ເພງ ຮັກແພງ - ຄວາມງາມຂອງຊົນເຜົ່າ ໄຕ ແລະ ຊົນເຜົ່າ

ກາວບັ່ງມີ 8 ຊົນເຜົ່າດຳລົງຊີວິດຢູ່ຮ່ວມກັນຄື: ໄຕ, ງູ, ມົ້ງ, ດ່າວ, ກິ່ງ, ໂລໂລ, ຊານຈີ, ຮວ່າ... ແຕ່ລະຊົນເຜົ່າມີວັດທະນະທຳທີ່ເປັນເອກະລັກສະເພາະ, ສ້າງສີສັນປ່າດອກໄມ້. ທໍາມະຊາດໄດ້ອວຍພອນໃຫ້ ກາວບັງ ມີທັດສະນີຍະພາບທີ່ສວຍງາມ ແລະ ມີລັກສະນະກະວີທີ່ດຶງດູດຫົວໃຈຂອງຜູ້ຄົນນັ້ນໄດ້ເປັນແຫຼ່ງຂອງເພງພື້ນເມືອງທີ່ຈັບອົກຈັບໃຈ, ຈິງໃຈ ແລະ ເຕັມໄປດ້ວຍຄວາມຮັກແພງ.

ເພງຮັກຂອງຊົນເຜົ່າ Nung An. ພາບ: ເອກະສານ.

ຊົນເຜົ່າໄຕ ແລະ ນິງ ມີພື້ນຖານຄ້າຍຄືກັນທາງດ້ານພາສາ, ເນື້ອເພງ, ຂັບຮ້ອງພື້ນເມືອງເຊັ່ນ: ສະລີ, ລູນ, ນາງ ອອຍ, ພົງສະລູ... ແລະ ຍັງມີຄຳສຸພາສິດ ແລະ ຄຳສຸພາສິດຄ້າຍຄືກັນ, ເມື່ອຍັງນ້ອຍ, ຂ້າພະເຈົ້າຍັງໄດ້ເຫັນເດັກນ້ອຍຊາຍ ແລະ ເດັກຍິງຂອງສອງຊົນເຜົ່າໄດ້ພົວພັນ, ຮຽນຮູ້ ແລະ ຮ້ອງເພງຮັກແພງເຊິ່ງກັນ ແລະ ກັນ. ການຮ້ອງເພງແຫ່ງຄວາມຮັກບໍ່ພຽງແຕ່ໄດ້ດຳເນີນໄປໃນເວລາພັກຜ່ອນເທົ່ານັ້ນ, ຫາກຍັງໃນເວລາພັກຜ່ອນ, ໃນຍາມບຸນເຕັດ, ຢູ່ທົ່ງນາ, ຕະຫຼາດ ແລະ ງານແຕ່ງດອງ ເພື່ອອວຍພອນໃຫ້ຄອບຄົວຕ້ອນຮັບເຈົ້າສາວໃໝ່, ອວຍພອນໃຫ້ຄູ່ບ່າວສາວຈົ່ງມີຄວາມຜາສຸກ.

ພ້ອມກັນນັ້ນ, ເພື່ອຮັກສາ ແລະ ເຊີດຊູຄຸນຄ່າວັດທະນະທຳ, ບັນດາກົມ, ສາຂາ ແລະ ທ້ອງຖິ່ນມັກຈັດຕັ້ງການແຂ່ງຂັນເພງພື້ນເມືອງ ແລະ ເພງຮັກແພງ, ປະກອບສ່ວນຊຸກຍູ້ການເຄື່ອນໄຫວວັດທະນະທຳ, ສິລະປະນ້ຳໃຈຮັກຊາດຂອງທຸກຂັ້ນ, ສາຂາ, ເສີມຂະຫຍາຍກຳລັງແຮງຂອງກຸ່ມກ້ອນມະຫາສາມັກຄີທົ່ວປວງຊົນທັງຊາດ. ຂະນະທີ່ຂ້າພະເຈົ້ານັ່ງຂຽນບົດຄວາມນີ້, ຢູ່ບ່ອນໃດບ່ອນໜຶ່ງຍັງຄົງຟັງເພງອະດີດນັກຮຽນຂອງຂ້າພະເຈົ້າ, ດັດແປງຈາກບົດກະວີຂອງຄູອາຈານ ຮ່ວາງທິຄຸຍນ:

“ເຊີນທ່ານມາຫາກາວບັງ,

ໄປເບິ່ງດອກໄມ້ຢູ່ເທິງພູ.

ຈົ່ມຕົວໃນເພງພື້ນບ້ານທີ່ຫ່າງໄກ,

ນາງໄດ້ລໍຖ້າໃຫ້ລາວກັບບ້ານ, ຮ້ອງອອກມາຢ່າງຍາວນານ.

ບາງທີຂ້າພະເຈົ້າຈະບໍ່ມີວັນລືມຄືນທີ່ງຽບສະຫງົບ, ຫຼືວັນຕະຫຼາດ, ໃນທົ່ງນາ ... ເມື່ອຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ຍິນສຽງຂອງ flute, ການຮ້ອງເພງຂອງອ້າຍເອື້ອຍນ້ອງທັງຫລາຍ. ແຕ່ລະເທື່ອແມ່ຈະຈົ່ມ ແລະ ກະຊິບວ່າ "ມີຊາຍຄົນໜຶ່ງຈາກບ້ານອື່ນມາຫຼິ້ນຊູ້ສາວບ້ານເຮົາ" ແລ້ວແມ່ຈະຟັງເພງແຕ່ລະສາຍ ແລະ ປະກອບຄຳຄິດຄຳເຫັນວ່າ "ເດັກນີ້ເວົ້າດີ ແລະ ເລິກເຊິ່ງຫຼາຍ" ເມື່ອແມ່ຍັງນ້ອຍ, ນາງມີຊື່ສຽງໃນດ້ານການຮ້ອງເພງທີ່ດີ, ຫຼາຍຄົນມັກຮັກນາງ, ຜູ້ຍິງຫຼາຍຄົນມັກມາຖາມວ່າ ' 10 ປີ, ຂ້ອຍເຂົ້າໃຈຫຼາຍ ມີຄວາມຢາກຮູ້ຢາກເຫັນ ແລະເຫັນວ່າມັນຫນ້າສົນໃຈ, ຂ້ອຍມັກຈະແລ່ນໄປຫາບ່ອນຮ້ອງເພງເພື່ອເຂົ້າໄປເບິ່ງວ່າຜູ້ຊາຍ ແລະ ຜູ້ຍິງຄົນໃດກຳລັງພະຍາຍາມຮູ້ຈັກກັນພາຍໃຕ້ແສງເດືອນທີ່ມືດມົວ, ຜູ້ຍິງບາງຄົນນັ່ງຢູ່ເທິງພື້ນຮ້ອງເພງ, ຜູ້ຊາຍບາງຄົນນັ່ງຮ້ອງເພງຢູ່ຕາມຖະໜົນ, ສຽງທີ່ຫວານຊື່ນ, ແຮງຈູງໃຈຂອງເຂົາເຈົ້າ ບົ່ງບອກເຖິງຄວາມຮັກ ແລະ ຄວາມປາຖະໜາຂອງເດັກຊາຍຍິງ.

ຄາວໜຶ່ງ, ເມື່ອກັບມາຈາກຕະຫຼາດນ້ຳງື່ມ ຜ່ານ ແກ້ວເຍີນ, ຂ້ອຍກໍ່ມ່ວນກັບການຮ້ອງເພງ “ອ້າຍ” ແລະ “ເເກ້” (ນ້ອງສາວ) ກັບຄືນຈາກຕະຫຼາດ, ສຽງຮ້ອງເພງຂອງເຂົາເຈົ້າດັງກ້ອງໄປທົ່ວພູເຂົາ ແລະ ປ່າ, ຍ່າງຕາມຮອຍຕີນຂອງຂ້າພະເຈົ້່າ ເມື່ອເຂົາເຈົ້າບອກລາກັນ ແລະ ກັບຄືນບ້ານ. ເມື່ອຂ້ອຍສົງໄສວ່າຂ້ອຍບໍ່ສາມາດເຂົ້າໃຈເພງຂອງຜູ້ຊາຍຄົນຫນຶ່ງ "ທົ່ງນາສີຂຽວ, ມີໃຜພົບເຫັນບໍ?", ເມື່ອຂ້ອຍເຕີບໂຕຂຶ້ນຂ້ອຍເຂົ້າໃຈວ່າມັນເປັນວິທີການຖາມວ່າພວກເຂົາຮູ້ຈັກກັນໂດຍຜ່ານເພງ.

ຄວາມງາມຂອງບົດເພງຮັກແພງຂອງຊາວເຜົ່າ ໄຕ ແລະ ຊາວເຜົ່າ ກຶມມຸ ແມ່ນສາມາດຮ້ອງໄດ້ທຸກເວລາ, ກາງຄືນ ເມື່ອຊາຍໜຸ່ມໄປບ້ານຫາສາວເພື່ອທຳຄວາມຮູ້ຈັກ ຫຼື ໃນງານແຕ່ງດອງ, ງານລ້ຽງ, ງານຕະຫຼາດນັດ, ງານສັງສັນໃນເຮືອນ… ຍາມໃດກໍ່ມີບັນດາຊາຍໜຸ່ມຍິງ, ຂັບຮ້ອງ. ພື້ນທີ່ການສະແດງຍັງມີຄວາມຫຼາກຫຼາຍ, ບໍ່ມີການສ້ອມແຊມຢູ່ບ່ອນໃດ, ສາມາດຮ້ອງເພງເມື່ອໄປທົ່ງນາ; ຮ້ອງເພງຢູ່ເທິງພູ; sing goodbye; sing by ໄຟ; ຮ້ອງຢູ່ເທິງລະບຽງ, ຢູ່ເທິງພື້ນເຮືອນ ...

ການຮ້ອງເພງຄູ່ບໍ່ແມ່ນກ່ຽວກັບເພງທີ່ກຽມພ້ອມຫຼືກະກຽມ, ແຕ່ກ່ຽວກັບການຊອກຫາເນື້ອເພງທີ່ເຫມາະສົມໂດຍອີງໃສ່ສະພາບການ, ຄໍາເວົ້າຂອງຄົນອື່ນແລະຄວາມຮູ້ສຶກ. ເນື່ອງຈາກວ່າການຕອບສະຫນອງແມ່ນທັນທີທັນໃດ, ມັນຮຽກຮ້ອງໃຫ້ທັງຜູ້ຊາຍແລະແມ່ຍິງຕອບສະຫນອງຄວາມຍືດຫຍຸ່ນແລະມີວິທີການນໍາພາການສົນທະນາເພື່ອສ້າງການຕອບສະຫນອງລະຫວ່າງຜູ້ຊາຍແລະແມ່ຍິງ. ຜ່ານເນື້ອເພງແລະວິທີຕອບຮັບເຂົ້າໃຈກັນແລະຮູ້ກັນວ່າຄົນແບບໃດ?

ເພງຮັກແພງຂອງຊາວເຜົ່າ ໄຕ ແລະ ເງີນ ແມ່ນຄ້າຍເພງກວາງໂຮ່ ແລະ ເພງຮັກແພງຂອງຊາວເຂດທົ່ງພຽງ, ຍັງໃຊ້ຄຳອຸປະມາ, ການປຽບທຽບ, ຄວາມປຽບທຽບ… ມັກປຽບທຽບກັບວັດຖຸ, ພູມສັນຖານ, ສັດ, ເຖິງແມ່ນແນວຄິດຂອງຊາວເຂດສູງ. ເນື້ອເພງສະແດງເຖິງລະດັບອາລົມ, ຄວາມຊໍານິຊໍານານໃນການຄົ້ນຫາຄຳເວົ້າໄດ້ເລິກເຊິ່ງຂຶ້ນ, ເຮັດໃຫ້ຫົວໃຈຂອງຄົນອື່ນມີຄວາມກະຕືລືລົ້ນ, ຍຶດຕິດ ແລະ ອອກຈາກກັນບໍ່ໄດ້, ດັ່ງນັ້ນ ໃນຄືນຕໍ່ມາ, ການຮ້ອງເພງຍິ່ງມີຄວາມກະຕືລືລົ້ນ, ຄວາມຮັກຍິ່ງດູດຊຶມສຽງທີ່ຫວານຊື່ນ. ຄູ່ຜົວເມຍຫຼາຍຄົນກາຍເປັນຜົວແລະເມຍໂດຍຜ່ານເພງຮັກ.

“ບາງເທື່ອຮ່າງກາຍແມ່ນເຄັມ, ບາງຄັ້ງຝັນ

ຕຽງດ່ຽວແມ່ນຕຽງຂອງດອກກຸຫລາບ.

ຜູ້ຊາຍອາຍຸແມ່ນໃຈຮ້າຍຫຼາຍ.

ຊາຍເຖົ້າສັ່ນຫົວແລະຮ້ອງຂຶ້ນວ່າ “ແມ່ນແລ້ວ, ທ່ານ.”

ການລະບາດໃຫຍ່:

ເຈົ້າເປັນຄືກັບດອກໄມ້ plum, ດອກໄມ້ apricot

ຄວາມຮັກບໍ່ແມ່ນ butterfly wandering

ຮັກກັນຄືກັນກັບຊາມນ້ໍາ pushed

ຮັກກັນຄືກັນແຂ່ງປາໃນແມ່ນ້ຳຍາວ.

ປົກກະຕິແລ້ວ, ຊາວເຜົ່າ Nung ຮ້ອງເພງຮັກດ້ວຍສຽງເພງ luon ແລະ sli ເລື້ອຍໆ, ໃນຂະນະທີ່ຊາວ Tay ຮ້ອງເພງ luon ແລະ Nang oi, ແລະບໍ່ຄ່ອຍຈະຮ້ອງເພງສະລີ. ເຖິງວ່າເນື້ອເພງສະລີ, ລູນ, ນາງອອຍຈະແຕກຕ່າງກັນ, ແຕ່ລະປະເພດມີວິທີການຮ້ອງທີ່ແຕກຕ່າງກັນ, ແຕ່ລ້ວນແຕ່ມີຄວາມອ່ອນໂຍນ, ຮ້ອງອອກຈາກໃຈ, ມີຈິດວິນຍານ, ເຂົ້າໃຈຜູ້ຟັງໄດ້ງ່າຍ.

ຊາວເຜົ່າ ໄຕ ແລະ ຊາວເຜົ່າ ຢ້າງ ຢູ່ເຂດຕາເວັນອອກມີວິທີການຮ້ອງເພງຮັກແພງກວ່າເຂດອື່ນເລັກນ້ອຍ, ເຖິງວ່າສຽງສະລິງ ແລະ ສຽງແຄນເກືອບຄືກັນກໍ່ຕາມ, ແຕ່ເນື້ອເພງຂອງຜູ້ຊາຍ ແລະ ຜູ້ຍິງສະເໝີຕົ້ນສະເໝີປາຍດ້ວຍປະໂຫຍກທີ່ວ່າ: “ອີມ oi tren troi co may vang…” ຫຼື “ອານ oi tren troi co may hong” ເປັນຕົ້ນ. ການລິເລີ່ມເປີດການສົນທະນາແລະແນະນໍາສໍາລັບເດັກຍິງຕໍ່ໄປ.

ການເປີດແມ່ນຂໍ້ສະເໜີຂອງຊາຍໜຸ່ມຢູ່ໃນບ່ອນຫວ່າງຈາກໝູ່ບ້ານໄປຫາຕະຫຼາດທີ່ມີແສງແດດສົດໃສຄືກັບວ່າຍັງດີໃຈກັບຊາຍໜຸ່ມເມື່ອເຫັນສາວງາມ, ນຸ່ງສິ້ນງາມ, ໄປຕະຫຼາດ. ໃນເມື່ອກ່ອນ, ເດັກຊາຍຍິງໄປຕະຫຼາດບໍ່ພຽງແຕ່ແມ່ນການຄ້າຂາຍເທົ່ານັ້ນ, ຫາກຍັງເປັນໂອກາດໃຫ້ເດັກຊາຍຍິງໄດ້ພົບປະກັນ, ຟ້ອນຂຸ່ຍ, ຮ້ອງເພງ, ທຳຄວາມຮູ້ສຶກເຊິ່ງກັນແລະກັນ. ເດັກຊາຍໃນເພງນີ້ໃຫ້ສາວຄຳຍ້ອງຍໍຢ່າງຈິງໃຈ, ສະແດງຄວາມເຄົາລົບຕໍ່ຜູ້ສາວ ແລະ ຍັງໄດ້ສະແດງຄວາມຊົມເຊີຍຕໍ່ນາງ, ຈຶ່ງຊະນະໃຈຕົນເອງຕັ້ງແຕ່ຕົ້ນ ເພາະໄດ້ຮັບການຍ້ອງຍໍວ່າເປັນສາວງາມ ແລະ ດຸໝັ່ນເປັນສິ່ງທີ່ມີຄວາມສຸກທີ່ສຸດ.

ຢູ່ໃນໃຈຂອງສາວໆ, ຕ້ອງການຢາກພໍໃຈຊາຍຄົນນັ້ນ, ຈຶ່ງບອກໃຫ້ລາວຮູ້ວ່າຍັງບໍ່ທັນໄດ້ແຕ່ງງານເທື່ອ, ດ້ວຍການເວົ້າຕະຫຼົກແຕ່ມີຄວາມຫມາຍເພື່ອເປີດທາງໃຫ້ຜູ້ຊາຍເຂົ້າມາຫານາງ. ຜູ້ຊາຍຍັງສະຫລາດຫຼາຍເມື່ອລາວໃຫ້ເດັກຍິງຮູ້ວ່າລາວເປັນໂສດ, ແລະໃນເວລາດຽວກັນບອກນາງກ່ຽວກັບສະຖານະການຂອງລາວເພື່ອກະຕຸ້ນຄວາມເຫັນອົກເຫັນໃຈຂອງນາງ. ເນື້ອຮ້ອງເພງຮັກແພງເຮັດໃຫ້ເຮົາຄິດຮອດເພງພື້ນບ້ານ “ຂ້ອຍບໍ່ມີເມຍ, ແມ່ເຖົ້າຍັງບໍ່ທັນຫຍິບ” ໜຸ່ມໃນເພງພື້ນບ້ານ ຄ້າຍກັບຊາຍໜຸ່ມໃນເພງຮັກນີ້, ແນວໃດກໍຕາມ, ຊາຍໜຸ່ມໃນເພງນີ້ກໍຕົກຢູ່ໃນສະພາບທີ່ໜ້າສົງສານກວ່າ ເພາະລາວເປັນເດັກກຳພ້າຢູ່ຄົນດຽວ ສິ່ງທີ່ໜ້າຮັກໃນທີ່ນີ້ແມ່ນບໍ່ກ້າເວົ້າກົງໄປກົງມາວ່າຮັກໃຜ. ໃນອີກດ້ານຫນຶ່ງເພື່ອຖາມຄວາມຄິດຂອງເດັກຍິງ, ໃນທາງກົງກັນຂ້າມ, ຖ້າເດັກຍິງບໍ່ມີຄວາມຮູ້ສຶກກັບລາວ, ລາວຈະບໍ່ເຈັບປວດ.

ຜ່ານບັນດາບົດເພງແຫ່ງຄວາມຮັກແພງ, ພວກເຮົາສາມາດເຫັນໄດ້ເຖິງຈິດວິນຍານທີ່ອຸດົມສົມບູນ ແລະ ເລິກເຊິ່ງຂອງຊາວເຜົ່າໄຕ ແລະ ຊາວເຜົ່າຈ່າງເວົ້າສະເພາະ ແລະ ຊາວຫວຽດນາມເວົ້າລວມ. ເນື້ອເພງມີທັງອ່ອນໂຍນ ແລະ ເບິ່ງລ່ວງໜ້າເພື່ອທົດສອບໃຈຜູ້ອື່ນ, ແມ່ນວິທີສະແດງຄວາມຮັກແພງຂອງຊາວຫວຽດນາມໃນສະໄໝບູຮານ. ນອກນັ້ນ, ເຮົາຍັງເຫັນຄວາມກ້າຫານ, ກ້າສະແດງອອກ, ກ້າສະແດງອອກ ແລະ ສະຫລາດສ່ອງໃສຂອງຍິງສາວ ເພື່ອນຳພາເດັກຊາຍໃຫ້ເອົາຊະນະຄວາມອ່ອນເພຍ ແລະ ຄວາມຂີ້ອາຍຂອງຕົນເພື່ອສະແດງຄວາມຮູ້ສຶກໃຫ້ກັບຜູ້ສາວ.

ເນື້ອເພງສຸດທ້າຍແມ່ນທັງການປະກາດຄວາມຮັກ, ຄຳສາບານອັນສັກສິດ ແລະຍັງເປັນຄວາມປາຖະໜາໃນຄວາມສຸກຂອງຫຼາຍຄູ່. ເນື້ອເພງຕອບໂຕ້ກັນຄືວ່າສອງຄົນນຳກັນໄປໃນທິດທາງດຽວກັນ, ຄົນໜຶ່ງຫາທາງໃຫ້ອີກຝ່າຍໜຶ່ງສະແດງຄວາມຮູ້ສຶກແລ້ວກໍມີຄວາມສຸກ. ເພງຄວາມຮັກສະເຫມີມີເນື້ອເພງທີ່ສວຍງາມແລະມີຄວາມຫມາຍທີ່ສຸດ, ແນວໃດກໍ່ຕາມຄວາມຮັກບໍ່ໄດ້ສິ້ນສຸດທີ່ມີຄວາມສຸກ. ມີຫຼາຍເຫດຜົນວ່າເປັນຫຍັງເດັກຊາຍແລະເດັກຍິງບໍ່ສາມາດຢູ່ຮ່ວມກັນໄດ້, ເຂົາເຈົ້າພາດການນັດພົບຂອງເຂົາເຈົ້າ, ແລະຈາກນັ້ນຕ້ອງທົນກັບຄວາມເຈັບປວດທີ່ຍັງຄ້າງຄາແລະຄວາມທຸກທໍລະມານຈາກການບໍ່ສາມາດເລືອກໄດ້.

ເຖິງວ່າເວລາຜ່ານໄປຫຼາຍປີແລ້ວ, ເຖິງວ່າສັງຄົມມີການປ່ຽນແປງໄປຕາມຄວາມຕ້ອງການຂອງການມ່ວນຊື່ນກັບສຽງດົນຕີ ກໍ່ຄືວິທີການສະແດງຄວາມຮູ້ສຶກຂອງໄວໜຸ່ມທີ່ປະສົມປະສານກັບໂລກຢ່າງແທ້ຈິງ, ຢູ່ບ່ອນໃດບ່ອນໜຶ່ງ, ໃນງານລ້ຽງ, ຫຼື ໃນເວທີ, ການຮ້ອງເພງຂອງສະລີ ແລະ ໝວກລອນ ຍັງດັງກ້ອງສະໜັ່ນ, ຍັງຫວານຊື່ນຢູ່ສະເໝີ.

ເມື່ອຂຽນຢູ່ນີ້, ຂ້າພະເຈົ້າຈື່ໄດ້ວ່າ: ທ່ານ ຟ້າມລອງ, ອາຈານສອນວິຊາວັນນະຄະດີຂອງມະຫາວິທະຍາໄລສຶກສາ ໄທ ຫງວຽນງວຽນ, ເມື່ອໄປຮອດກາວບັງ, ໄດ້ຂຽນວ່າ: “ສຽງຂອງຜູ້ໃດຜູ້ໜຶ່ງດັງກ້ອງກັງວານຢູ່ຮ່ອມພູ/ເໝືອນດັ່ງທີ່ບໍ່ຕັ້ງໃຈໃຫ້ຄຳອຳລາ”.

ສຽງຂຸ່ຍໄດ້ຈັບຕີນນັກທ່ອງທ່ຽວເມື່ອມາເຖິງກາວບັງ, ໄດ້ດູດດື່ມໃນບົດເພງຮັກແພງຂອງສາວເຜົ່າໄຕແລະຊາວເຜົ່ານົງແລ້ວລືມບໍ່ວ່າຈະໄປຫຼືມາ “ກະທັນຫັນລືມວ່າຈະໄປຫຼືມາ/ເພາະກາວບັງຍັງຄົງຢູ່ໃນໃຈສະເໝີ”.

ຂ້າພະເຈົ້າເຊື່ອວ່າ ຄວາມຮູ້ສຶກຂອງອາຈານເວົ້າສຳລັບຫຼາຍຄົນເມື່ອໄດ້ມາເຖິງ ກາວບັງ, ແມ່ນສະຖານທີ່ທີ່ມີສຽງເພງຮັກແພງ. ແລະຂ້າພະເຈົ້າຍັງເຊື່ອອີກວ່າ ອາຈານຕ້ອງຕົກຕະລຶງກັບສຽງຮ້ອງເພງທີ່ດັງຂຶ້ນຂອງຍິງສາວຄາວບັງຈາກຮ່ອມພູ ທີ່ກະຕຸ້ນອາລົມຂອງຄູເກົ່າ, ເຮັດໃຫ້ລາວກັບຄືນສູ່ອາຍຸ 20 ປີ. ຮ້ອງເພງ ແລະ ເນື້ອເພງແມ່ນຈິດວິນຍານຂອງຄົນ, ມີຄຸນນະພາບທີ່ລຽບງ່າຍ ແຕ່ມີຄວາມໝາຍ; ຮັກແພງຫຼາຍ, ອ່ອນໂຍນແຕ່ບໍ່ມີຄວາມກ້າຫານຫນ້ອຍ.

ໜັງສືພິມ ຮ່ວາງຮ່ຽນ/ກາວບັງ

ທີ່ມາ: https://baophutho.vn/hat-giao-duyen-net-dep-cua-dan-toc-tay-nung-221264.htm