເພງ Quan Ho ກັບສະໂມສອນ Lien Chi ຂອງສະໂມສອນຊາວເຜົ່າ Quan Ho ຢູ່ວັດ Do

ຕາມເອື້ອຍນ້ອງແລ້ວ, “ເມື່ອນັກຮ້ອງກວາງໂຮ່ມາຢາມ, ເຂົາເຈົ້າບໍ່ສາມາດລະເລີຍຮີດຄອງປະເພນີຂອງການຖວາຍນ້ຳແລະເຄື່ອງດື່ມຂອງຕົນໄດ້”; “ເມື່ອມາຖວາຍນ້ຳຊາ, ຄົນບູຮານມີຄຳເວົ້າວ່າ: “ມືທັງສອງຍົກເອົາຫີບ-ຊາຫອມຕື່ມທັງສິບນິ້ວ”; “ເມື່ອເວົ້າເຖິງການຖວາຍພະທາດ, ມີຄຳເວົ້າທີ່ວ່າ: ໝາກເຜັດຂຽວ, ໝາກເຜັດຂາວ, ໝາກເຜັດສີບົວ – ປູນຂາວ ປະສົມກັບຄວາມໝາຍ, ຢາສູບເຂັ້ມແຂງດ້ວຍໂຊກຊະຕາ”. ຜູ້ໜຶ່ງສາມາດເຫັນໄດ້ “ສະເໜ່” ໃນແຕ່ລະບົດເພງພື້ນເມືອງ Quan Ho, ແມ່ນລຽບງ່າຍ ແຕ່ບໍ່ມີຄວາມສະໜິດສະໜົມ. ພວກເຂົາເອົາຄວາມຮັກແລະຫົວໃຈຂອງເຂົາເຈົ້າເຂົ້າໄປໃນເພງຂອງພວກເຂົາດ້ວຍຄວາມປາຖະຫນາທີ່ຈະສະແດງຄວາມຮັກຕໍ່ກັນແລະກັນ.

ໂອ້ລົມກັບນາງ ຫງວຽນທິຊວນລານ, ຫົວໜ້າສະໂມສອນດົນຕີພື້ນເມືອງ ກວາງໂຮ, ວິຫານ ດິ່ງບັງ, ຕູ່ເຊີນ, ແຂວງ ບັກນິງ, ເຊິ່ງດົນໃຈໃຫ້ລຸ້ນໜຸ່ມທີ່ມີຈິດໃຈຮັກແພງກັບບັນດາບົດເພງພື້ນເມືອງ ກວາງໂຮ, ຄະນະຜູ້ແທນນະຄອນ ຮ່າໂນ້ຍ ໄດ້ຟັງນາງ ລານ ຮ້ອງເພງ Quan Ho ຢ່າງສຸດອົກສຸດໃຈ. ນາງແບ່ງປັນ:

“ປະຊາຊົນທົ່ວໄປບໍ່ຮູ້ວ່າອັນໃດເປັນມາດຕະຖານ. ການຫຼິ້ນວັດທະນະທຳ Quan Ho, ພຶດຕິກຳແມ່ນຄວາມຫຍຸ້ງຍາກ, ການຮ້ອງເພງຕ້ອງມີວຽກງານ. ການເປັນໄວຫນຸ່ມແມ່ນກ່ຽວກັບການມ່ວນຊື່ນ, ນາງກໍ່ມັກມັນໃນເວລາທີ່ໄວຫນຸ່ມຮັກສາເອກະລັກຂອງເຂົາເຈົ້າ. ໝູ່ບ້ານກວາງໂຮ່ເວົ້າວ່າ ກິນເຄິ່ງໜຶ່ງກິນເຄິ່ງໜຶ່ງ, ເມື່ອກິນເຂົ້າກັບໝູ່ກໍຈະກິນເທື່ອໜຶ່ງ, ຫຼືກິນເຄິ່ງໜຶ່ງເພື່ອເວົ້າລົມແລະດື່ມນຳກັນ.

ໃນເບື້ອງຕົ້ນຂອງຖາດແມ່ນຈານເກືອ, ໃນຕອນທ້າຍແມ່ນຈານຂອງດອງ, ໃຫ້ຍົກໂຖປັດສະວະ ແລະ ເຄື່ອງປັ້ນດິນເຜົາເພື່ອໃຫ້ກວາງໂຮໄດ້ສືບຕໍ່. ໃນການຮ້ອງເພງ Quan Ho, ມີສຽງ “ເລືອງ” ເມື່ອພົບປະກັນ, ຄົນທັງຫຼາຍຮ້ອງໃນສຽງ “Lễ lộ” (ສຽງເພງ “Lễ Lộ” ຍາກທີ່ສຸດ), ຈາກນັ້ນສຽງ “Văn” ເລີ່ມຕົ້ນ, ຈາກນັ້ນສຽງ “Xa ban” (ສຽງສຸດທ້າຍ).

ມີຫຼາຍວິທີການແນະນຳບົດເພງ ກວາງໂຮ່, ແຕ່ຢາກແນະນຳບາງບົດໃຫ້ຜູ້ຟັງເອົາໃຈໃສ່ ແລະ ໄດ້ຮັບຟັງເພງຄື: ແນະນຳເພງ ກວານໂຮ - ເມື່ອມີແຂກຜູ້ມີກຽດເປັນຈຳນວນຫຼວງຫຼາຍມາບັກນິງ - ກິງບັກ, ພວກຂ້າພະເຈົ້າມີນ້ຳໃຈຕ້ອນຮັບແຂກ ແລະ ຮ້ອງເພງແຕ່ເມື່ອມີຄວາມຮັກແພງມາຢາມບັນດາບົດເພງ ກວານດິ່ງ, ໃນນັ້ນ ຢ່າຄິດວ່າຂ້ອຍມີໝູ່ຫຼາຍແລ້ວ ສົງໃສຖ້າມີໝູ່ຫຼາຍ ຂ້ອຍຍັງລໍຖ້າຄົນດີຢູ່” ຂໍບອກເລີຍທຸກຄົນມັກຄົນງາມ ເພາະຄົນງາມມີສຽງດັງ ແລະ ຄົນງາມມີຈິດໃຈທີ່ຊັດເຈນ, ເປັນຫຍັງສາວບັກນິງຈຶ່ງເວົ້າເຖິງຄົນດີ? ເພາະຊາວ ບັກນິງ ເຊື່ອວ່າ ຄົນງາມເປັນພຽງຄວາມງາມຂອງຮູບພາຍນອກເທົ່ານັ້ນ, ເໝືອນດັ່ງດອກໄມ້ທີ່ຫຼົງຫາຍງ່າຍໃນຫລາຍປີ, ສ່ວນຄົນດີຄືຄວາມງາມຂອງຄຸນສົມບັດສິນທຳ ແລະ ຄວາມສະຫຼາດພາຍໃນ, ຈະດຳລົງຊີວິດຢ່າງເຕັມທີ່ຂອງຄົນເຮົາ, ແຜ່ຂະຫຍາຍຕະຫຼອດໄປ. ຄົນບູຮານຍັງເວົ້າວ່າ “ໄມ້ດີ ດີກວ່າສີດີ, ຄົນຂີ້ຄ້ານມີຕົວຕົນງາມກວ່າຄົນງາມ” ຖ້າຄົນມີທັງຮູບຮ່າງໜ້າຕາງາມ ທັງມີຄຸນສົມບັດສິນທຳ ແລະປັນຍາອັນດີງາມ, ຄົນນັ້ນມີຄ່າເທົ່າໃດ. ນັ້ນແມ່ນເນື້ອໃນຂອງບົດເພງທີ່ມີຊື່ສຽງໃນບົດເພງຕອບສະໜອງຄວາມຮັກແພງຂອງບັນດາບົດເພງຊາວ ບັກນິງ - ເພງຍັງຄົງຊະຕາກຳ”.

ຄະນະໄດ້ຮັບຄວາມຮູ້ບໍ່ພຽງແຕ່ກ່ຽວກັບບັນດາບົດເພງພື້ນເມືອງ Quan Ho ເທົ່ານັ້ນ ຫາກຍັງໄດ້ຮຽນຮູ້ກ່ຽວກັບການແລກປ່ຽນວັດທະນະທຳຂອງຊາວ Kinh Bac ຕື່ມອີກ. ນາງລານໄດ້ເຄື່ອນໄຫວສິລະປະມາແຕ່ປີ 1986, ແລະມີປະສົບການ 28 ປີ, ນາງບໍ່ໄດ້ຮັກສາບົດເພງນີ້ໄວ້ໃຫ້ຕົນເອງ, ແຕ່ຢາກສົ່ງຕໍ່ໃຫ້ຄົນລຸ້ນຫຼັງ, ເພື່ອໃຫ້ການຮ້ອງເພງກວາງໂຈ່ວໄດ້ຮັບການຮັກສາໄວ້ຕະຫຼອດໄປ.

Nghệ sĩ hát quan họ cùng nhân vật trải nghiệm

ນັກຮ້ອງ Quan Ho ແລະຕົວລະຄອນປະສົບການ

ປະຈຸບັນ, ຫຼາຍໝູ່ບ້ານຂອງແຂວງ ບັກນິງ ຍັງຄົງຮັກສາວັດທະນະທຳ ກວາງໂຮ່ ດ້ວຍຫຼາຍຮ້ອຍບົດເພງທີ່ມີເນື້ອເພງບູຮານ, ຮີດຄອງປະເພນີ ແລະ ລຽບງ່າຍ, ໄດ້ນຳເອົາຄວາມສວຍງາມອັນສັກສິດຂອງດິນແດນ Kinh Bac ຢູ່ພາຍໃນ.

ຄວາມງາມຂອງ ບັກນິງກວາງໂຮ ແມ່ນຄວາມກົມກຽວກັນລະຫວ່າງສຽງເພງທີ່ຫວານຊື່ນຂອງນັກຮ້ອງ ລຽນແອງ ແລະ ລຽນຈີ; ລະຫວ່າງເຄື່ອງນຸ່ງພື້ນເມືອງທີ່ເປັນເອກະລັກສະເພາະ ແລະ ພຶດຕິກຳວັດທະນະທຳເມື່ອຫວ່ານຄວາມຮັກ. ບັນດາຮູບພາບເຫຼົ່ານີ້ຄ່ອຍໆກາຍເປັນທີ່ຄຸ້ນເຄີຍຂອງນັກທ່ອງທ່ຽວທັງພາຍໃນ ແລະ ຕ່າງປະເທດ, ບັນດາຮູບພາບທີ່ເຮັດໃຫ້ໝູ່ບ້ານທີ່ສະຫງົບສຸກຢູ່ພາກເໜືອ, ບັນດາຜູ້ສາວນຸ່ງເສື້ອໝວກຮູບຈວຍ ແລະ ເດັກຊາຍນຸ່ງເສື້ອຜ້າພື້ນເມືອງຫວຽດນາມ.

ໂດຍແມ່ນຈຸດວັດທະນະທຳທີ່ເປັນເອກະລັກສະເພາະຂອງຊາວເຜົ່າເກີຕູ, ກວາງໂຈ່ວ ບັກນິງ ໄດ້ຮັບການສືບທອດກັນມາແຕ່ລຸ້ນຄົນ ແຕ່ຍັງຄົງຮັກສາຄຸນຄ່າທາງດ້ານຈິດໃຈອັນດີງາມຢູ່ໃນຕົວເອງ ບໍ່ພຽງແຕ່ຂອງແຂວງ ບັກນິງ ເທົ່ານັ້ນ ຫາກຍັງມີຊື່ສຽງສາກົນ. ປີ 2009, ບົດເພງພື້ນເມືອງ ບັກນິງກວາງໂຮ່ ໄດ້ຮັບການຮັບຮອງຈາກ UNESCO ວ່າແມ່ນມໍລະດົກວັດທະນະທຳທີ່ມີຕົວຕົນບໍ່ມີຮູບຮ່າງເພື່ອບັນດາຄຸນຄ່າທາງດ້ານຈິດໃຈທີ່ຮູບແບບສິລະປະນີ້ນຳມາໃຫ້.

ເຖິງວ່າຊີວິດການເປັນຢູ່ນັບມື້ນັບທັນສະໄໝກໍ່ຕາມ, ແຕ່ບັນດາບົດເພງພື້ນເມືອງ Quan Ho ຍັງຄົງມີຢູ່ໃນຈິດໃຈຂອງຊາວ ບັກນິງ ເວົ້າສະເພາະ ແລະ ຊາວ ຫວຽດນາມ ໂດຍທົ່ວໄປ. ຄວາມມີຊີວິດອັນຍືນຍົງຂອງຮູບແບບສິລະປະນີ້ໃນຕະຫລອດມາຍັງຄົງດຶງດູດ ແລະ ສ້າງຄວາມປະທັບໃຈໃຫ້ແກ່ນັກທ່ອງທ່ຽວຈາກທົ່ວໂລກ.

(*): ຄະນະວິຊາ: ພົວພັນສາກົນ - ສາຂາວິຊາ: ຂໍ້ມູນຂ່າວສານຕ່າງປະເທດ - ສະຖາບັນວາລະສານ ແລະ ສື່ສານ

ທີ່ມາ: https://baoquocte.vn/trao-duyen-qua-lan-dieu-dan-ca-quan-ho-bac-ninh-272532.html