ບົດກະວີແລະດົນຕີແມ່ນຄ້າຍຄືຮັກແພງ

Nhạc sĩ Trương Tuyết Mai chia sẻ trong buổi hội thảo - Ảnh: HỒ LAM — ນັກດົນຕີ Truong Tuyet Mai ແບ່ງປັນທີ່ກອງປະຊຸມສໍາມະນາ - ພາບ: HO LAM

ຕອນເຊົ້າວັນທີ 23/2, ຢູ່ຫ້ອງປະຊຸມ B, ສະຫະພັນນັກປະພັນວັນນະຄະດີ ແລະ ສິລະປະນະຄອນ ໂຮ່ຈີມິນ (81 ເຈີ່ນກວົກແທ່ງ, ເຂດ 3), ໄດ້ດຳເນີນກອງປະຊຸມສຳມະນາ : ບົດກະວີ ແລະ ດົນຕີ, ເຂົ້າກັນຫຼືບໍ່ເຂົ້າກັນ?, ໂດຍສະມາຄົມນັກປະພັນນະຄອນ ໂຮ່ຈີມິນ ສົມທົບກັບສະມາຄົມນັກປະພັນນະຄອນ ໂຮ່ຈີມິນ ຈັດຕັ້ງເນື່ອງໃນໂອກາດວັນທີ 22/1.

ລາຍການໄດ້ຍົກອອກຫຼາຍບັນຫາກ່ຽວກັບການພົວພັນລະຫວ່າງບົດກະວີ ແລະ ດົນຕີໃນຊີວິດສິລະປະຂອງ ຫວຽດນາມ. ບົດກະວີແລະດົນຕີເຊື່ອມໂຍງເຂົ້າກັນແນວໃດຈຶ່ງຈະເລີນຮຸ່ງເຮືອງຮ່ວມກັນ?

ຄວາມສໍາພັນອັນຍາວນານ

ນັກດົນຕີ Truong Tuyet Mai ໃຫ້ຮູ້ວ່າ: ນາງຮັກບົດກະວີ ແລະ ວັນນະຄະດີນັບແຕ່ຍັງນ້ອຍ. ຂໍຂອບໃຈກັບການອ່ານຫຼາຍ, ຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ຄົ້ນພົບບົດກະວີທີ່ດີ. ເຂົາເຈົ້າສອດຄ່ອງກັບຄວາມຄິດຂອງນາງໃນເວລາຂຽນ.

ຕາມນາງແລ້ວ, ເມື່ອແຕ່ງບົດກະວີເປັນດົນຕີ, ຈະມີຄວາມກົມກຽວກັນລະຫວ່າງນັກດົນຕີກັບນັກກະວີໃນດ້ານໜຶ່ງຂອງແນວຄິດ ແລະ ຈິດວິນຍານດ້ານສິລະປະ.

“ບົດກະວີທີ່ຕັ້ງໄວ້ໃນດົນຕີລ້ວນແຕ່ດີ, ມີສາຍໃນທີ່ເຮັດໃຫ້ນັກດົນຕີເຫັນອົກເຫັນໃຈ ແລະ ເຮັດໃຫ້ສາຍດົນຕີຟົດຟື້ນ.

ໃນບົດກະວີ, ບາງຄັ້ງນັກດົນຕີພຽງແຕ່ຮູ້ສຶກພໍໃຈກັບບົດກະວີສອງສາມເສັ້ນແລະຈາກນັ້ນດົນຕີກໍ່ເກີດຂື້ນ ... " - ນາງໃຫ້ຄໍາເຫັນ.

ນັກປະພັນ Bich Ngan ໄດ້ວິເຄາະວ່າ, ຢູ່ຫວຽດນາມ, ບົດກະວີຍັງໄດ້ຮັບການຍົກສູງຂຶ້ນເຖິງ Ca Tru ແລະ Ca Hue.

ມາຮອດຕົ້ນສະຕະວັດທີ 20, ເມື່ອດົນຕີຕາເວັນຕົກຖືກນໍາມາສູ່ປະເທດຂອງພວກເຮົາ, ຮູບແບບສິລະປະໃຫມ່ກໍ່ເກີດ. ນັ້ນແມ່ນເພງ.

ແລະເພງທີ່ຕັ້ງຢູ່ໃນບົດກະວີມີຕໍາແຫນ່ງທີ່ຂ້ອນຂ້າງສໍາຄັນໃນຊີວິດສິລະປະ.

ມີນັກດົນຕີທີ່ມີບົດເພງ, ບົດກະວີໄດ້ສ້າງຊື່ໃຫ້ເຂົາເຈົ້າຄື: ນັກດົນຕີ ຮ່ວາງຮ່ຽບ, ຟານຮຸຍດ້ຽນ, ຝູກວາງ...

ແນ່ນອນ, ບົດກະວີຫຼາຍບົດໄດ້ກາຍເປັນຈຸດເລີ່ມຕົ້ນຂອງເພງທີ່ເບີກບານຢູ່ໃນໃຈຂອງສາທາລະນະຊົນ.

ນັກປະພັນ ບິງເຊີນ ເຊື່ອໝັ້ນວ່າ ການພົວພັນລະຫວ່າງນັກກະວີ ແລະ ນັກດົນຕີບໍ່ພຽງແຕ່ສະແດງອອກຜ່ານບັນດາຂໍ້ກຳນົດໃນກົດໝາຍວ່າດ້ວຍຊັບສິນທາງປັນຍາເທົ່ານັ້ນ, ຫາກຍັງມີຄວາມສາມັກຄີ ແລະ ຄວາມເຂົ້າໃຈອີກດ້ວຍ.

ນາງໄດ້ແບ່ງປັນວ່າ: “ເມື່ອບົດກະວີເປັນບົດເພງ, ນັ້ນແມ່ນນັກດົນຕີໄດ້ເຊື່ອມຕໍ່ສາຍຈິດໃຈ, ແບ່ງປັນກັບນັກກະວີ.

ຖ້າພວກເຮົາເວົ້າວ່າດົນຕີໃຫ້ປີກກັບບົດກະວີ, ພວກເຮົາຍັງຕ້ອງເວົ້າວ່າບົດກະວີຊ່ວຍໃຫ້ດົນຕີຢູ່ໃນຈິດວິນຍານຂອງຜູ້ຟັງ, ໃນສະຕິວັດທະນະທໍາ, ແລະຄຸນຄ່າທາງວິນຍານ.

ແລະ ຮອງສາດສະດາຈານ ດຣ. ບຸ່ຍແທ່ງຕ໋ຽນເຊື່ອວ່າບົດກະວີແລະດົນຕີມີສາຍພົວພັນຈາກວັນນະຄະດີພື້ນເມືອງ. ແມ່ນປະເພດເພງອະນຸບານ, ເປັນປະເພດບົດກະວີພື້ນເມືອງທີ່ເດັກນ້ອຍຫວຽດນາມໃຊ້ໃນການຮ້ອງເພງໃນເວລາເຮັດວຽກຢູ່ໄຮ່ນາ.

ແລະເພິ່ນໄດ້ປຽບທຽບຄວາມສຳພັນລະຫວ່າງບົດກະວີ ແລະດົນຕີກັບ “ຄູ່ແຕ່ງງານ ຫຼືຄົນຮັກ”.

Nhà văn Bích Ngân phát biểu khai mạc hội thảo - Ảnh: BTC — ນັກຂຽນ ບີ່ງງຽນ ກ່າວເປີດກອງປະຊຸມ - ຮູບ: ຄະນະຈັດຕັ້ງ

ຂຽນຊື່ຂອງຜູ້ຂຽນໃນຂໍ້ຄວາມຂອງເພງທີ່ກໍານົດເປັນ poetry

ນອກນັ້ນ, ກອງປະຊຸມຍັງໄດ້ຕັ້ງຄຳຖາມວ່າ ໃນບົດເພງທີ່ຕັ້ງເປັນບົດກະວີ, ຊື່ນັກປະພັນ, ຊື່ນັກປະພັນ ຫຼືຊື່ນັກປະພັນຄວນໃສ່ໃນລາຍການກ່ອນ?

ເພື່ອຕອບຄຳຖາມນີ້, ນັກດົນຕີ Truong Tuyet Mai ໃຫ້ຄຳເຫັນວ່າ:

"ໃນປະເທດອື່ນໆ, ວຽກງານດົນຕີສ່ວນຫຼາຍແມ່ນກໍານົດຊື່ນັກປະພັນກ່ອນແລະຊື່ນັກກະວີຕໍ່ມາ. ແນວໃດກໍ່ຕາມ, ການໃສ່ຊື່ນັກກະວີຫຼືນັກປະພັນກ່ອນແມ່ນບໍ່ເຄັ່ງຄັດເກີນໄປຫຼືເປັນເລື່ອງທີ່ສົມຄວນທີ່ຈະໂຕ້ຖຽງກັນ."

ຫຼາຍຄວາມເຫັນໃນກອງປະຊຸມໄດ້ເຫັນດີວ່າ, ໃນບົດເພງທີ່ຕັ້ງເປັນບົດກະວີ, ຊື່ນັກປະພັນຄວນຖືກລະບຸໄວ້ກ່ອນ, ເພາະວ່ານີ້ແມ່ນວຽກງານດົນຕີ, ສຸມໃສ່ເນື້ອເພງ. ການລວມບົດກະວີຍັງມີການປ່ຽນແປງບາງຢ່າງ.

ແຕ່ຄໍາສັ່ງທີ່ເຂົາເຈົ້າໄດ້ຖືກຈັດລຽງບໍ່ສໍາຄັນເກີນໄປ, ເພາະວ່າຫຼັງຈາກທັງຫມົດ, ການເຮັດວຽກແມ່ນ "ສະຫມອງ" ຂອງທັງນັກກະວີແລະນັກດົນຕີ.

ຮອງສາດສະດາຈານ ດຣ ບຸ່ຍແທ່ງເຈືອງ ວິເຄາະວ່າ ນັກດົນຕີຫຼາຍຄົນຍັງສາມາດເປັນນັກກະວີໄດ້. ແລະ ນັກກະວີຫຼາຍຄົນກໍ່ໃຫ້ຄວາມເອົາໃຈໃສ່ເຖິງດົນຕີໃນບົດກະວີເມື່ອປະພັນ.

ເຊັ່ນດຽວກັບທ່ານ ຫງວຽນດິງທິ, ແມ່ນນັກກະວີ ແລະ ນັກດົນຕີ.

ເຖິງຢ່າງໃດກໍຕາມ, ເພິ່ນໄດ້ຝາກບົດກະວີຄື ໃບແດງ ໃຫ້ນັກດົນຕີ ຮ່ວາງຮຽບ ແຕ່ງ. ແລະມັນແມ່ນການປະສົມປະສານນີ້ທີ່ໄດ້ສ້າງຜະລິດຕະພັນສິລະປະທີ່ໄດ້ຮັບການຍອມຮັບຈາກປະຊາຊົນ.

ຕາມນັກຂຽນ Bich Ngan ແລ້ວ, ຄຸນຄ່າຂອງບົດເພງຍອດນິຍົມທີ່ແຜ່ລາມໄປທົ່ວຊີວິດຄວນຖືກແບ່ງໃຫ້ເທົ່າທຽມກັນລະຫວ່າງນັກກະວີ ແລະ ນັກດົນຕີ.

ແລະລາງວັນທີ່ມອບໃຫ້ສຳລັບບົດເພງທີ່ຕັ້ງໃຫ້ແກ່ບົດກະວີບໍ່ພຽງແຕ່ຄວນໃຫ້ກຽດແກ່ນັກດົນຕີເທົ່ານັ້ນ, ແຕ່ບາງເທື່ອກໍລືມນັກກະວີ.

ພາສານັກກະວີແລະສຽງດົນຕີຂອງນັກດົນຕີ, ເມື່ອຢູ່ໃນຄວາມຖີ່ອັນສະໜິດສະໜົມອັນດຽວກັນ, ຈະເບີກບານເປັນບົດເພງທີ່ເປັນເອກະລັກສະເພາະຂອງບົດກະວີ.

ໃນທາງກົງກັນຂ້າມ, ເພງທີ່ຕັ້ງເປັນບົດກະວີຍ້ອນບໍ່ມີອິດທິພົນທາງດ້ານສິລະປະເຊັ່ນ: ຄວາມເຄົາລົບແລະການລັງກຽດພຽງແຕ່ນໍາເອົາຄວາມເຢັນ, ເຊື່ອງໄວ້ ...

ທີ່ມາ