ສຳລັບປະຊາຊົນໃນແຂວງກວາງຈີ້, ໝູ່ບ້ານມາຍຊາແມ່ນຊື່ສະຖານທີ່ທີ່ຄຸ້ນເຄີຍ, ແມ່ນໜຶ່ງໃນ 65 ໝູ່ບ້ານບູຮານຢູ່ຕາແສງ ມິນລິງ, ເມືອງ ເຕີນບິ່ງ, ເຂດບູຮານນະຮວ່າ, ປະຈຸບັນແມ່ນຕາແສງ Gio Mai, ເມືອງ Gio Linh, ແຂວງ Quang Tri.
ບໍ່ພຽງແຕ່ໝູ່ບ້ານ ໄຍຊ່າ ເປັນດິນແດນທີ່ມີມູນເຊື້ອປະຕິວັດອັນຍາວນານເທົ່ານັ້ນ, ໃນປຶ້ມຫົວນີ້ ມີຄວາມໝາຍກວ້າງກວ່າໝູ່ຄືບັນດາໝູ່ບ້ານຂອງຕາແສງ ຈີ່ມາຍ, ຍັງເປັນດິນແດນທີ່ຜະລິດນັກສິລະປິນທີ່ມີພອນສະຫວັນຫຼາຍດ້ານ. ກ່ຽວກັບດ້ານການສຶກສາ, ນອກຈາກບັນດາຄອບຄົວທີ່ມີຊື່ສຽງ ແລະ ບັນດາເຜົ່າສະຕູດີໂອຢູ່ ກວາງຈີ ຢູ່ 3 ຄອບຄົວ ເຈືອງ, ເລ, ບ໋າຍ, ໝູ່ບ້ານຍັງມີອາຈານ - ໝໍ ຄື: ອາຈານ ບຸ່ຍເທ໋ວິງ, ຮອງສາດສະດາຈານ: ບຸ່ຍແທງງູ, ບຸຍແມ້ງຮຸ່ງ, ໝໍ: ບຸ່ຍມິນຕ່າ, ບຸ່ຍມິນແທ່ງ...
ໜ້າປົກຂອງປຶ້ມ "ວັນນະຄະດີ 5 ໃບຫນ້າຂອງບ້ານໄມ່ຊາ"
ກ່ຽວກັບດ້ານວັນນະຄະດີ, ລູກຫລານຫລາຍຄົນຂອງໝູ່ບ້ານມາຍ ແລະ ຕາແສງ Gio Mai ໄດ້ມີຊື່ສຽງໃນໂລກວັນນະຄະດີ. ຫວ່າງມໍ່ໆມານີ້, ນັກຂ່າວ-ນັກປະພັນ ໄຕຟອງ ໄດ້ຮຽບຮຽງປຶ້ມ “5 ໜ້າວັນນະຄະດີຂອງໝູ່ບ້ານມາຍ” - ສຳນັກພິມຈຳໜ່າຍວັນນະຄະດີ, ໃຫ້ຜູ້ອ່ານໄດ້ຮັບຮູ້ຕື່ມອີກກ່ຽວກັບພື້ນຖານ, ອາຊີບ, ຜົນງານຂອງ 5 ນັກປະພັນຫວຽດນາມຍຸກສະໄໝຂອງໝູ່ບ້ານມາຍ. ເຂົາເຈົ້າແມ່ນນັກປະພັນ ຫງວຽນແຄງທູ, ເຈືອງກວາງເດື່ອ, ຕາງຈີເລ, ເຈົາລາວຽດ ແລະ ບຸ່ຍຟານເຖົາ.
ກ່ອນອື່ນໝົດແມ່ນນັກຂຽນ ຫງວຽນແຄງທູ, ມີບ້ານເກີດຂອງແມ່ແມ່ນໝູ່ບ້ານໄມຊາ. ເກີດເມື່ອປີ 1921 ແລະເສຍຊີວິດໃນປີ 1990, ຂຶ້ນກັບສະມາຊິກສະມາຄົມນັກປະພັນ ຫວຽດນາມ ຊັ້ນ 1, ໃນປີ 1957. ຜົນງານຕົ້ນຕໍ: ຮົບ ແທງຮົ່ງ (ບົດບັນທຶກ, 1952); ວັນທີ (ເລື່ອງສັ້ນ, 1955); The Earth Moves (ນະວະນິຍາຍ, 1955); ສາງລະເບີດ Tan Son Nhat (ເລື່ອງ, 1956); ປະຫານຊີວິດ (ນະວະນິຍາຍ, 1958); ຄັງສະສົມ ຫງວຽນຄາກທູ (2022). ພ້ອມກັບນັກປະພັນ ຫງວຽນດິງທິ, ໄດ້ຮັບລາງວັນທີ 2 ຂອງສະມາຄົມວັນນະຄະດີ ແລະ ສິລະປະຫວຽດນາມ ເມື່ອປີ 1952 ດ້ວຍບົດບັນທຶກຊ່ວຍຈຳກ່ຽວກັບບັ້ນຮົບແທງຮົ່ງ.
ຕາມ “ບົດຂຽນຂອງນັກຂຽນທະຫານ”: “ອ່ານ ຫງວຽນແຄງທ້ວ, ຜູ້ອ່ານຮູ້ສຶກເຖິງໃບໜ້າວັນນະຄະດີທີ່ມີຄວາມສາມາດ, ມີຄວາມຮູ້ກວ້າງຂວາງ, ມີລັກສະນະການຂຽນທີ່ເປັນເອກະລັກສະເພາະ ແລະ ມີລັກສະນະທັນສະໄໝ. ອາດເວົ້າໄດ້ວ່າ ແຕ່ລະວຽກງານຂອງ ຫງວຽນແຄງທູ ໄດ້ຝາກເຄື່ອງໝາຍປະຫວັດສາດໄວ້ໃນໃຈຂອງຜູ້ອ່ານ ແລະ ໃນວັນນະຄະດີຂອງປະເທດ” (ໄຕເຟືອງ).
ບົດບັນທຶກຄວາມຊົງຈຳຂອງນັກກະວີ Pham Ngoc Canh ໃນປຶ້ມກ່ຽວກັບ ຫງວຽນກວກ Thu ໄດ້ໃຫ້ຜູ້ອ່ານເຫັນໄດ້ແຈ້ງກວ່າກ່ຽວກັບຜູ້ມີພອນສະຫວັນ ແລະ ຄຸນນະທຳຂອງລາວທີ່ຕ້ອງໄດ້ທົນກັບຄວາມໂຊກຮ້າຍທີ່ເກີດຂຶ້ນໃນຊີວິດຂອງລາວພາຍຫຼັງວັນນະຄະດີລາວ.
ນັກປະພັນ ຟ້າມຫງອກແຄງ, ດ້ວຍຄວາມຮູ້ບຸນຄຸນທາງດ້ານວັນນະຄະດີ, ຖືວ່າ ນັກຂຽນ ຫງວຽນແຄ໋ງທູ ແມ່ນຄູສອນຜູ້ທຳອິດຂອງລາວ ທີ່ນໍາພາລາວໃນຂະບວນການຂຽນໃນຕົ້ນໆຂອງລາວ, ລາວຖືວ່າ ນັກຂຽນ ຫງວຽນແຄ໊ກທູ, ນັກກະວີ ຫາຍບ່າງ (ວັນໂຕນ) ແລະ ນັກແຕ້ມ ເຈີ່ນກວກຕຽນ ເປັນ “ຫົວຜັກ 3 ຊັ້ນ” ຂອງວັນນະຄະດີ, ສິລະປະຂອງການຕໍ່ສູ້ຕ້ານຝະລັ່ງ ຢູ່ເຂດບ່າລອງ.
ບັນດາຜົນງານທີ່ຂຽນໄວ້ໃນປຶ້ມຫົວນີ້ຂອງ ຫງວຽນແຄ໋ງຮ່ວາ ໄດ້ສະແດງໃຫ້ເຫັນເຖິງໄພອັນຕະລາຍຂອງນັກຂຽນ - ນັກຂ່າວ - ທະຫານທີ່ຕ້ອງຟ້າວບຽດບຽນ, ເຂົ້າຮ່ວມການຕໍ່ສູ້ວິລະຊົນກັບກອງທັບປ້ອງກັນຊາດ, ດຳລົງຊີວິດຢູ່ກັບປະຊາຊົນເຂດສົງຄາມ ເພື່ອໃຫ້ມີບັ້ນຮົບ ແທງຮ່ວາ ທີ່ຈະຈົດຈຳໄວ້ໃຫ້ລຸ້ນຄົນດ້ວຍບັນດາໜ້າອັດສະຈັນທີ່ຂຽນກ່ຽວກັບບັ້ນຮົບທີ່ລະດົມກຳລັງໃຈທະຫານ ແລະປະຊາຊົນ; ຂ້າພະເຈົ້າພຽງແຕ່ຮູ້ວ່າເຂົາເຈົ້າໄດ້ຫນີລູກປືນຂອງສັດຕູໃນເວລາທີ່ເຂົາເຈົ້າປອມຕົວເປັນຄົນຕັດໄມ້, ຜ່ານ bunkers ສັດຕູໃນທາງດ່ວນເພື່ອເອົາຫນັງສືພິມພິມໃຫມ່ກັບຄືນໄປບ່ອນທົ່ງພຽງແລະຕົວເມືອງ ...
ທີສອງແມ່ນຄູ, ນັກຂຽນ, ນັກຄົ້ນຄ້ວາ Truong Quang De, ລູກຊາຍຂອງທ່ານ Truong Quang Phien, ອະດີດປະທານຄະນະບໍລິຫານຕ້ານແຂວງ ກວາງຈີ້ ໃນຊຸມປີແຫ່ງການຕໍ່ສູ້ຕ້ານຝລັ່ງ. ທ່ານເກີດໃນປີ 1935, ເປັນຜູ້ຊ່ຽວຊານດ້ານການສຶກສາຢູ່ອາຟຼິກາ, ແລະເປັນອະດີດຫົວໜ້າພາກວິຊາພາສາຕ່າງປະເທດ, ມະຫາວິທະຍາໄລ Hue. ທ່ານໄດ້ປະກອບ 6 ວຽກງານເປັນພາສາຫວຽດນາມ ແລະ ຝລັ່ງ, ແປ ແລະ ຂຽນປື້ມ 6 ຫົວກ່ຽວກັບປັດຊະຍາ ແລະ ເສດຖະກິດສັງຄົມ.
ນັກປະພັນ ເຈີ່ນຟຸ່ງ ໄດ້ຕີລາຄາວ່າ ເຈືອງກວາງເດື່ອງ ແມ່ນຄູສອນທີ່ມີປັນຍາ, ເປັນນັກວັນນະຄະດີທີ່ສົດໃສ, ເປັນນັກຂຽນທີ່ມີຄວາມຫຼາກຫຼາຍ ແລະ ບຸກຄົນ. ສຳລັບນັກກະວີ ບຸ່ຍຟານທາວ, ບັນດາບົດປະພັນວັນນະຄະດີຂອງ ເຈືອງກວາງເດຍ ແມ່ນສວຍງາມ ແລະ ເຕັມໄປດ້ວຍຄວາມໝາຍ.
ຕົວຢ່າງທົ່ວໄປແມ່ນການລວບລວມເລື່ອງ "Ladies of the Boudoir in Turmoil", ເຊິ່ງໃນເລື່ອງແມ່ນຫົວເລື່ອງຂອງການເກັບກໍາ, ບອກຊີວິດຂອງຍິງຫນຸ່ມຈາກຄອບຄົວທີ່ມີການສຶກສາທີ່ດີ, ຜູ້ທີ່, ຍ້ອນຄວາມທຸກຍາກຂອງຊີວິດ, ມີໂຊກຊະຕາທີ່ຫລົງທາງ, ເຕັມໄປດ້ວຍຄວາມລໍາບາກ. ແຕ່ພວກເຂົາສ່ວນໃຫຍ່ໄດ້ເອົາຊະນະ, ດ້ວຍຄວາມຕັ້ງໃຈ, ພອນສະຫວັນ, ຄວາມຕັ້ງໃຈແລະໂຊກ, ເພື່ອບອກເລື່ອງທີ່ສວຍງາມຂອງຊີວິດຂອງພວກເຂົາຜ່ານແຕ່ລະຫນ້າຂອງປຶ້ມ.
ຜູ້ຂຽນ, ດ້ວຍຄວາມຄິດຂອງຄົນພາຍໃນ, ເລົ່າເລື່ອງດ້ວຍສຽງທີ່ເຫັນອົກເຫັນໃຈ, ຂຽນດ້ວຍຄວາມຈິງໃຈ, ເຕັມໄປດ້ວຍຄວາມຮັກ. ຜ່ານບັນດາໜ້າທີ່ເປັນລາຍລັກອັກສອນ, ແຕ່ລະໄລຍະປະຫວັດສາດຂອງບ້ານເກີດເມືອງນອນ, ປະເທດ, ແລະ ຫຼາຍພາກພື້ນໄດ້ຮັບການສ້າງຄືນໃໝ່. ຫົວໃຈ ແລະ ອາລົມຂອງຜູ້ຂຽນແມ່ນລົ້ນເຫຼືອຢູ່ເບື້ອງຫຼັງຄຳເວົ້າ, ເພາະວ່ານັ້ນກໍ່ແມ່ນສ່ວນໜຶ່ງຂອງຊີວິດຂອງລາວທີ່ລາວໄດ້ປະສົບມາ, ໂດຍສະເພາະວັນເວລາອັນດີງາມຂອງໄວໜຸ່ມ ແລະ ຜູ້ໃຫຍ່ທີ່ອຸທິດຕົນເພື່ອສາມັນຊົນຂອງປະເທດຊາດ.
ນັກປະພັນຜູ້ທີ 3 ໃນປຶ້ມແມ່ນ ຕາງກີເລ, ສະມາຊິກສະມາຄົມນັກປະພັນຫວຽດນາມ, ເກີດປີ 1951, ເສຍຊີວິດໃນປີ 2008. ຜົນງານຕົ້ນຕໍຄື: ຮັກນັກກະວີ (ນະວະນິຍາຍ), ສິງທະເລ (ເລື່ອງສັ້ນ), ຊີວິດທີ່ແຕກຕ່າງກັນ (ເກັບມ້ຽນເລື່ອງສັ້ນ), ທ້ອງຟ້າສົດໃສ (ເກັບກຳບົດກະວີ), ຂ້າມຜ່ານຄຳສາບແຊ່ງ, ວັນກັບຄືນເມືອບ້ານຂອງຂ້າພະເຈົ້າ ເຂົ້າຮ່ວມໃນການສະແດງຮູບເງົາທີ່ມີເກືອບ 20 ບົດບາດ ...
ໃນຊີວິດປະຈຳວັນ, ນັກກະວີ ໄຕງວຽນ ໄດ້ດຳລົງຊີວິດຢ່າງອ່ອນໂຍນ, ສາມັກຄີ, ຮັກແພງບ້ານເກີດເມືອງນອນ ກວາງຈີ ຢ່າງສຸດຈິດສຸດໃຈ ແລະ ເປັນທີ່ຮັກແພງຂອງທຸກຄົນ. ລາວແມ່ນໜຶ່ງໃນບັນນາທິການວາລະສານ “ຮັກບ້ານເກີດເມືອງນອນ” ໄດ້ຮວບຮວມເອົາບັນດາຜົນງານຂອງຊາວ ກວ໋າງຈີ ທີ່ດຳລົງຊີວິດຢູ່ໄກບ້ານ, ພິມຈຳໜ່າຍໃນທ້າຍປີ ເພື່ອເປັນຂອງຂວັນລະດູໃບໄມ້ປົ່ງທີ່ມີຄວາມໝາຍໃຫ້ເຊິ່ງກັນແລະກັນ. ການຂຽນຂອງ Ta Nghi Le ແມ່ນອ່ອນໂຍນ ແລະ ອ່ອນໂຍນ; ບົດກະວີຂອງ Ta Nghi Le ແມ່ນລຽບງ່າຍ ແລະ ຈິງໃຈຄືກັບບຸກຄະລິກຂອງລາວ. ລາວຮັກບ້ານເກີດເມືອງນອນຂອງລາວຢ່າງເລິກເຊິ່ງ:
“ມີບ່ອນໃດຄືບ້ານເກີດເມືອງນອນ/ ສຸສານສີຂາວຢູ່ແຄມດິນຊາຍຂາວ/ ເມັດເຂົ້າ ແລະ ມັນຕົ້ນໃນລະດູຮ້ອນ/ ຖືຖ້ວຍເຂົ້າກິນ, ເປັນຫຍັງຫົວໃຈຂອງຂ້ອຍຈຶ່ງຂົມຂື່ນ”...
ຊາວບ້ານກວາງຈີ້ ຍັງຄົງຈື່ຈຳບົດປະພັນຂອງທ່ານ ຫງວຽນເຕີນຢຸງ ທີ່ມີບົດປະພັນທີ່ວ່າ: “ຮັກຄັ້ງທຳອິດຂອງຂ້າພະເຈົ້າເສຍຫາຍໄປໃສ” ຫລື “ພາຍຸໄດ້ຜ່ານໄປ ແລະ ດອກກຸຫຼາບກໍ່ເປັນສີເຫຼືອງຄືນໃໝ່”, ໄດ້ນຳເອົາຄວາມຮູ້ສຶກຫວັ່ນໄຫວຂອງໄວໜຸ່ມ ແລະ ຄວາມເຈັບປວດໃຈຕໍ່ບ້ານເກີດເມືອງນອນທຸກລະດູນ້ຳຖ້ວມ...
ນັກປະພັນຜູ້ທີ 4 ແມ່ນ ຈູລາຫວຽດ, ເກີດປີ 1952, ສະມາຊິກສະມາຄົມນັກປະພັນຫວຽດນາມ. ລາວແມ່ນລູກຊາຍຂອງນັກດົນຕີ ຮ່ວາງທິທູ ແລະ ນັກຮ້ອງ, ນັກສິລະປິນຜູ້ມີຄຸນງາມຄວາມດີ ເຕີນເຍີນ, ມີຊື່ສຽງໃນບົດເພງ “ຊາຄວາຍ” ຂອງ ຫງວຽນໄຕຕື໋. ລາວໄດ້ເຂົ້າຮ່ວມກອງທັບໃນປີ 1969, ຂຽນບົດຄວາມ, ຄໍາເວົ້າ, ແລະບົດກະວີພາຍໃຕ້ນາມປາກກາຫຼາຍ.
ຫຼັງຈາກປີ 1975, ທ່ານໄດ້ຮ່ຳຮຽນຢູ່ມະຫາວິທະຍາໄລນິຍົມນະຄອນຮ່າໂນ້ຍ ແລະ ສຸມໃສ່ວຽກງານຂຽນ ແລະ ສື່ສານ. ໄດ້ຈັດພິມບົດປະພັນບົດກະວີ, ເລື່ອງສັ້ນ, ບົດລະຄອນ, ບົດບັນທຶກພາບ... ແລະ ໄດ້ຮັບລາງວັນວັນນະຄະດີທີ່ມີຊື່ສຽງຫຼາຍຢ່າງຈາກກົມການເມືອງ, ກະຊວງປ້ອງກັນປະເທດ.
ເປັນນັກຂຽນທີ່ຂຽນໄດ້ດີ, ຂຽນສະເໝີກັນ, ມີແນວຄິດແຫຼມຄົມ ແຕ່ຍັງເຕັມໄປດ້ວຍຄວາມຮັກແພງ ແລະ ຄວາມຮັກແພງຢູ່ທຸກໜ້າ, ການຂຽນຄືກັບຊີວິດຂອງລາວ, ເຕັມໄປດ້ວຍບົດເພງ ແຕ່ຍັງມີຄວາມຕັ້ງໃຈ ແລະ ຊັດເຈນຫຼາຍ. ໂດຍສະເພາະ, ການຂຽນຂອງລາວແມ່ນເຕັມໄປດ້ວຍເນື້ອໃນ, ຂຽນໃນລັກສະນະທີ່ຫນ້າສົນໃຈ, ຈັບໃຈຜູ້ອ່ານຕັ້ງແຕ່ຕົ້ນຈົນຈົບ. ດັ່ງທີ່ນັກຂຽນ Do Chu ໃຫ້ຮູ້ວ່າ, ມັນແມ່ນລັກສະນະວັນນະຄະດີຂອງລາວ ທີ່ເຮັດໃຫ້ອາຊີບຂຽນເລືອກເພິ່ນວ່າ: “ ເຈົາລາຫວຽດ ແມ່ນລູກຊາຍຂອງຄອບຄົວວັນນະຄະດີແທ້ໆ. ມີລັກສະນະວັນນະຄະດີ, ມັນບໍ່ສາມາດເປັນຢ່າງອື່ນ ... ຂຽນຄືກັບແມ່ຂອງເຈົ້າເຄີຍຮ້ອງເພງ. ຖືແຕ່ລະຄຳ, ປ່ອຍອອກແຕ່ລະປະໂຫຍກ, ເຈັບປວດໃຈຂອງຜ້າໄຫມແລະສູງສົ່ງເປັນຜ້າໄຫມ. "ຕົກໃຈ ແລະ ພາດທີ່ສຸດ"...
ນອກຈາກມີນ້ຳໃຈເອື້ອອຳນວຍແລ້ວ, ຈູລາຫວຽດຍັງເປັນຄົນມີຄວາມກະຕັນຍູຫລາຍ. ທ່ານໄດ້ອຸທິດຄວາມຮັກແພງຂອງຕົນໃຫ້ແກ່ຄອບຄົວ, ສະຫາຍ, ໝູ່ເພື່ອນໃນໄວເດັກ... ຜ່ານການຮວບຮວມບັນດາບົດຂຽນ ແລະ ສັງລວມໃຫ້ບັນດາເພື່ອນມິດສະຫາຍ, ໂດຍທຳມະດາແມ່ນບົດຂຽນຂອງນັກປະພັນ ຫງວຽນແຄງທູ, ລຸງທີ່ຮັກແພງຂອງເພິ່ນ. ຕາມນັກປະພັນ ເຈີ່ນຮ່ວາງທ້ຽນກິມ ໃຫ້ຮູ້ວ່າ: “ສຳລັບ ເຈົາລາຫວຽດ, ການປະພັນ ແລະ ແຕ່ງບົດກະວີເປັນພຽງຂໍ້ແກ້ຕົວເພື່ອເຮັດຄວາມດີ, ຕອບແທນຊີວິດທີ່ໄດ້ເບິ່ງແຍງ ແລະ ປົກປ້ອງເພິ່ນ, ຕອບແທນພໍ່ແມ່, ແມ່ຂອງລາວ ທີ່ລ້ຽງດູລູກຫຼານທີ່ລຳບາກຜ່ານຜ່າພາຍຸຫຼາຍຄັ້ງ ເພື່ອໃຫ້ລາວມີທຸກວັນນີ້ຢ່າງສະບາຍ, ບໍ່ຫ່ວງໃຍ…”.
ນັກປະພັນຄົນທີ 5 ໃນປຶ້ມດັ່ງກ່າວແມ່ນ ບຸ່ຍຟານເຖົາ, ເກີດເມື່ອປີ 1963, ສະມາຊິກສະມາຄົມນັກປະພັນຫວຽດນາມ, ປະຈຸບັນດຳລົງຊີວິດຢູ່ນະຄອນ ໂຮ່ຈີມິນ. ໂຮຈິມິນ ມາຮອດປະຈຸບັນ, ລາວໄດ້ຈັດພິມປຶ້ມເກືອບ 10 ຫົວ ເຊິ່ງລວມມີບົດກະວີ, ເລື່ອງສັ້ນ, ບົດບັນທຶກ, ບົດວິຈານວັນນະຄະດີ, ໄດ້ຮັບລາງວັນສະມາຄົມນັກຂຽນນະຄອນ. ນະຄອນ ໂຮ່ຈີມິນ ໃນປີ 2022 ແລະ ລາງວັນ Mai Vang ຄັ້ງທີ 28 ຂອງໜັງສືພິມ ຫງວ໋ຽນ ລາວດົງ ດ້ານວັນນະຄະດີ ແລະ ສິລະປະສຳລັບບົດກະວີຍາວ “ຄວັນເຖິງທ້ອງຟ້າ”.
ເຖິງວ່າໄດ້ຫ່າງໄກຈາກບ້ານມາເປັນເວລາຫຼາຍສິບປີແລ້ວ, ແຕ່ ບຸ່ຍຟານເຖົາ ຍາມໃດກໍ່ມີນ້ຳໃຈໜັກໜ່ວງຕໍ່ບ້ານເກີດ ກວາງຈີ, ຍາມໃດກໍຮັກສາລັກສະນະຊາວເຜົ່າ ກວ໋າງຈີ ຄື: ຈິງໃຈ, ອຸທິດຕົນ, ຍາມໃດກໍ່ຮັບເອົາຄວາມອົດກັ້ນໄວ້ໃນຊີວິດ. ບົດກະວີຂອງ ບຸ່ຍຟານທາວ ແມ່ນກ່ຽວກັບຄວາມຮັບຮູ້ກ່ຽວກັບຊີວິດ, ຄວາມຄິດທີ່ເຊື່ອງໄວ້ລະຫວ່າງຄຳເວົ້າ. ຕາມນັກກະວີ - ນັກວິຈານ ແທ໋ນຈ້ຽນແລ້ວ: “ບຸຍຟານທາວໄດ້ສະແຫວງຫາບັນດາບົດກະວີທີ່ແທ້ຈິງ. ແມ່ນຄວາມທົນທານ ບົດກະວີແມ່ນທົນທານ, poetry ແມ່ນສຽງຂອງອະນາຄົດ. ບົດກະວີໄດ້ດົນໃຈບຸ່ຍຟານທາວຄືກັບເຜິ້ງດົນໃຈໃຫ້ດອກໄມ້, ຄວາມສະຫງົບຂອງຊີວິດ.
ສ່ວນນັກຂ່າວ - ນັກດົນຕີ ຫງວຽນແທ່ງບິ່ງ: “ ບຸ່ຍຟານທ້ວນ ໄດ້ເລືອກເວລາງຽບໆເພື່ອຕົນເອງ, ບໍ່ຄິດເຖິງຊີວິດ, ແຕ່ຂຽນບົດກະວີບົດປະພັນປະສົບການຊີວິດຢ່າງງຽບໆ ເປັນການກະທຳທີ່ບໍລິສຸດໃຈ; ປົດປ່ອຍຕົວທ່ານເອງຈາກນິໄສແລະຄວາມທຸກຍາກໃນຊີວິດປະຈໍາວັນ, ເພື່ອຕອບຄໍາຖາມທີ່ກົດດັນຈໍານວນຫຼາຍສະແດງອອກໃນພາສາດົນຕີເປັນເອກະລັກ "...
ຫງວຽນຮວ່າງຮວາ
ທີ່ມາ: https://baoquangtri.vn/5-guong-mat-van-chuong-lang-mai-xa-188716.htm
![[ຮູບພາບ] ທ່ານນາຍົກລັດຖະມົນຕີ ຟ້າມມິງຈິ້ງ ເປັນປະທານກອງປະຊຸມລັດຖະບານກັບທ້ອງຖິ່ນກ່ຽວກັບການເຕີບໂຕເສດຖະກິດ](https://vstatic.vietnam.vn/vietnam/resource/IMAGE/2025/2/21/f34583484f2643a2a2b72168a0d64baa)
(0)