ການມາຫາ ຫງວຽນຟູ໋ແມ່ນຄວາມປິຕິຍິນດີແລະຄວາມຜາສຸກ.

ພາຍຫຼັງນັກປະພັນ ນາມ ກາວ ແລະ ປະທານ ໂຮ່ຈີມິນ ໄດ້ຕັ້ງຊື່ໃໝ່ໃຫ້ຂ້າພະເຈົ້າ - ນັ້ນແມ່ນນັກປະພັນຜູ້ຍິ່ງໃຫຍ່ ຫງວຽນດິ່ງ, ເປັນຈຸດໝາຍປາຍທາງ ແລະ ຄວາມສຸກອັນໃຫຍ່ຫຼວງໃນຂັ້ນສຸດທ້າຍຂອງການເດີນທາງອາຊີບຂອງຂ້ອຍ, ຕະຫຼອດທົດສະວັດທີ 2 ຂອງສະຕະວັດທີ 21...

ອາຈານ ພົງ ເລ. (ພາບ: Minh Thanh)

ໃນທ້າຍປີ 1959, ພາຍຫຼັງຮຽນຈົບຄະນະວັນນະຄະດີ - ມະຫາວິທະຍາໄລຮ່າໂນ້ຍ, ຫຼັກສູດ I (1956-1959), ຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ຮັບການມອບໝາຍໃຫ້ເປັນສະຖາບັນວັນນະຄະດີ, ຄະນະກຳມະການວິທະຍາສາດແຫ່ງລັດ. ໃນຕົ້ນປີ 1960, ຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ຮັບມອບໝາຍຈາກນັກວິຈານ ຮ່ວາຍແທ່ງ, ຮອງຜູ້ອຳນວຍການ, ເລຂາບັນນາທິການວາລະສານຄົ້ນຄວ້າວັນນະຄະດີໃຫ້ໄປຝຶກງານຄົ້ນຄວ້າຢູ່ກຸ່ມວັນນະຄະດີ ຫວຽດນາມ ໃນປະຈຸບັນ.

ຜູ້ຂຽນຜູ້ທຳອິດທີ່ຈັບໃຈຄວາມມັກ ແລະ ກະຕືລືລົ້ນຂອງຂ້ອຍແມ່ນ ນາມ ກາວ, ຜູ້ສ້າງ ຈີ່ເຟືອງ ໃນປີ 1941, ແລະ ໄດ້ປະໄວ້ຕາມໜັງສືໃບລານຂອງນະວະນິຍາຍ Living in the Rain, ສຳເລັດໃນປີ 1944, ກ່ອນທີ່ຈະໄປເຂດສົງຄາມຫວຽດບັກ - "ໃນປ່າ" ແລະ ເສຍສະລະຕົນເອງໃນການເດີນທາງທຸລະກິດຢູ່ເຂດຫຼັງສັດຕູຂອງ 5 ປີ 19-19.

ຈາກ 2 ບົດຄວາມທຳອິດເຖິງປຶ້ມຫົວເລື່ອງ: ນ້ຳແຄ - ວາດສະໜາອາຊີບ ແລະ ຮູບແຕ້ມ (ສຳນັກພິມຈຳໜ່າຍວິທະຍາສາດສັງຄົມ, 1997), ແລະ ສຸດທ້າຍ: ນ້ຳແຄ - ອາຊີບ ແລະ ຮູບແຕ້ມ (ຂໍ້ມູນ-ສຳນັກພິມສື່ສານ, ປີ 2014) ເປັນເວລາເກືອບ 55 ປີ ທີ່ຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ສະແຫວງຫານາມມະຍົດນາມ ກາວ-ຜູ້ມີພາລະກິດແຫ່ງການເຄື່ອນໄຫວ “ສະຫງ່າຜ່າເຜີຍ”. ນັ້ນແມ່ນ, ຜູ້ທີ່ມີຄຸນງາມຄວາມດີຄັ້ງທໍາອິດ, ຫຼືຢູ່ໃນແຖວຫນ້າຂອງທີມງານນັກຂຽນທີ່ສ້າງການເກັບກ່ຽວທີ່ຫນ້າປະທັບໃຈຂອງ 1930-1945. 3 ປະເພດຄື: ໂຣແມນຕິກ, ຄວາມຈິງ ແລະ ປະຕິວັດ ໄດ້ປະຕິບັດໄດ້ຢ່າງເໝາະສົມກັບເງື່ອນໄຂການຫັນເປັນທັນສະໄໝຂອງວັນນະຄະດີຫວຽດນາມ, ດ້ວຍໄລຍະການເດີນທາງມາເປັນເວລາກວ່າ 100 ປີ, ຜ່ານບັນດາເຫດການປະຫວັດສາດ 1930, 1945, 1975… ຈົນເຖິງປີ 1995 ແລະ 2000…

ແຕ່ກັບວັນນະຄະດີຫວຽດນາມ, ກັບວັນນະຄະດີຫວຽດນາມ, ນອກຈາກຄວາມຕ້ອງການທັນສະໄໝເພື່ອກ້າວຂຶ້ນສູ່ລະດັບສູງຂອງອາລະຍະທຳໃຫ້ທັນກັບຝ່າຍຕາເວັນຕົກແລ້ວ, ຍັງມີຄວາມຕ້ອງການອັນຮີບດ່ວນທີ່ເທົ່າທຽມກັນ, ນັ້ນແມ່ນຄວາມຕ້ອງການຂອງການປະຕິວັດເພື່ອນຳປະເທດຊາດຫຼຸດພົ້ນອອກຈາກສະພາບການສູນເສຍປະເທດຊາດພາຍຫຼັງ 80 ປີແຫ່ງການເປັນຂ້າທາດ ແລະ ນັບພັນປີ. ຄຳຮຽກຮ້ອງນີ້ກໍ່ໄດ້ຮັບການແກ້ໄຂໃນໄວໆນີ້ດ້ວຍນາມມະຍົດຜູ້ບຸກເບີກ, ຈາກນັ້ນແມ່ນຜູ້ແນະນຳ, ຊື່ຕົ້ນແມ່ນ ຫງວຽນອື໋ກວກ ແລະ ຕໍ່ມາແມ່ນ ໂຮ່ຈີມິນ, ຜ່ານການເດີນທາງໄປຕ່າງປະເທດຢ່າງແນ່ນອນ 30 ປີ (1911-1941) ພ້ອມກັບ 50 ປີແຫ່ງການຂຽນທັງ 3 ພາສາຄື: ຝະລັ່ງ, ຈີນ, ຫວຽດນາມ, ເລີ່ມແຕ່ຄຳຮຽກຮ້ອງຂອງປະຊາຊົນ ອານນາມ (ປີ 1919), ປີ 1919 Laration of Independence (1945) to Testament (1969). 50 ປີແຫ່ງການເດີນທາງ, ດ້ວຍອາຊີບວັນນະຄະດີທີ່ເໝາະສົມທີ່ສຸດທັງຄວາມຮຽກຮ້ອງຕ້ອງການຂອງການຫັນເປັນທັນສະໄໝ ແລະ ການປະຕິວັດ, ດ້ວຍບັນດາຊື່ງ ຫງວຽນອຽນກວກ ແລະ ໂຮ່ຈີມິນ ເກືອບແມ່ນຊື່ດຽວທີ່ຢືນອັນດັບໜຶ່ງ.

ສະນັ້ນ ພາຍຫຼັງນາມກາວ, ພ້ອມກັບນັກຂຽນທົ່ວໄປນັບສິບຄົນກ່ອນປີ 1945 ທີ່ປະກອບດ້ວຍນັກປະພັນທອງລຸນມາແຕ່ຫງອກເຕິ໋ດໂຕ, ຫງວຽນກົງຮວານ, ຫງວຽນຕ໋ວນ, ຫວູຕົງເຟືອງ... ເຖິງຊວນດ້ຽນ, ໂຕຮືວ, ຈ່າລານວຽນ, ໂຕຮ່ວາ..., ບໍ່ຮອດຊຸມປີ 1970 ທີ່ຂ້າພະເຈົ້າມີຄວາມຜາສຸກທີ່ຈະເຂົ້າສູ່ໂລກຂອງຊາວເຜົ່າຈ້ວງເຫ້ວ ແລະ ວັນນະຄະດີ: ພື້ນຖານ ແລະ ທາດແທ້ຂອງວັນນະຄະດີສັງຄົມນິຍົມ ຫວຽດນາມ ໃນວາລະສານວັນນະຄະດີ ສະບັບທີ 2 - 1977; ແລະຈາກນັ້ນ, 9 ປີຕໍ່ມາ, ປຶ້ມຫົວທຳອິດ: ປະທານໂຮ່ຈີມິນ ແລະ ວັນນະຄະດີຫວຽດນາມສະໄໝໃໝ່ (ສຳນັກພິມຈຳໜ່າຍວິທະຍາສາດສັງຄົມ, 1986).

ປີ 1990, ເນື່ອງໃນໂອກາດສະເຫຼີມສະຫຼອງ 100 ປີແຫ່ງວັນກຳເນີດຂອງ ໂຮ່ຈີມິນ, ກໍ່ແມ່ນປີທີ່ UNESCO ໄດ້ໃຫ້ກຽດແກ່ນະຄອນ ໂຮ່ຈີມິນ ໃນຖານະນັກວັດທະນະທຳໂລກ, ໃນນາມຜູ້ອຳນວຍການສະຖາບັນວັນນະຄະດີ, ຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ຮັບກຽດຖືກເຊີນເຂົ້າຮ່ວມຄະນະຈັດຕັ້ງພິທີສະເຫຼີມສະຫຼອງ ແລະກອງປະຊຸມວິທະຍາສາດສັງຄົມ ຫວຽດນາມ ໂຮ່ຈີມິນ; ຈາກນັ້ນ ກໍ່ໄດ້ມອບໝາຍໃຫ້ແກ້ໄຂບັນດາລາຍການສະເຫຼີມສະຫຼອງວັດທະນະທຳໃນວຽກງານລວມຂອງຄະນະ, ມີຫົວຂໍ້: ໂຮ່ຈີມິນ: ວິລະຊົນແຫ່ງຊາດ - ສະເຫຼີມສະຫຼອງວັດທະນະທຳໂລກ (ສຳນັກພິມຈຳໜ່າຍວິທະຍາສາດສັງຄົມ, 1990).

ປີ 2000, ບົນພື້ນຖານການສັງລວມບັນດາໝາກຜົນການຄົ້ນຄວ້າກ່ຽວກັບອາຊີບວັນນະຄະດີຂອງ ໂຮ່ຈີມິນ ໃນໄລຍະ 20 ກວ່າປີ, ຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ພິມຈຳໜ່າຍປື້ມຫົວເລື່ອງ: ຫງວຽນອື໋ກກວກ - ໂຮ່ຈີມິນ: ການເດີນທາງກະວີ - ວັນນະຄະດີ - ການເດີນທາງແຫ່ງຊາດ (ສຳນັກພິມຈຳໜ່າຍ, 2000 - ໜັງສືພິມຕຳຫຼວດປະຊາຊົນ - ພິມຄືນໃໝ່, 2006). ນີ້ແມ່ນໂຄງການມຸ່ງໄປເຖິງຮູບປັ້ນໂຮຈິມິນໃນ 2 ຄວາມສາມາດຄື: ວິລະຊົນແຫ່ງຊາດ ແລະ ວັດທະນະທຳໂລກ; ແລະ ດ້ວຍການຕອບສະໜອງທີ່ດີທີ່ສຸດຕໍ່ສອງຄວາມຮຽກຮ້ອງຕ້ອງການຂອງການຫັນເປັນທັນສະໄໝ ແລະ ການປະຕິວັດສຳລັບວັນນະຄະດີຫວຽດນາມ ທັນສະໄໝ. 12 ປີຕໍ່ມາ, ຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ສືບຕໍ່ຂຽນບົດກະວີ ແລະ ວັນນະຄະດີ ໂຮ່ຈີມິນ: ຄຸນຄ່ານິລັນດອນ (ສຳນັກພິມຈຳໜ່າຍວັດທະນະທຳ ແລະ ວັນນະຄະດີນະຄອນ ໂຮ່ຈີມິນ, 2012); ຈາກນັ້ນ 7 ປີຕໍ່ມາ, ມັນເປັນປຶ້ມເຄິ່ງສັດຕະວັດຂອງວັນນະຄະດີ ແລະ ບົດກະວີໂຮ່ຈິມິນ (ສຳນັກພິມຂໍ້ມູນຂ່າວສານ ແລະ ການສື່ສານ, 2019). ປຶ້ມທັງສອງສະບັບນີ້ ໄດ້ຮັບລາງວັນ A ດ້ານໂຄສະນາສຶກສາ ແລະ ປະຕິບັດຕາມແນວຄິດ, ຄຸນສົມບັດສິນທຳ ແລະ ວິຖີຊີວິດຂອງ ໂຮ່ຈີມິນ ຂອງກົມໂຄສະນາອົບຮົມສູນກາງ ໃນປີ 2014 ແລະ 2020.

ການມາຫາ ຫງວຽນຟູ໋ແມ່ນຄວາມປິຕິຍິນດີແລະຄວາມຜາສຸກ.

ປຶ້ມ ຫງວຽນຟຸ໋ກ-ໂຮ່ຈີມິນ ແລະ ປະຊາຊົນແຂວງ ເງ້ອານ (ພາບ: ອິນເຕີເນັດ ).

ພາຍຫຼັງ ນາມ ກາວ ແລະ ໂຮ່ຈີມິນ, ຊື່ໃໝ່ໄດ້ມາເຖິງຂ້າພະເຈົ້າແມ່ນ ຫງວຽນດື໋, ແມ່ນຈຸດໝາຍປາຍທາງ ແລະ ຄວາມສຸກອັນຍິ່ງໃຫຍ່ໃນເສັ້ນທາງສຸດທ້າຍຂອງການເດີນທາງອາຊີບຂອງຂ້າພະເຈົ້າ, ຕະຫຼອດທົດສະວັດທີ 2 ຂອງສະຕະວັດທີ 21.

ເປັນເວລາທີ່ພິເສດ, ຫຼືຫາຍາກທີ່ສຸດ, ເປັນເວລາສອງຈຸດທີ່ສຳຄັນຂອງປະຫວັດສາດວັດທະນະທຳຂອງຊາດໂດຍທົ່ວໄປ ແລະ ໂດຍສະເພາະແມ່ນທ່ານ ຫງວຽນຝູ໋ຈ້ອງ. ນັ້ນແມ່ນວັນຄົບຮອບ 250 ປີແຫ່ງວັນເກີດຂອງ ຫງວຽນຢູ ໃນປີ 2015 ແລະ ຄົບຮອບ 200 ປີແຫ່ງການເສຍຊີວິດຂອງທ່ານ ຫງວຽນຝູ໋ຈ້ອງ ໃນປີ 2020. ຍາມໃດກໍ່ຮຽກຮ້ອງຫຼືສ້າງໂອກາດໃຫ້ແກ່ການກຳເນີດຂອງສະມາຄົມອາຊີບທີ່ມີຊື່ວ່າ ສະມາຄົມນັກສຶກສາ ຫວຽດນາມ ກຽວ ໂດຍມີຈຸດໝາຍກ້າວເຂົ້າສູ່ລວງເລິກ, ນິຍົມ, ເຊີດຊູ, ເຊີດຊູບັນດາຄຸນຄ່າດ້ານມະນຸດສະທຳຂອງ ຫງວຽນຟຸ໋ກ.

10 ປີ - ແຕ່ປີ 2011 - 2020, ເມື່ອເຂົ້າຮ່ວມຄະນະບໍລິຫານງານສະມາຄົມ Kieu Hoc ແລະ ໄດ້ຮັບການແຕ່ງຕັ້ງເປັນຮອງອະທິການບໍດີ, ຜູ້ຊ່ວຍປະທານປະເທດ ຫງວຽນວັນຮ່ວາງ - ແຕ່ປີ 2011 – 2015, ຈາກນັ້ນໄດ້ດຳລົງຕຳແໜ່ງປະທານສະມາຄົມ ແຕ່ປີ 2015 – ປີຮອງສາດສະດາຈານ. ທ່ານ ຫງວຽນວັນຮວນ ໄດ້ເຖິງແກ່ມໍລະນະກຳຢ່າງກະທັນຫັນ, ໃນປີ 2020, ແມ່ນ 10 ປີທີ່ຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ມີຄວາມສຸກທີ່ໄດ້ມາເຖິງບັນດາມໍລະດົກວັດທະນະທຳ ແລະ ຈິດວິນ ຍານ ລະດັບສູງສຸດຂອງຄຸນຄ່າຂອງຊາດ ແລະ ມະນຸດ ຊື່ງແມ່ນ ຫງວຽນດື໋ - ໄດ້ຮັບການເຄົາລົບນັບຖືຈາກມວນມະນຸດ 2 ຄັ້ງ, ປີ 1965 – ເນື່ອງໃນໂອກາດສະເຫຼີມສະຫຼອງ 200 ປີແຫ່ງວັນກຳເນີດ ແລະ ໃນປີ 2015 ຄົບຮອບ 25 ປີ. ຄຽງຂ້າງນັ້ນ, ຂ້າພະເຈົ້າຍັງມີຄວາມຜາສຸກອັນອົບອຸ່ນໃນການເປັນລູກຫລານທີ່ຖ່ອມຕົວທີ່ມາຈາກບ້ານເກີດເມືອງນອນຄື ຫງວຽນຟຸ໋ກ-ເອີ້ນວ່າ Nghe An ແລະ ຮ່າຕິ້ງ ເວົ້າສະເພາະ.

10 ປີ - ດຳລົງຕຳແໜ່ງເປັນຮອງປະທານຖາວອນ ແລະ ປະທານສະມາຄົມສຶກສາ Kieu, ຂ້າພະເຈົ້າ ແລະ ບັນດາສະຫາຍໃນສະມາຄົມ ໄດ້ປະຕິບັດຫຼາຍໜ້າວຽກທີ່ມີຄວາມໝາຍປະກອບສ່ວນເຂົ້າໃນການຄົ້ນພົບ, ເຊີດຊູ ແລະ ເຊີດຊູບັນດາຄຸນຄ່າທາງວິນຍານອັນເປັນອະມະຕະຂອງ ຫງວຽນດິ່ງ.

ນັ້ນແມ່ນກອງປະຊຸມລະດັບຊາດ 8 ຄັ້ງທີ່ຂ້າພະເຈົ້າເປັນປະທານ ຫລື ເປັນປະທານຮ່ວມ ໂດຍມີບົດນຳ ແລະ ບົດສະຫຼຸບ ພ້ອມກັບຫົວເລື່ອງ ຫລື ການດຳເນີນງານທີ່ຈັດພິມໃນທັນທີຫລັງກອງປະຊຸມ. ນີ້ແມ່ນການປະກວດສອງປະເພດຄື: ການແຕ່ງບົດເພງສະແດງຄວາມມ່ວນຊື່ນໃຫ້ນັກກະວີຜູ້ຍິ່ງໃຫຍ່ ຫງວຽນຢູ ແລະ ນັກອ່ານຈົດຈຳກຽວ, ພ້ອມກັບການຄັດເລືອກປຶ້ມດີກ່ຽວກັບ ຫງວຽນດູ ແລະ ນິທານກຽວ (2011-2022) - ດ້ວຍເນື້ອໃນທີ່ກວ້າງຂວາງ, ໄດ້ຮັບຄວາມກະຕືລືລົ້ນຈາກຜູ້ອ່ານໃນທົ່ວປະເທດ...

ພ້ອມກັບບົດບາດຈັດຕັ້ງ ແລະເປັນປະທານບັນດາການເຄື່ອນໄຫວທົ່ວໄປຂອງສະມາຄົມ, ສົມທົບກັນຢ່າງແໜ້ນແຟ້ນກັບຄະນະກໍາມະການປະຊາຊົນແຂວງ ຮ່າຕິ້ງ, ວິທະຍຸກະຈາຍສຽງ ຫວຽດນາມ ແລະ ສະມາຄົມນັກປະພັນຫວຽດນາມ, ມີບັນດາບົດປະພັນກ່ຽວກັບ ຫງວຽນຝູ໋ຈ້ອງ ເພື່ອແນໃສ່ເຜີຍແຜ່, ລົງເລິກບັນດາຄຸນຄ່າອັນບໍ່ມີທີ່ສິ້ນສຸດຂອງ ຫງວຽນຝູ໋ ທີ່ມີຕໍ່ບ້ານເກີດເມືອງນອນ, ປະເທດຊາດ ແລະ ມະນຸດຄື: ບົດຂຽນ: ສະມາຄົມນັກອ່ານ ຫງວຽນດື໋, ຊີວິດຜູ້ຍິ່ງໃຫຍ່ “ເຈິ່ນກວຽດ”, ຕຳແຫນ່ງຂອງ ຫງວຽນ ດິ່ງ ໃນທຸກວັນນີ້ ແລະ ຕະຫຼອດໄປ, ຈື່ງລະນຶກເຖິງ ຫງວຽນຢູ ໃນພັນປີຕໍ່ມາ...

ຕໍ່ໄປບັນດາບົດປະພັນແມ່ນຫົວເລື່ອງປື້ມ ຫງວຽນດັງ-ໂຮ່ຈີມິນ ແລະ ປະຊາຊົນແຂວງ ເຫງ້ອານ (ສຳນັກພິມຈຳໜ່າຍມະຫາວິທະຍາໄລວິງ, 2008) ໄດ້ຮັບລາງວັນວັນນະຄະດີ ແລະ ສິລະປະ ຫງວຽນຝູ໋ຈ້ອງ ປີ 2020 ຈາກຄະນະກຳມະການປະຊາຊົນແຂວງ ຮ່າຕິ້ງ.

ບໍ່ແມ່ນຜູ້ຊ່ຽວຊານກ່ຽວກັບບົດປະພັນ ຫງວຽນຢູ ແລະ ຍຸກສະໄໝກາງ, ແຕ່ພຽງແຕ່ເປັນນັກປະຕິບັດສາດສະໜາກິດ ຫງວຽນຢູ ເທົ່າກັບພົນລະເມືອງຫວຽດນາມ ຄົນອື່ນໆ, ຂ້າພະເຈົ້າສາມາດບັນລຸເປົ້າໝາຍນ້ອຍໆ ດ້ວຍຄວາມປິຕິຍິນດີທີ່ໄດ້ເຂົ້າຮ່ວມໃນວົງການຮ້ອງເພງ ແລະ ວົງດົນຕີປະສານສຽງໃຫ້ແກ່ ຫງວຽນຢູ ມາເປັນເວລາ 10 ກວ່າປີ, ຜ່ານ 2 ໄລຍະດຳເນີນງານຂອງສະມາຄົມຮ່ຳຮຽນຫວຽດນາມ. ຍ້ອນແນວນັ້ນ, ໂດຍບັງເອີນ, ຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ມີເສັ້ນທາງອາຊີບ, ເຕັມໄປດ້ວຍຄວາມວຸ້ນວາຍ, ແຕ່ກໍ່ເຕັມໄປດ້ວຍຄວາມຕື່ນເຕັ້ນ ແລະ ອຸ່ນອ່ຽນໃຈ ໃນຖານະນັກຄົ້ນຄ້ວາວັນນະຄະດີສະໄໝໃໝ່ ເວົ້າສະເພາະ ແລະ ວັນນະຄະດີແຫ່ງຊາດໂດຍທົ່ວໄປ; ແລະ ໃນຖານະທີ່ເປັນລູກຊາຍຂອງແຂວງ ຮ່າຕິ້ງ ໄດ້ດຳລົງຊີວິດຢູ່ບ້ານເກີດເມືອງນອນ ຮ່າຕິ້ງ 18 ປີ ແລະ ຢູ່ບ້ານເກີດເມືອງນອນ ແທງລອງ - ຮ່າໂນ້ຍ ເປັນເວລາ 65 ກວ່າປີ, ທັງສອງຄົນໄດ້ເຊື່ອມໂຍງ ແລະ ເຊື່ອມໂຍງເຂົ້າກັນຫຼາຍກວ່າອີກໃນໄລຍະສຸດທ້າຍຂອງຊີວິດ ແລະ ອາຊີບ.

ດ້ວຍບົດຂຽນນີ້, ເນື່ອງໃນໂອກາດປີໃໝ່ 2024, ຂ້າພະເຈົ້າ ຂໍສະແດງຄວາມຮູ້ບຸນຄຸນມາຍັງບັນດານາຍຊ່າງ ແລະ ເພື່ອນຜູ້ປະຕິບັດໃນຕະຫຼອດ 60 ປີຜ່ານມາ; ພ້ອມກັບພໍ່ແມ່ຂອງຕົນທີ່ມີບ້ານເກີດເມືອງນອນແມ່ນຕາແສງ Son Tra (ເມື່ອກ່ອນເອີ້ນວ່າ ດອນມຽນ), ເມືອງ ຮ່ວາງເຊີນ, ແຂວງ ຮ່າຕິ້ງ. ແລະ, ຄວາມຂອບອົກຂອບໃຈຕໍ່ບ້ານເກີດຂອງຂ້າພະເຈົ້າ ຮ່າຕິ້ງ ຊື່ງໄດ້ກາຍເປັນທີ່ຮັກແພງ ແລະ ມີຄຸນຄ່າທີ່ສຸດສຳລັບຂ້າພະເຈົ້າ, ເພາະວ່າສະຖານທີ່ແຫ່ງນັ້ນມີທີ່ຕັ້ງອັນສັກສິດໃຫ້ທົ່ວປະເທດ ແລະ ທົ່ວໂລກຊົມເຊີຍ. ນັ້ນແມ່ນ ທຽນດ້ຽນ - ງູຊວານ, ບ້ານເກີດຂອງ ຫງວຽນຟູ໋, ນັກກະວີແຫ່ງຊາດ, ນັກສິລະປະວັດທະນະທຳໂລກ.

ອາຈານ ພົງ ເລ

ທີ່ມາ