ຄວາມສຸກຊ້າແລະອ່ອນແອ

"ຊ້າ" ແລະ "ແອວທີ່ມີບາດແຜ" ສາມາດເວົ້າໄດ້ວ່າເປັນສອງຄໍານາມທີ່ອະທິບາຍເລື່ອງສັ້ນຂອງນາງໄດ້ດີທີ່ສຸດ. ແລະ Will Carry ແມ່ນການເກັບກໍາທີ່ສະແດງໃຫ້ເຫັນວ່າ. ບໍ່ແມ່ນບົດເລື່ອງໃໝ່, ນີ້ແມ່ນບົດເລື່ອງສັ້ນ 21 ເລື່ອງທີ່ນະຄອນ ດ່ານັ້ງ ໄດ້ຄັດເລືອກຢ່າງລະອຽດ - ຈາກເລື່ອງຫຼ້າສຸດຂອງຊື່ດຽວກັນທີ່ຂຽນໃນໄລຍະຫ່າງໄກສັງຄົມໃນເມືອງໃນລະດູການແຜ່ລະບາດຂອງປີ 2020, ເຖິງວຽກງານທີ່ຊ່ວຍໃຫ້ນາງມີຊື່ສຽງໂດ່ງດັງໃນໂລກວັນນະຄະດີຫວຽດ ນາມ ປີ 1985. ຜ່ານການເລືອກເຟັ້ນ 4 ທົດສະວັດ, ວຽກງານນີ້ມີຄວາມໝາຍຫຼາຍຢ່າງຄື: ຊ່ວຍໃຫ້ບັນດາຜູ້ທີ່ເຄີຍຮັກແພງນະຄອນ ດ່າໜັງ ໄດ້ມີໂອກາດໄດ້ເບິ່ງຄືນໃນການເດີນທາງຂອງລາວ, ແຕ່ພ້ອມກັນນັ້ນກໍ່ແມ່ນໂອກາດເພື່ອໃຫ້ຄົນລຸ້ນຫຼັງໄດ້ເລີ່ມເຂົ້າສູ່ “ດິນແດນ” ດ້ວຍຄວາມຮູ້ສຶກຂອງຕົນເອງຫຼາຍຢ່າງຂອງນະຄອນ ດ່າໜັງ.

Sách hay: Những hạnh phúc eo thẹo và muộn mằn- Ảnh 1. — ນັກຂຽນ ດ່ານັງ

ຫົວໃຈຂອງແມ່ຍິງ

ໃນ 21 ເລື່ອງສັ້ນ, ມັນບໍ່ຍາກທີ່ຈະເຫັນສອງຫົວຂໍ້ທີ່ເກີດຂື້ນໃນອາຊີບການຂຽນຂອງນາງ, ແລະຫນຶ່ງໃນນັ້ນແມ່ນຄວາມຮູ້ສຶກຂອງແມ່ຍິງ. ມີນັກວິຈານຫຼາຍຄົນໃຫ້ຄວາມເຫັນວ່າ: ຜ່ານນະວະນິຍາຍສັ້ນ ຄອບຄົວນ້ອຍ ແລະ ເລື່ອງສັ້ນ The Dog and the Divorce , ນະຄອນ ດ່ານັ້ງ ໄດ້ຢືນຢັນຈຸດຢືນຂອງນາງໃນໃຈຜູ້ອ່ານ. ເຂົາເຈົ້າລ້ວນແຕ່ມີຜູ້ຍິງເປັນຕົວລະຄອນຫຼັກ, ດັ່ງນັ້ນຈຶ່ງເນັ້ນເຖິງຄວາມຮູ້ສຶກ ແລະ ຄວາມຄິດທີ່ມີລັກສະນະເຊື່ອງໄວ້, ເລິກຊຶ້ງ ແລະ ຍາກທີ່ຈະເຂົ້າໃຈໄດ້. ນະຄອນ ດ່າໜັງ ບໍ່ພຽງແຕ່ແຕ້ມຮູບລັກສະນະພື້ນຜິວເທົ່ານັ້ນ, ແຕ່ຂຸດເລິກລົງສູ່ລວງເລິກ ເພື່ອຄົ້ນພົບທຸກຄວາມສຸກ, ຄວາມໂກດແຄ້ນ, ຄວາມຮັກ ແລະ ຄວາມກຽດຊັງຂອງຊີວິດນີ້.

ຮູບພາບຂ້າງເທິງນີ້ໃນເລື່ອງສັ້ນຂອງ Da Ngan ມັກຈະມີຄວາມອ່ອນໂຍນຫຼາຍແລະເຕັມໄປດ້ວຍຮອຍແປ້ວ. ພວກເຂົາບໍ່ແມ່ນ "ແມ່ຍິງທີ່ເຂັ້ມແຂງ" ແຕ່ແທນທີ່ຈະເຂົ້າຫາໄດ້ຫຼາຍ. ຈຸດດີຂອງນາງແມ່ນວ່ານາງຂຽນຄືກັບວ່ານາງຫາຍໃຈ. ນາງບໍ່ໄດ້ "ໃສ່ເຄື່ອງແຕ່ງຫນ້າ" ເພື່ອທາສີໃຫ້ເຂົາເຈົ້າເຂົ້າໄປໃນລັກສະນະທີ່ສໍາຄັນ. ໂລກຂອງພວກເຂົາແມ່ນທົ່ງນາ, ບ້ານ, ຄອບຄົວ, ແລະຄວາມຮັບຜິດຊອບ. ພວກເຂົາເຈົ້າໄດ້ຫົດຕົວກັບຄືນໄປສູ່ພິທີກຳແບບດັ້ງເດີມ ແລະອົດທົນກັບຄວາມເຈັບປວດຂອງຍຸກສະໄໝຢ່າງລັບໆ. ໃນສາຍຕາຂອງຄົນອື່ນເຂົາເຈົ້າເບິ່ງຄືວ່າບໍ່ມີການເຄື່ອນໄຫວ, ແຕ່ພາຍໃນຫົວໃຈຂອງເຂົາເຈົ້າມີ undercurrent ຂອງ screaming ຄົງທີ່. ມັນມີຢູ່ໃນຂະຫນານລະຫວ່າງຄວາມດີ, ງາມແລະຂີ້ກຽດ, ລະຫວ່າງຜູ້ສູງສົ່ງແລະຄົນເຫັນແກ່ຕົວ, ລະຫວ່າງຄວາມຂີ້ຕົວະທີ່ລ້າໆແລະຄວາມບໍ່ເຂົ້າໃຈ, ສະລັບສັບຊ້ອນພາຍໃນ ...

ສຳລັບນະຄອນ ດ່າໜັງ, ມັນແມ່ນແຫຼ່ງທີ່ມາທີ່ເສີມສ້າງການຂຽນຂອງຕົນເອງ. ມີຄວາມສວຍງາມໃນຄວາມອ່ອນໄຫວ, ການເສຍສະຫຼະ, ຄວາມເຫັນອົກເຫັນໃຈ ແລະ ຄວາມເຂົ້າໃຈຕໍ່ຄົນອ້ອມຂ້າງ, ບໍ່ວ່າຈະຄຸ້ນເຄີຍ ຫຼື ບໍ່ຄຸ້ນເຄີຍ, ໂດຍຜ່ານເລື່ອງສັ້ນ “ເມຍຂອງທະຫານ”, “ຮ່ວມກັບຈຸດຈົບຂອງແຜ່ນດິນໂລກ”, “ຮາໂນ່ຍແມ່ນໃຜ”, “ເທິງຫຼັງຄາຂອງຜູ້ຍິງ”... ແຕ່ໃນຂະນະດຽວກັນ, ເຂົາເຈົ້າລ້ວນແຕ່ມີແງ່ມຸມທີ່ກົງກັນຂ້າມ. ພວກເຂົາເປັນຄົນໃນຄອບຄົວທີ່, ໃນນາມຂອງທຸກສິ່ງທຸກຢ່າງຈາກປະເພນີແລະມາດຕະຖານ, ຄວາມຮັກແລະການເສຍສະລະ, ປ້ອງກັນບໍ່ໃຫ້ລູກຂອງພວກເຂົາຊອກຫາຄວາມຮັກ (ເຮືອນທີ່ບໍ່ມີຜູ້ຊາຍ) . ມັນຍັງມີຄວາມອິດສາແລະຄວາມເຈັບປວດໃນເວລາທີ່ "ຄູ່" ຂອງ "ຊີວິດທີ່ບໍ່ມີຜົວ" ປະຈຸບັນໄດ້ພົບເຫັນບ່ອນນອນໃຫມ່, ໃນ Late Virgin, Unconscious Long River.

ແຕ່ເຖິງຢ່າງນັ້ນກໍຕາມ, ມີເຫດຜົນທີ່ຈະເຫັນອົກເຫັນໃຈ—ຄວາມເຈັບປວດແລະການສູນເສຍທີ່ສົງຄາມເຮັດໃຫ້ເຂົາເຈົ້າເກີດຂຶ້ນ. ເຖິງວ່າວັນນະຄະດີຂອງນະຄອນ ດ່ານັງ ແມ່ນກ່ຽວກັບຊີວິດນ້ອຍໆກໍ່ຕາມ, ແຕ່ໃນລັກສະນະພິເສດ ແລະ ສະຫງ່າລາສີ, ສິ່ງເຫຼົ່ານີ້ຍັງແມ່ນວຽກງານຕ້ານສົງຄາມ. ບໍ່ແມ່ນຈາກທັດສະນະຂອງຜູ້ຊາຍທີ່ມີເລືອດແລະລູກປືນຕົກ, ໃນເລື່ອງນີ້, ພວກເຮົາເຫັນມັນຈາກການສູນເສຍຂອງແມ່ຍິງ. ບາງຄັ້ງພວກເຂົາກະທໍາຢ່າງບໍ່ສົມເຫດສົມຜົນ, ປ່ອຍໃຫ້ຄວາມໂກດຮ້າຍເຂົ້າມາຄອບຄອງ... ແຕ່ໃນທີ່ສຸດມັນບໍ່ມີຫຍັງນອກຈາກຄວາມເຈັບປວດທີ່ເຮັດໃຫ້ຄວາມສຸກມາຊ້າເກີນໄປ.

Sách hay: Những hạnh phúc eo thẹo và muộn mằn- Ảnh 2. — ໜ້າປົກຂອງປຶ້ມ *“Shall I Carry”* ພິມຈຳໜ່າຍໂດຍໜັງສືພິມລຽນຫວຽດ ແລະ ສຳນັກພິມແມ່ຍິງ ຫວຽດນາມ

ຮູບຮ່າງຂອງສົງຄາມ

ເລີ່ມຂຽນໃນປີ 1980, ນະຄອນ ດ່ານັງ ໄດ້ເຫັນຄວາມບາດເຈັບຂອງສະໄໝຫຼັງສົງຄາມ. ເຫຼົ່ານີ້ແມ່ນການແຍກກັນໃນຫຼາຍວິທີ, ຈາກຄວາມຮູ້ສຶກທີ່ບໍ່ພໍໃຈໃນເວລາທີ່ຊີວິດຂອງສປປລແລະຫນ້າບ້ານໄດ້ແຍກຢູ່ໃນ ຄວາມຮັກງຽບ, Spring Girl ... ຈົນກ່ວາໃນເວລາທີ່ຄວາມໂຫດຮ້າຍໄດ້ສິ້ນສຸດລົງ, ຄວາມເຈັບປວດຍັງຄົງຕິດຢູ່ກັບຄວາມພິການທີ່ຍູ້ພວກເຂົາອອກໄປ (White Pillow's Nostalgia) ແລະຈິດໃຈທີ່ເສຍຫາຍຫຼາຍຫຼືຫນ້ອຍ (ຂຸມຂອງພວກເຮົາ) .

ໃນ ບົດ “Nostalgia for the White Pillow” ໄດ້ຖືກແປເປັນພາສາອັງກິດ ແລະ ລວມຢູ່ໃນບົດນິລະລຶກ Longings ຂອງ 22 ເລື່ອງສັ້ນຂອງນັກປະພັນຍິງຫວຽດນາມ 22 ຄົນທີ່ມີຊື່ສຽງໃນປີ 2024, ນະຄອນ Da Ngan ໄດ້ຂຽນກ່ຽວກັບຄວາມບາດເຈັບທີ່ເຮັດໃຫ້ຜູ້ຊາຍບໍ່ສາມາດເປັນພໍ່ໄດ້, ດ້ວຍເຫດນັ້ນຈຶ່ງປະຕິເສດເມຍ. ເມຍ, ເປັນເວລາຫຼາຍປີ, ພຽງແຕ່ຮູ້ວິທີປ່ຽນປວກໝອນທຸກໆປີ, ເຖິງແມ່ນວ່ານາງຮູ້ວິທີຮັກສາຕຽງນອນໃຫ້ສະອາດ, ແຕ່ການແຕ່ງງານນີ້ບໍ່ສາມາດແຕກຕ່າງກັນ. ແມ່ຍິງໃນເລື່ອງສັ້ນຂອງນາງແມ່ນຄ້າຍຄືສີຂາວແລະຜ້າຝ້າຍບໍລິສຸດ - ສົດ, ສະອາດ, ຄວາມປາຖະຫນາສໍາລັບຄວາມຮັກ, ແຕ່ສົງຄາມໄດ້ນໍາເອົາຄວາມໂສກເສົ້າເຂົ້າໄປໃນສະຫມອງຂອງນາງແລະຈະພັກຜ່ອນຫົວຂອງນາງໃນທຸກໆຄືນທີ່ບໍ່ນອນ.

ໄລຍະຫຼັງສົງຄາມຍັງເຮັດໃຫ້ຄົນເຮົາປ່ຽນແປງໄປຢ່າງກະທັນຫັນ, ເມື່ອໂຊກຊະຕາພາພວກເຂົາແຍກທາງກັນຢ່າງເຄັ່ງຕຶງ, ເຮັດໃຫ້ຫຼາຍຄົນຕົກຢູ່ໃນຄວາມເດືອດຮ້ອນ ຫຼື ບໍ່ຮູ້ຈະເຮັດແນວໃດ, ຄືກັບເລື່ອງຂອງຜົວຮ່ວມໃນ ເລື່ອງ ເຖິງແມ່ນວ່າເຮົາຈະຕ້ອງມີຊີວິດໜ້ອຍ . ພວກເຮົາຍັງເຫັນມັນຢູ່ໃນເລື່ອງສັ້ນທີ່ເລືອກທີ່ມີຊື່ດຽວກັນກັບຫນັງສືເຫຼັ້ມນີ້, ເມື່ອຄວາມຮູ້ສຶກຂີ້ອາຍໃນປັດຈຸບັນຕ້ອງໃຫ້ວິທີການຕັດສິນໃຈທີ່ບໍ່ງ່າຍດາຍສໍາລັບຄົນຮຸ່ນຕໍ່ໄປ, ຈາກຄໍາສັນຍາ "ກັບບ້ານ, ດີ?" ໄດ້ກາຍເປັນ "ໄປ, ບໍ່ເປັນຫຍັງ?" ...

ດ້ວຍເລື່ອງສັ້ນທີ່ເຕັມໄປດ້ວຍອາລົມ, ອາດເວົ້າໄດ້ວ່າ ດ່າໜັງ ແມ່ນນັກປະພັນຜູ້ໜຶ່ງທີ່ມີຄວາມສາມາດບົ່ມຊ້ອນທາງດ້ານຈິດໃຈຂອງແມ່ຍິງ, ເພື່ອເຮັດໃຫ້ພວກເຮົາເຂົ້າໃຈ, ຮັກ ແລະ ຊື່ນຊົມເຂົາເຈົ້າຫຼາຍຂຶ້ນ. ພ້ອມກັນນັ້ນ, ຜ່ານບັນດາເລື່ອງເລົ່ານີ້, ພວກເຮົາຈະເຫັນຄວາມເຈັບແສບທົ່ວໄປຂອງທົ່ວປວງຊົນທັງຊາດ, ເມື່ອ “ສົງຄາມຕິດພັນກັນຄືສາຍເຊືອກ, ບໍ່ເວົ້າຫຍັງກໍຍັງມີເລືອດ ແລະກະດູກບໍ່ວ່າເຊືອກຈະຍາວປານໃດ” ເພື່ອບໍ່ໃຫ້ຄວາມໂຫດຮ້າຍດັ່ງກ່າວຊ້ຳພັດຊ້ຳອີກ.

ຊື່ແທ້ຂອງນັກຂຽນ Da Ngan ແມ່ນ Le Hong Nga, ເກີດປີ 1952 ທີ່ເມືອງ Long My, Hau Giang. ນາງໄດ້ເຮັດວຽກເປັນນັກຂ່າວເປັນເວລາ 9 ປີໃນເຂດສົງຄາມຕາເວັນຕົກສຽງໃຕ້ ແລະເລີ່ມຂຽນໃນປີ 1980. ນາງໄດ້ພິມບົດເລື່ອງສັ້ນທັງໝົດ 8 ບົດ (ນອກເໜືອໄປຈາກ 9 ເລື່ອງທີ່ຮ່ວມພິມເຜີຍແຜ່), ນະວະນິຍາຍ 3 ຫົວ ແລະ 7 ຄໍເລັກຊັນບົດເລື່ອງ. ຜົນງານຂອງນາງຫຼາຍສະບັບໄດ້ຖືກແປເປັນພາສາອັງກິດ, ຝຣັ່ງ...

ທີ່ມາ: https://thanhnien.vn/sach-hay-nhung-hanh-phuc-eo-theo-va-muon-man-185250207201641661.htm