ດັ້ງມິງກຽບ - ນັກສຶກສາທີ່ມີພອນສະຫວັນ ແລະ ຄຸນງາມຄວາມດີຂອງປະເທດຊາດ

ດັ້ງມິງກຽບ ໄດ້ຜ່ານການສອບເສັງເອົາຈັກກະພັດດ້ວຍຕຳແໜ່ງສູງສຸດໃນປີ ດິງມຸ້ຍ, ປີທີ 18 ຂອງຍຸກຮົ່ງດຶກ (1487). ທ່ານໄດ້ດຳລົງຕຳແໜ່ງລັດຖະມົນຕີວ່າການກະຊວງການຕ່າງປະເທດ ແລະ ຫົວໜ້າປະຫວັດສາດ ແລະ ເປັນທູດພິເສດປະຈຳຈີນ 2 ຄັ້ງ. ໃນຊ່ວງເວລາຂອງລາວເປັນທາງການ, ລາວໄດ້ຖືກພິຈາລະນາຈາກປະຊາຊົນວ່າມີພອນສະຫວັນແລະມີຄຸນສົມບັດສູງສົ່ງ.

ສະເຕກລາຊະການບັນຊີລາຍຊື່ຂອງທ່ານຫມໍຂອງການກວດສອບ Dinh Mui (1487) - Dang Minh Khiem ໄດ້ຜ່ານການສອບເສັງຕໍາແຫນ່ງ.

ເຖິງຢ່າງໃດກໍຕາມ, ມີຫຼາຍຂໍ້ຂັດແຍ່ງໃນເອກະສານກ່ຽວກັບບ້ານເກີດຂອງລາວ ກໍ່ຄືປີເກີດ ແລະ ການຕາຍຂອງລາວ. ປຶ້ມ “ລີກໄຕຮ່ຽນຮ່ຽນຮ່ວາງເລີ້ຈີ້” ຂອງ ຟານຮຸຍຈູ (1782-1840) ບັນທຶກວ່າ ບ້ານເກີດຂອງລາວແມ່ນ ຕາແສງ ເລີມເຊີນ, ເມືອງ ກວ໋າງ, ແຂວງ ບັກນິງ ແລະ ລາວເສຍຊີວິດເມື່ອອາຍຸໄດ້ 54 ປີ. ຜູ້ຂຽນ Tran Van Giap (1898-1973) ໃນປຶ້ມ “ຊີວະປະຫວັດຫຍໍ້ຂອງນັກຂຽນຫວຽດນາມ” ໄດ້ບັນທຶກວ່າ ດັ້ງມິງກຽບ ມີຖິ່ນກຳເນີດມາຈາກເມືອງ ກາດລົກ ແຂວງ ຮ່າຕິ້ງ, ຕໍ່ມາໄດ້ຍ້າຍໄປຢູ່ ເຊີນໄຕ, ອາໄສຢູ່ບ້ານເໝົາຝູ, ເມືອງ ເຊີນວີ, ຈາກນັ້ນ ລາວໄດ້ຕິດຕາມກະສັດ ຈຽວຕົ່ງ ແລະ ໄດ້ເສຍຊີວິດຢູ່ ຮ່ວາເຈົາ. ປຶ້ມ “ວັດຈະນານຸກົມບັນດາຕົວເລກປະຫວັດສາດ ຫວຽດນາມ” ຂອງ ຫງວຽນກວາງແທ່ງ ແລະ ຫງວຽນບ໋າເທ ໃຫ້ຮູ້ວ່າ: “ດົ່ງມິນກຽມ ແມ່ນລູກຫລານຂອງ ດົ່ງທາມ. ມີຕົ້ນກຳເນີດຈາກເມືອງ ຕຽນລົກ (ກ່າວເລີ໋ກ), ຮ່າຕິງ, ຈາກນັ້ນໄດ້ຍ້າຍມາຢູ່ຕາແສງ ໝ່າຝູ, ເມືອງ ເຊີນວີ, ເຊີນໄຕ. ທ່ານໄດ້ເສຍຊີວິດຢູ່ຮ່ວາໂຈ່ວ, ໃນອາຍຸ 70 ກວ່າປີ...

ອີງຕາມເອກະສານທີ່ກ່າວມາຂ້າງເທິງນີ້, ເມື່ອຊອກຫາທາງອິນເຕີເນັດ, ໄດ້ມີແຫຼ່ງຂ່າວຊີ້ແຈ້ງວ່າ: ດັ້ງມິງກຽມ ແມ່ນມາຈາກເມືອງ ທຽນລົກ, ແຄ໋ງຮ່ວາ, ຮ່າຕິ້ງ; ບາງຄົນເວົ້າວ່າລາວຖືກຂ້າຕາຍໂດຍລາຊະວົງ Mac ໃນປີ 1522...

ພວກຂ້າພະເຈົ້າເຊື່ອໝັ້ນວ່າ, ບັນດາຜູ້ສະໝັກຮັບເລືອກຕັ້ງສອບເສັງຮົ່ງ ແລະ ໂຮ້ຍ ໃນສະໄໝລາຊະວົງ ແມ່ນຕ້ອງຍື່ນໃບປະກາດສະແດງໃຫ້ເຫັນບ້ານເກີດເມືອງນອນ ແລະ ຄອບຄົວ. ສະນັ້ນ, ອີງຕາມປື້ມບັນທຶກຊາວຫວຽດນາມທີ່ຜ່ານການສອບເສັງຈັກກະພັດ (ຈາກທ່ານໝໍເຖິງຜູ້ໄດ້ລາງວັນທີ 1), ບ້ານເກີດຂອງທ່ານ ດັ້ງມິງກຽບ ແມ່ນຈະແຈ້ງກວ່າ ແລະ ຖືກຕ້ອງກວ່າ.

ໃນວຽກງານ “ນັກສຶກສາຫວຽດ (1075-1919)” ແກ້ໄຂໂດຍ ຫງວຽນດຶກແທ່ງ, ຕາມຄຳນຳ, ເພິ່ນໄດ້ອ້າງເຖິງບັນດາໜັງສືທີ່ຂຽນກ່ຽວກັບການສອບເສັງຈັກກະພັດຫວຽດນາມໃນສະໄໝຈັກກະພັດ, ເຊັ່ນ: ປື້ມທີ່ມີຄຸນຄ່າຫຼາຍກ່ຽວກັບການສອບເສັງຈັກກະພັດ “Dai Viet Lich Trieu Dang Khoa Luc” ໂດຍທ່ານໝໍ ຫງວຽນຮວນ (1721-1713), Vo 3-1802) ແລະ Phan Trong Phien (1734-1809)...

ສະນັ້ນ, ເຊື່ອຖືໄດ້ວ່າປຶ້ມຫົວນີ້ບັນທຶກບ້ານເກີດເມືອງນອນຂອງຮ່ວາງຢາບດິ່ງມິນຢ່າງຖືກຕ້ອງ. ຕາມປຶ້ມ “ນັກສຶກສາຫວຽດ (1075-1919)”, ດັ້ງມິງກຽບແມ່ນມາຈາກຕາແສງມາຝູ, ປັດຈຸບັນແມ່ນຕາແສງ ເລືອງໂລ, ເມືອງ ແທງບ໋າ, ແຂວງ ຟູເຖາະ.

ດັ້ງມິງກຽບ - ນັກສຶກສາທີ່ມີພອນສະຫວັນ ແລະ ຄຸນງາມຄວາມດີຂອງປະເທດຊາດ

ຕາແສງ ເລືອງໂລ, ເມືອງແທງບາ, ບ້ານເກີດຂອງຮ່ວາງຢາບ ດັ້ງມິງກຽບ, ປະຈຸບັນໄດ້ກໍ່ສ້າງຊົນນະບົດໃໝ່, ມີຖະໜົນຫົນທາງໃນໝູ່ບ້ານທີ່ສະອາດ, ສວຍງາມ. ຮູບພາບ: TL

ໝູ່ບ້ານ ແລະ ໝູ່ບ້ານຂອງຫວຽດນາມ ໄດ້ປ່ຽນຊື່ ແລະ ທີ່ຕັ້ງໃນຫຼາຍສັດຕະວັດແລ້ວ, ເຖິງແມ່ນຈະຍ້າຍຈາກແຂວງໜຶ່ງໄປຍັງອີກແຂວງໜຶ່ງ. ບັນພະບຸລຸດຂອງໝໍຈັກກະພັດ ດັ້ງມິງກຽບ ແມ່ນ ດັ້ງທິງຕື໋ (?-1409) ໃນສະໄຫມລາຊະວົງ ໂຮ່, ຫຼາຍສັດຕະວັດ ກ່ອນທີ່ທ່ານໝໍ ດັ້ງມິງກຽບ. ຍິ່ງໄປກວ່ານັ້ນ, ຍັງບໍ່ມີປຶ້ມໃດເວົ້າວ່າເມື່ອຄອບຄົວ ດັ້ງແທັງ ຮ່າຕິງ ເຄື່ອນຍ້າຍໄປພາກເໜືອ. ສະນັ້ນ, ບໍ່ສາມາດພິຈາລະນາບ້ານເກີດຂອງທ່ານ ດັ້ງຮ່ວາງຢາບຄື ທຽນລົກ, ຮ່າຕິງ ດັ່ງນັກປະພັນບາງຄົນໄດ້ຂຽນໄວ້. ພາຍຫຼັງຂະບວນການຄົ້ນຄ້ວາ, ພວກຂ້າພະເຈົ້າເຫັນດີເຫັນພ້ອມກັບປື້ມ “ນັກສຶກສາຫວຽດ” ກ່ຽວກັບບ້ານເກີດເມືອງນອນຂອງ ຮ່ວາງຢາບ ດັ້ງມິງກຽບ. ຕາແສງ ເລືອງໂລ ແມ່ນຊື່ສະຖານທີ່ທີ່ຕັ້ງຢູ່ເມືອງ ແທງບ໋າ, ແຂວງ ຟູເຖາະ. ດັ່ງນັ້ນສາມາດຢືນຢັນໄດ້ວ່າ: ຮ່ວາງຢາບ ດັ້ງມິງກຽບ ເກີດຢູ່ຕາແສງ ແທງບ໋າ, ແຂວງ ຟູເຖາະ.

ແຕ່ວ່າເປັນຫຍັງລາວຈຶ່ງຕາຍຢູ່ຮ່ວາໂຈ່ວ ດັ່ງທີ່ບັນທຶກໄວ້ໃນປຶ້ມ “ລີກໄຕຮ່ຽນຈູງໂລ່ຈີ້”? ໜັງສືປະຫວັດສາດສະແດງໃຫ້ເຫັນວ່າ, ເມື່ອດຳລົງຕຳແໜ່ງລັດຖະມົນຕີ, ເຈົ້າຊີວິດ ຫຼີເຮີຕົງ (1461-1504) ໄດ້ສິ້ນສຸດລົງ. ຕາມເຈດຕະນາແລ້ວ, ເລທ໋ານມີອາຍຸ 17 ປີ, ເປັນລູກຊາຍຄົນທີ 3 ຂອງກະສັດ ເລຮ່ຽນຕົງ, ແມ່ຂອງເພິ່ນແມ່ນ ຫງວຽນທິຮວານ, ໄດ້ຂຶ້ນຄອງລາດ. ແຕ່ນາງ ຫງວຽນທິແຄງ, ແມ່ຂອງອ້າຍ ເລຕ໋ວນ, ໄດ້ສົ່ງຄົນໄປໃຫ້ສິນບົນລັດຖະມົນຕີ ດັ້ງມິງກຽບ ເພື່ອໃຫ້ລູກຊາຍຂຶ້ນຄອງບັນລັງ.

ລາວປະຕິເສດທີ່ຈະຟັງ. ເລທູຮັ່ງຂຶ້ນຄອງບັນລັງດ້ວຍນາມມະຍົດຕວກຕົງ, ແຕ່ໄດ້ສິ້ນພະຊົນບໍ່ຮອດປີຕໍ່ມາ. ເລຕ໋ວນໄດ້ຂຶ້ນຄອງບັນລັງ ແລະໄດ້ຮັບນາມມະຍົດວ່າ ເລອຸຍມູກ. ຍ້ອນວ່າລາວກຽດຊັງລັດຖະມົນຕີ ດັ້ງທິງອກທິ້ງ ທີ່ບໍ່ຍອມຮັບສິນບົນເພື່ອໃຫ້ລາວຂຶ້ນເປັນກະສັດ, ເລອຶຍມູກໄດ້ຍົກຍ້າຍລາວໄປດຳລົງຕຳແໜ່ງຢູ່ກວາງນາມ. ເມື່ອເດີນເຮືອໄປຮອດແມ່ນ້ຳຈັນຟຸກ, ແຂວງ ຮ່ວາເຈົາ (ແຂວງ ເງ້ອານ), ເຈົ້າໜ້າທີ່ອູໝຸກໄດ້ສັ່ງໃຫ້ທະຫານໄລ່ໄລ່ຈັບລາວ. ຮວ່າງຢາບ ດັ້ງມິງກຽບ ໄດ້ໂດດລົງແມ່ນ້ຳ ແລະ ຂ້າຕົວຕາຍໃນປີ 1506, ບໍ່ແມ່ນປີ 1522.

ສະນັ້ນ, ສາມາດຢັ້ງຢືນໄດ້ວ່າ: ດັ້ງມິງກຽບ (1453-1506) ແມ່ນນັກວິຊາການທີ່ມີຊື່ສຽງຂອງແຂວງ ຟູເຖາະ ໃນເວລານັ້ນ. ທ່ານຍັງໄດ້ຝາກໄວ້ເນື້ອໃນບົດກະວີທີ່ຍ້ອງຍໍບັນດານັກປະຫວັດສາດຫວຽດນາມ, ໃນນັ້ນມີບົດກະວີຂອງຈີນ “ຮຶງຫວູ” ດັ່ງນີ້:

ກະສັດ, ເຈົ້ານາຍ, ນາຍພົນ ແລະນາຍພົນ ລ້ວນແຕ່ເອີ້ນຕົນເອງວ່າ ຮຸ່ງ.

ສິບແປດລຸ້ນຊື່ດຽວກັນ.

ປີຜ່ານໄປ, ນິກາຍແມ່ນຢູ່ໄກ.

ບັນດາເອື້ອຍນ້ອງ Trung ມີບ້ານບັນພະບຸລຸດທີ່ສະຫງ່າງາມ.

ການແປ:

ກະສັດ, ເຈົ້າ ໜ້າ ທີ່ພົນລະເຮືອນແລະທະຫານທຸກຄົນເອີ້ນຕົວເອງວ່າ Hung.

ຜ່ານມາສິບແປດລຸ້ນຄົນ, ທັງໝົດມີຕຳແໜ່ງກະສັດອັນດຽວກັນ.

ສືບຕໍ່ເປັນເວລາຫຼາຍກວ່າພັນປີ, ເຊື້ອສາຍແມ່ນຫ່າງໄກສອກຫຼີກຫຼາຍ.

ມາຮອດສະໄໝຂອງອ້າຍເອື້ອຍນ້ອງ, ຄວາມສະຫງ່າລາສີຂອງບັນພະບຸລຸດຍັງຄົງຢູ່.

ການແປບົດກະວີ:

ເຈົ້ານາຍພົນລະເຮືອນ ແລະທະຫານລ້ວນແຕ່ມີຊື່ວ່າ Hung.

ສິບແປດລຸ້ນຂອງກະສັດໄດ້ຮັບນາມມະຍົດດຽວກັນ.