ການທ່ອງທ່ຽວຫວຽດນາມ: ບຸນລະດູໃບໄມ້ປົ່ງ

ການເດີນທາງໃນງານບຸນພາກຮຽນ spring ຄາດວ່າຈະຈັດຂຶ້ນໃນຫົກອາທິດກ່ອນຫນ້ານີ້. ສະຖານະການທີ່ຫຍຸ້ງຍາກເກີດຂຶ້ນຫຼາຍ, ສະພາບອາກາດທີ່ບໍ່ດີ, ເຈົ້າຟ້າງຸ່ມແລະນາງສາວບໍ່ສະບາຍ, ເຈົ້າຄອງລາດເຮັດໃຫ້ຄວາມຫຍຸ້ງຍາກ, ຂ້ອຍບໍ່ຮູ້ວ່າມີເຫດຜົນອື່ນໃດ, ທັງຫມົດທີ່ເຮັດໃຫ້ການເດີນທາງຊັກຊ້າ.

ພວກເຮົາໄດ້ເດີນທາງໄປນັ້ນເມື່ອແປດມື້ກ່ອນ, ໃນຕອນບ່າຍອັນຮຸ່ງໂລດ. ມື້ກ່ອນ, ຕາມເສັ້ນທາງທີ່ຂະບວນແຫ່ໄດ້ຜ່ານໄປ, ທຸງແລະປ້າຍທີ່ມີສີສັນພິເສດໃນສາຍລົມແຮງ, ປະຊາຊົນໃນເມືອງ ແລະ ໝູ່ບ້ານໃກ້ຄຽງໄດ້ຕັ້ງແທ່ນບູຊານ້ອຍທີ່ເຕັມໄປດ້ວຍໝາກໄມ້, ປົກຄຸມດ້ວຍກາບທອງ, ທູບທຽນ, ໂຄມໄຟເປັນແຖວ.

Du ký Việt Nam: Lễ Nghinh Xuân- Ảnh 1. — ນັກສິລະປິນລາຊະວັງເຫ້ວ

ງານບຸນໄດ້ເລີ່ມຕົ້ນດ້ວຍການໄປຢ້ຽມຢາມ Apostolic Nunciature. ກະສັດ, ປົກປ້ອງໂດຍກອງຂອງລາວໃນຫມວກສີແດງແລະສີ, ຍ່າງໄປຫາແມ່ນ້ໍາບ່ອນທີ່ເຮືອລາດຊະວົງລໍຖ້າ. ຢູ່ທີ່ນັ້ນ, ຜູ້ຊາຍຕີນເປົ່າ, ລຽນແຖວຢ່າງເປັນລະບຽບເທົ່າທີ່ເປັນໄປໄດ້, ບາງຫອກທີ່ມີຊື່ສຽງ, ບາງຄົນຖືປືນ. ໂດຍລວມ solemn ຫຼາຍ. ແສງແດດເຮັດໃຫ້ເຄື່ອງນຸ່ງເກົ່າໆເບິ່ງໃໝ່ກວ່າ, ຄົນທັງຫຼາຍຍ່ອມຊື່ນຊົມໃນຊຸດຜ້າໄໝທີ່ງົດງາມ, ຖັດຈາກນັ້ນແມ່ນຄົນຖືຄັນຮົ່ມ, ທໍ່ ແລະ ຖາດພວນ.

ເຮືອຍາວລຳໜຶ່ງທີ່ມີທະຫານເຮືອປະມານ 40 ຄົນໄດ້ດຶງເຮືອລາດຊະວົງ ເມື່ອຮອດໜ້າເຮືອ, ຜູ້ບັນຊາການໄດ້ດັງກ້ອງລຳໂພງ ແລະ ໄດ້ອອກຄຳສັ່ງຍ່າງກັບຄືນມາ, ດ້ວຍມືແລະຕີນຂອງຕົນ, ເຫັນວ່າມີຄວາມຮູ້ສຶກເຖິງຄວາມຮັບຜິດຊອບຂອງຕົນ, ເໝືອນດັ່ງກຳລັງຊີ້ນຳເຮືອລາດຕະເວນຢູ່ໃນອັນຕະລາຍ. ເພື່ອຢູ່ໃນດ້ານທີ່ປອດໄພ, ຜູ້ຮັບໃຊ້ທີ່ອຸທິດຕົນ, ແລະນອກຈາກນັ້ນ, ເປັນນັກລອຍນ້ໍາທີ່ດີ, ລອຍຢູ່ຂ້າງເຮືອເພື່ອຊ່ວຍປະຢັດເຈົ້າຂອງໃນກໍລະນີເຮືອລົ້ມ.

ການຂ້າມແມ່ນ້ໍາໃຊ້ເວລາສິບນາທີ. ຈາກທ່າເຮືອໄປຫາ Apostolic Nunciature, ພວກທະຫານເຮືອໄດ້ຢືນເປັນກອງກຽດຕິຍົດ. ໄລຍະຫ່າງສູງສຸດແມ່ນ 100 ແມັດ. ກະສັດ ແທງໄທ ນັ່ງຢູ່ໃນ palanquin ຕະຫຼອດທາງ, ຮູບລັກສະນະຂອງພຣະອົງສະຫງ່າງາມ, ສາຍຕາຂອງລາວສຸມໃສ່, ມືຂອງພຣະອົງ, ມືຂອງລາວ, ຄ້າຍຄືຮູບປັ້ນພະພຸດທະເຈົ້າ. ມາຮອດລະບຽງ, ກະສັດໄດ້ສະເດັດຂຶ້ນຢ່າງຊ້າໆ ແລະ ເຂັ້ມງວດໃນແຕ່ລະບາດກ້າວ, ຈາກນັ້ນໄດ້ຂ້າມຫ້ອງໂຖງໃຫຍ່ ແລະ ຫ້ອງຮັບແຂກທຳອິດ.

ອາຫານຫວ່າງພ້ອມແລ້ວ. ຢູ່ທີ່ໂຕະຂອງກະສັດ, ມີແຕ່ຜູ້ຢູ່ອາໄສ, ຜູ້ບັນຊາການກອງທັບ ແລະ ຜູ້ມີກຽດສູງສຸດໃນສານຕໍ່ຈາກກະສັດ - ຕຸຍລີວູງ, ລູກຊາຍຂອງກະສັດມິນມັງ. ເມື່ອມີອາຍຸສູງກວ່າ 80 ປີ, ລາວຍັງກົ້ມຂາບເມື່ອເຫັນກະສັດ. ມັນເປັນເລື່ອງແປກທີ່ເຫັນຊາຍເຖົ້າຜູ້ນີ້ຄຸເຂົ່າລົງຕໍ່ໜ້າກະສັດໜຸ່ມ - ຜູ້ທີ່ໄດ້ຮັບຄຳເຄົາລົບຢ່າງສະຫງົບ, ໃບໜ້າຂອງລາວຈອງຫອງ, ຢູ່ໃນເສື້ອຄຸມສີທອງຍາວທີ່ປະດັບດ້ວຍເພັດພອຍ, ເຫລື້ອມຄືກັບຫໍບູຊາ.

ເຖິງຢ່າງໃດກໍຕາມ, ເມື່ອເພິ່ນນັ່ງຢູ່ໂຕະ ແລະ ໄດ້ຖອກແຊມເປນ, ກະສັດແທງໄທໄດ້ສະແດງໃຫ້ເຫັນລັກສະນະແທ້ຈິງຂອງເພິ່ນ. ຮູບປັ້ນໄດ້ຖືກແທນທີ່ດ້ວຍເດັກນ້ອຍທີ່ໜ້າຮັກ, ແນມເບິ່ງຈາກວັດຖຸໄປຫາສິ່ງຂອງດ້ວຍຄວາມຢາກຮູ້ຢາກເຫັນ ແລະ ໂດດໄປຮອບໆຄືກັບນົກກະຈອກທີ່ແກ້ມ. ໂດຍຜ່ານປ່ອງຢ້ຽມຂະຫນາດໃຫຍ່, ກະສັດຫນຸ່ມໄດ້ຢຸດຊົ່ວຄາວເພື່ອສັງເກດເຫັນກຸ່ມແຂກທີ່ເຕົ້າໂຮມກັນຢູ່ໃນຫ້ອງຕໍ່ໄປ, ອ້ອມຮອບໂຕະອາຫານທີ່ກຽມໄວ້ຢ່າງຫລູຫລາ: ມີເຈົ້າຫນ້າທີ່ແລະເຈົ້າຫນ້າທີ່ພົນລະເຮືອນປະມານ 30 ຄົນແຕ່ບໍ່ມີແມ່ຍິງ. ຜູ້ຍິງບໍ່ໄດ້ຮັບອະນຸຍາດໃຫ້ເຂົ້າຮ່ວມການປະຊຸມແບບນີ້.

ການສົນທະນາແມ່ນຈໍາກັດການສົນທະນາຂະຫນາດນ້ອຍ. ຍິ່ງໄປກວ່ານັ້ນ, ກະສັດແມ່ນບໍ່ມີຄຳເວົ້າ; ຄຳອວຍພອນສອງສາມຄຳຕໍ່ອະດີດເຈົ້າຄອງນະຄອນ, ສອງສາມຄຳຕ້ອນຮັບເຈົ້າເມືອງຜູ້ໃໝ່, ຄຳຖາມບາງຂໍ້ກ່ຽວກັບລາຍລະອຽດຂອງພາຍໃນ, ກ່ຽວກັບຮູບແຕ້ມ, ກ່ຽວກັບຜ້າມ່ານ, ນັ້ນແມ່ນທັງໝົດ. ຢ່າງໃດກໍຕາມ, ມັນເປັນທີ່ຊັດເຈນວ່າກະສັດມີຈິດໃຈທີ່ດີແລະພະຍາຍາມຂະຫຍາຍການຢ້ຽມຢາມຂອງລາວຕໍ່ໄປ. ອ້າຍນ້ອງຊາຍສອງຄົນຂອງກະສັດແທງໄທ, ເດັກນ້ອຍສອງຄົນທີ່ມີອາຍຸລະຫວ່າງ 8 ຫາ 10 ປີ ພວມມ່ວນຊື່ນ. ນຸ່ງເສື້ອສີຂຽວ, ເຂົາເຈົ້າຢືນຢູ່ຫລັງຕັ່ງຂອງກະສັດ, ກິນເຄັກ, ໝາກຖົ່ວລຽນ ແລະເວົ້າລົມ.

ຫຼັງຈາກນັ້ນໜຶ່ງຊົ່ວໂມງ, ກະສັດໄດ້ຖອຍອອກ, ຂ້າມແມ່ນ້ຳອີກເທື່ອໜຶ່ງ ແລະສືບຕໍ່ໄປທ່ຽວເມືອງ. ຈົນຮອດຕອນຄ່ຳ, ຂະບວນແຫ່ຍາວໄດ້ເດີນຂະບວນຢູ່ສອງຝັ່ງແມ່ນ້ຳດົງບ່າ. ປະຊາຊົນຕ້ອງລີ້ຕົວຢູ່ໃນເຮືອນເພື່ອສະແດງຄວາມນັບຖື: ການເບິ່ງກະສັດຜ່ານໄປ ແລະເບິ່ງເພິ່ນຖືວ່າເປັນການໝິ່ນປະໝາດ. ຢູ່ຕໍ່ໜ້າແທ່ນບູຊາຂະໜາດນ້ອຍມີເຄື່ອງຈູດທູບທີ່ມີຄວັນຄວັນອອກ, ມີແຕ່ຜູ້ເຖົ້າບໍ່ພໍເທົ່າໃດຄົນທີ່ຄຸເຂົ່າລົງ. ຜູ້ທີ່ຜ່ານຜ່າຄວາມລຳບາກຂອງຊີວິດມາເປັນເວລາດົນນານຈະມີສິດທິພິເສດອັນແນ່ນອນ.

ເມື່ອຂ້າພະເຈົ້າຄິດຕຶກຕອງເຖິງທັດສະນະທາງສາສະຫນານີ້, ເມື່ອຂ້າພະເຈົ້າເຫັນຫົວສີຂາວກົ້ມລົງຕໍ່ຫນ້າຮູບປັ້ນທີ່ມີຊີວິດຊີວາທີ່ການເດີນທາງໄດ້ນໍາເອົາຄວາມໂຊກດີມາສູ່ເມືອງ, ເຮັດໃຫ້ດອກໄມ້ບານ, ຫມາກສຸກ, ເຮັດໃຫ້ຄົນປ່ວຍມີສຸຂະພາບແຂງແຮງ, ແລະໃຫ້ຄວາມຫວັງແກ່ຄົນທຸກຍາກ, ຂ້າພະເຈົ້າເຂົ້າໃຈວ່າການຍຶດຫມັ້ນໃນຮີດຄອງປະເພນີແລະພິທີກໍາອັນເລິກເຊິ່ງຢູ່ໃນຈິດວິນຍານຂອງຊາດນີ້, ແລະຜູ້ທີ່ຄິດວ່າພວກເຂົາບໍ່ສາມາດຍົກເລີກໄດ້.

ພຽງແຕ່ໃນເວລາທີ່ຕາເວັນຕົກ, ຂະບວນການໄດ້ຄ່ອຍໆກັບຄືນໄປເມືອງ. ຜູ້ຕິດຕາມຄົນສຸດທ້າຍໄດ້ຫາຍໄປດົນນານ, ແລະພວກເຮົາຍັງສາມາດຄາດເດົາເສັ້ນທາງທີ່ຂະບວນແຫ່ໄດ້ໄປໂດຍຂີ້ຝຸ່ນທີ່ລຸກຂຶ້ນພາຍໃຕ້ຕີນຂອງພວກເຂົາ, ໂດຍຝຸ່ນສີເຫຼືອງທີ່ຫ້ອຍຢູ່ໃນອາກາດ. (ຈະສືບຕໍ່)

( ຫງວຽນກວາງດິງ ໄດ້ຄັດສະເໜີຈາກປຶ້ມ ອ້ອມແອ້ມອາຊີ: ໂກຊິນຈີນ, ຫວຽດນາມກາງ, ແລະ ຫວຽດນາມເໜືອ, ແປໂດຍ ຮ່ວາງທິຮ່ວາງ ແລະ ບຸ່ຍທິເຮີ, ປຶ້ມອັນຟາ - ຫໍສະໝຸດແຫ່ງຊາດ I ແລະສຳນັກພິມຈຳໜ່າຍແດນຈີ ເມື່ອເດືອນ 7/2024).

ທີ່ມາ: https://thanhnien.vn/du-ky-viet-nam-le-nghinh-xuan-185241211224355723.htm