ຊອກຫາບັນດາບົດຂຽນຂອງນັກປະພັນ ຫງວຽນຮຸຍທິບ

ປຶ້ມດັ່ງກ່າວມີຊື່ວ່າ “ວຽກງານຫຼັງຄາຖາ”, ເພື່ອແນໃສ່ໃຫ້ຜູ້ອ່ານໄດ້ຮັບຮູ້ພາບພົດອັນຄົບຖ້ວນ ແລະ ເລິກເຊິ່ງກວ່າກ່ຽວກັບອາຊີບວັນນະຄະດີ ແລະ ຊີວິດການເປັນຢູ່ຂອງ ຫງວຽນຮ່ວາບິ່ງ ໃນໄລຍະຍາວນານພໍສົມຄວນ, ແຕ່ຊຸມປີ 1970.

ສິ່ງທີ່ເຫຼືອໄວ້ຂອງວິລະຊົນ ແມ່ນໝາກຜົນຂອງຂະບວນການຊອກຫາ, ເລືອກເຟັ້ນ ແລະ ແນະນຳບົດກະວີທີ່ບໍ່ຮູ້ຊື່ຂອງ ຫງວຽນຮື໋ເທບ, ບາງເລື່ອງສັ້ນທີ່ພິມຈຳໜ່າຍ ແຕ່ຍ້ອນເຫດຜົນບາງອັນຖືກລືມ, ບົດໜັງ, ບົດປະພັນ, ວາດສະໜາກ່ຽວກັບເຄື່ອງປັ້ນດິນເຜົາ, ເອກະສານສາລະຄະດີອັນລ້ຳຄ່າທີ່ຕິດພັນກັບຊີວິດນັກຂຽນ.

‘Anh hùng còn chi’: Tìm về những tác phẩm chưa từng biết đến của nhà văn Nguyễn Huy Thiệp

ໜ້າປົກຂອງປຶ້ມ 'Hero'. (ແຫຼ່ງຂ່າວ: ນານາມ)

ຊື່ຂອງການເກັບກໍາ posthumous ນີ້ແມ່ນເອົາມາຈາກບົດກະວີໃນເລື່ອງ Flow, Oh River ໂດຍຜູ້ຂຽນເອງ: ... ຫຼັງຈາກນັ້ນ, ນ້ໍາຈະລ້າງມັນທັງຫມົດ / ສິ່ງທີ່ຍັງເຫຼືອຂອງ hero ໄດ້.

ວຽກງານດັ່ງກ່າວໄດ້ແບ່ງອອກເປັນ 3 ພາກຄື: ວຽກງານ-ລວມເຖິງບົດກະວີທີ່ບໍ່ໄດ້ເຜີຍແຜ່ຂອງຜູ້ຂຽນ, ເລື່ອງສັ້ນ, ບົດປະພັນ, ບົດປະພັນຕ່າງໆ, ແລະບົດເລື່ອງຮູບເງົາ; Sketch ສຸດ ceramic; ບັນດາເອກະສານກ່ຽວກັບ ຫງວຽນຮ່ວາທ້ວນ, ໃນນັ້ນມີບາງຮູບຖ່າຍທີ່ໄດ້ຖ່າຍໃນຊີວິດຂອງນັກຂຽນ, ຮູບໜັງສືໃບລານ ແລະ ບົດໜັງສືພິມທີ່ຄອບຄົວ ແລະ ໝູ່ເພື່ອນເກັບຮັກສາໄວ້.

ຫງວຽນຮືງເທບໄດ້ຂຽນບົດກະວີໃນຕົ້ນປີ, ແລະຊຸດບົດກະວີຊຸດທຳອິດໃນປຶ້ມຫົວນີ້, “ບົດກະວີທີ່ຂົມຂື່ນ” ໄດ້ຖືກນັກຂຽນສຳເລັດໃນອາຍຸ 27 ປີ. ເຖິງວ່າຈະເປັນຄືກັບບົດບັນທຶກປະຈຳວັນ, ການສະແດງອາລົມ ແລະ ຄວາມນຶກຄິດຂອງຄູສອນປະຈຳແຂວງ, ໄດ້ອ່ານອີກເທື່ອໜຶ່ງ, ແຕ່ກໍ່ຍັງເຫັນໄດ້ເຖິງສຽງ ແລະ ທັດສະນະທີ່ເປັນເອກະລັກ.

ບົດກະວີຊຸດທີ 2 ແມ່ນເລືອກຈາກບົດທີ່ນັກຂຽນໄດ້ຂຽນພາຍຫຼັງທີ່ລົ້ມປ່ວຍໜັກເພື່ອສະແດງອາລົມ, ອາລົມ ແລະ ຮັກສາຈິດໃຈຂອງລາວໃຫ້ຈະແຈ້ງ.

ໃນບັນດາເລື່ອງສັ້ນ 3 ເລື່ອງທີ່ຖືກຄັດເລືອກເຂົ້າໃນປຶ້ມ, Co My ແລະ Vet Troi ແມ່ນສອງບົດຂຽນໃນເວລາດຽວກັນແມ່ນ Tuong Ve Huu , ແລະ Nhung Bai Songs ແມ່ນວຽກງານຂຽນໃນໄລຍະ “cap thoi vu” ໄດ້ສ້າງຄວາມວຸ້ນວາຍໃນວົງການວັນນະຄະດີຂອງ ຫງວຽນຮ່ວາທິບ.

ປຶ້ມດັ່ງກ່າວຍັງແນະນຳ 2 ບົດໜັງທີ່ລາວຂຽນຄື: ນາຍພົນບຳນານ (ສ້າງສຳເລັດ ແລະ ນຳມາໃຊ້ໂດຍຜູ້ກຳກັບ ຫງວຽນຄາ໋ກລອຍ ເພື່ອສ້າງເປັນຮູບເງົາທີ່ມີຊື່ດຽວກັນໃນປີ 1988) ແລະ “No More King” ສຳເລັດໃນປີ 2002.

ບົດປະພັນ ແລະ ບົດປະພັນຂອງ ຫງວຽນຮື໋ເທບ, ສ່ວນຫຼາຍແມ່ນພິມອອກເປັນຄັ້ງທຳອິດ, ຍັງຈະຊ່ວຍໃຫ້ຜູ້ອ່ານເຂົ້າໃຈເຖິງແນວຄິດ ແລະ ຄວາມເປັນຫ່ວງຂອງນັກຂຽນກ່ຽວກັບຊີວິດ ແລະ ວັນນະຄະດີຂອງນັກຂຽນຕື່ມອີກ.

ກ່ຽວກັບການແຕ້ມຮູບກ່ຽວກັບເຄື່ອງປັ້ນດິນເຜົາ, ຕອນຍັງນ້ອຍ, ຫງວຽນຮຸຍທິບມັກແຕ້ມ ແລະ ສຶກສາການແຕ້ມຮູບ ແລະ ຮູບແຕ້ມໜັງສືພິມ, ແຕ່ມັກແຕ້ມ ແລະ ແຕ້ມຮູບເທິງເຄື່ອງປັ້ນດິນເຜົາ.

ໃນລາຍການສະແດງສິລະປະຊຸດທີ 2 ຂອງປຶ້ມຫົວນີ້, ທ່ານຜູ້ອ່ານຈະເຫັນຫຼາຍຮູບຫຼາຍແບບຂອງຄອບຄົວ, ນັກຂຽນ, ໝູ່ເພື່ອນສະໜິດສະໜົມ ແລະ ບັນດາຕົວລະຄອນວັນນະຄະດີທີ່ດີເດັ່ນທີ່ນັກຂຽນຮັກແພງຄື: ປູຊະນີຍະສະຖານ, ບຸ້ຍຢາງ, ຈີ່ກົງເຊີນ, ໂຕຮ່ວາຍ, ເລລູ...

ລາວຍັງແຕ້ມຮູບປົກ ແລະຕົວລະຄອນຈາກຜົນງານຂອງລາວໃນໂອກາດພິເສດ. ລາວແຕ້ມຢ່າງລະມັດລະວັງ ແລະ ລະອຽດອ່ອນ ແລະ ໄດ້ແຕ້ມຮູບແຕ້ມເຊລາມິກຫຼາຍຮ້ອຍແຜ່ນແບບນີ້.

ພາກທີ 3 ຂອງປຶ້ມລວມມີຮູບຖ່າຍຂອງນັກຂຽນໃນເຫດການສຳຄັນໃນຊີວິດຂອງລາວ, ເຫດການວັນນະຄະດີທີ່ລາວໄດ້ເຂົ້າຮ່ວມ ແລະກອງປະຊຸມຕ່າງໆ.

ທ່ານຜູ້ອ່ານຈະໄດ້ເຫັນບັນດາຮູບພາບຂອງ ຫງວຽນຮຸຍທິບ ເມື່ອໄປສອນຢູ່ ເຊີນລາ, ເມື່ອເປີດຮ້ານອາຫານ ຮ່ວາບ໋າ, ເມື່ອໄດ້ຮັບລາງວັນຢູ່ ອີຕາລີ, ຢູ່ສະຖານທູດຝະລັ່ງ ປະຈຳ ຫວຽດນາມ... ແລະ ບັນດາຮູບພາບຂອງທ່ານກັບຄອບຄົວ, ນັກປະພັນ, ໝູ່ເພື່ອນວັນນະຄະດີຄື ຫງວຽນຄາຍ, ຫງວຽນຢຸຍ, ຫງວຽນກວາງຊາງ, ນັກດົນຕີ Van Cao, Pham Duy...

ໜ້າສາລະຄະດີໃນ 'ສິ່ງທີ່ເຫຼືອຂອງວິລະຊົນ'. (ແຫຼ່ງຂ່າວ: ນານາມ)

ຫນ້າສຸດທ້າຍຂອງປື້ມປະກອບດ້ວຍຮູບຖ່າຍຂອງບາງຫນັງສືຂຽນດ້ວຍມືແລະພິມຫນັງສືໃບລານຂອງວຽກງານຂອງນັກຂຽນ, autographs, ຈົດຫມາຍແລະຮູບຖ່າຍຂອງສະບັບຂຽນດ້ວຍມື / ແຕ້ມຂອງບົດກະວີບາງສະບັບທີ່ໄດ້ຖືກລວມເຂົ້າໃນການເກັບກໍາ posthumous ນີ້.

ແລະ ເຈົ້າຍັງຈະເຫັນໃນປຶ້ມ “ບົດເພງ” ສະບັບສຸດທ້າຍຂອງ ຫງວຽນຮື໋ເທບ ເມື່ອລາວເຈັບໜັກ. ທຸກສິ່ງທີ່ "ປົກກະຕິ" ເຫຼົ່ານັ້ນ, ບໍ່ດົນຫຼືຫຼັງຈາກນັ້ນ, ໄດ້ຖືກນໍາໃຊ້ກັບຫົວຂໍ້ຂອງລາວເປັນນັກຂຽນ, ແນ່ນອນ, ເຊິ່ງລາວບໍ່ໄດ້ຫລອກລວງຫຼືເຮັດໃຫ້ເປັນເລື່ອງໃຫຍ່.

ຫງວຽນຮຸຍທິບ (1950-2021) ແມ່ນນັກປະພັນວັນນະຄະດີ ຫວຽດນາມ ໃນຍຸກສະໄໝໃໝ່. ລາວຂຽນໃນຫຼາຍປະເພດ, ຕັ້ງແຕ່ບົດກະວີ, ນະວະນິຍາຍ, ວັນນະຄະດີເຖິງບົດລະຄອນ, ບົດລະຄອນຮູບເງົາ... ແຕ່ໄດ້ປະໄວ້ອິດທິພົນອັນຍືນຍົງ ແລະ ເປັນເຄື່ອງໝາຍສໍາຄັນໃນໂລກວັນນະຄະດີ, ໂດຍສະເພາະປະເພດເລື່ອງສັ້ນທີ່ມີ ນາຍພົນບຳນານ, ເກືອປ່າ, ບໍ່ມີກະສັດ, ລູກສາວຂອງພະເຈົ້ານ້ຳ ...

ເລື່ອງສັ້ນຂອງລາວໄດ້ຖືກພິມຄືນຫຼາຍຄັ້ງ, ແປແລະຕີພິມໃນຫຼາຍປະເທດທົ່ວໂລກ, ຊ່ວຍໃຫ້ນັກຂຽນໄດ້ຮັບລາງວັນອັນສູງສົ່ງເຊັ່ນ: ຫຼຽນກາສິລະປະແລະວັນນະຄະດີຂອງຝຣັ່ງ (2007), ລາງວັນ Premio Nonino, ປະເທດອິຕາລີ (2008), ແລະລາງວັນຂອງລັດສໍາລັບສິລະປະແລະວັນນະຄະດີ (2022).

ທີ່ມາ