អ្នកដឹកនាំ, រាជនីសម្រស់, អ្នកជំនាញផ្តល់យោបល់លើការទូតវប្បធម៌

ការប្រើប្រាស់សកម្មភាពវប្បធម៌ជាការទូតមានប្រវត្តិយូរអង្វែង។ ប្រទេស​ណា​ដែល​ចង់​បង្ហាញ​អារម្មណ៍ គំនិត និង​សុច្ឆន្ទៈ​របស់​ខ្លួន​ទៅ​ប្រទេស​ផ្សេង​ប្រើ​សកម្មភាព​ខ្លះ។ បើនិយាយពីទំនាក់ទំនង គឺជាអ្នកបញ្ជូនព័ត៌មាន ដែលអាចជាកាព្យ ស្ថានទូត កម្មវិធីសិល្បៈ ឬកីឡា។

នៅកម្រិតទី 1 ប្រសិនបើអ្នកនាំយកព្រឹត្តិការណ៍វប្បធម៌ពីប្រទេសមួយទៅប្រទេសមួយ វាគឺជាសកម្មភាពធម្មតា ប៉ុន្តែវាមានកម្រិតខ្ពស់ និងស៊ីជម្រៅជាងការធ្វើគម្រោងវប្បធម៌រួមគ្នានៅក្នុងប្រទេសទីបី ឧទាហរណ៍ ប្រទេសបារាំង និងអាល្លឺម៉ង់បានចុះហត្ថលេខាលើគម្រោង Élysée ក្នុងឆ្នាំ 1963 ។ ប្រទេសទាំងពីរមានមូលនិធិរួមគ្នា ហើយអញ្ជើញសិល្បករបារាំង និងអាល្លឺម៉ង់ ដើម្បីបង្កើតការងាររួមគ្នា និងអនុវត្តនៅក្នុងប្រទេសទីបី។

ក្នុងឆ្នាំ 2009 ក្នុងក្របខ័ណ្ឌនៃគម្រោងនេះ អ្នករាំរបាំជនជាតិអាល្លឺម៉ង់ និងបារាំងដ៏ល្បីល្បាញពីររូបគឺ Raphael Hillebrand និង Sébastien Ramirez បានមកប្រទេសវៀតណាមតាមរយៈការអញ្ជើញរបស់វិទ្យាស្ថាន Goethe ហាណូយ និងមជ្ឈមណ្ឌលវប្បធម៌បារាំង L'Espace ដើម្បីសំដែងការរាំរបាំ ជាច្រើនមុខ ។ អ្នករាំល្អបំផុតនៃក្រុមរាំ Big Toe ត្រូវបានជ្រើសរើស ហើយត្រូវឆ្លងកាត់ការហ្វឹកហ្វឺនយ៉ាងម៉ត់ចត់ ដើម្បីត្រៀមរាំមុនពេលសម្តែងជាផ្លូវការនៅក្នុងខែកុម្ភៈ ឆ្នាំ 2011។

ល្ខោនអូប៉េរ៉ា ព្រះនាង អានីអូ ជាមួយនឹងនាវិក ទាំងជនជាតិវៀតណាម និងជប៉ុន ផ្ញើសារថា ទំនាក់ទំនងរវាងប្រទេសទាំងពីរ គឺស៊ីជម្រៅណាស់ មិនមែនគ្រាន់តែជាព្រឹត្តិការណ៍មួយនោះទេ។ ការប្រើប្រាស់វប្បធម៌សម្រាប់ការទូតរវាងប្រទេសគឺជាសកម្មភាពទូទៅមួយ។ វាកើតឡើងមិនត្រឹមតែលើមាត្រដ្ឋានរដ្ឋប៉ុណ្ណោះទេ ប៉ុន្តែក៏នៅលើមាត្រដ្ឋានអាជីវកម្មផងដែរ។

ឆ្នាំ 2023 គឺជាឆ្នាំនៃសកម្មភាពការទូតវប្បធម៌ ព្រោះវាប្រារព្ធខួបលើកទី 50 នៃបណ្តាប្រទេសមួយចំនួនដែលបង្កើតទំនាក់ទំនងការទូតជាមួយវៀតណាមបន្ទាប់ពីកិច្ចព្រមព្រៀងទីក្រុងប៉ារីសឆ្នាំ 1973 ប៉ុន្តែតាមគំនិតរបស់ខ្ញុំ យើងមិនគួររង់ចាំខួបលើកស្ទួយសកម្មភាពវប្បធម៌នោះទេ ប៉ុន្តែគួរតែប្រែក្លាយវាទៅជាអ្វីដែលខ្ពស់ជាងនេះ។ ចាំបាច់ត្រូវមានកិច្ចសហការរវាងសិល្បករនៃប្រទេសពីរ ឬច្រើន ដើម្បីលើកកំពស់ទំនាក់ទំនងការទូតវប្បធម៌ដល់កម្ពស់ថ្មី។

តាំងពីក្លាយជាអ្នករចនា Ao Dai មក កញ្ញា ង៉ុក ហាន បានសួរខ្លួនឯងពីរបៀបធ្វើឱ្យការរចនារបស់នាងមានលក្ខណៈប្លែកពីគេ ក្នុងបរិបទនៃអ្នករចនា Ao Dai ជាច្រើនដែលបានទៅមុន និងទទួលបានជោគជ័យ។ ក្រោយ​គិត​អស់​ជា​យូរ​មក ខ្ញុំ​បាន​ជ្រើស​រើស​ពាក្យ​ស្លោក​ថា “ភាព​សម្បូរ​បែប​នៃ​វប្បធម៌​ពិភព​លោក​ចូល​រួម​ជា​ភាសា​វៀត​ណាម”។ ដោយសារតែនាងបានបន្តទិសដៅនោះជាយូរមកហើយ ង៉ុកហានមានបណ្តុំ ao dai ជាច្រើនដែលត្រូវបានបំផុសគំនិតដោយវប្បធម៌នៃប្រទេសជាច្រើន ដែលជាទីកន្លែងដែលនាងមានឱកាសទៅទស្សនា។

“ខ្ញុំមើលឃើញថា អូដាយ ជាពិសេស និងម៉ូដជាទូទៅ ជាស្ពានវប្បធម៌ទន់ៗ ដែលតាមរយៈនោះ មិត្តភ័ក្តិអន្តរជាតិអាចចូលទៅជិតយើង និងមានអារម្មណ៍កាន់តែច្រើនអំពីវប្បធម៌វៀតណាម។ វា​គឺ​ជា​ទម្រង់​ផ្លាស់​ប្តូរ​វប្បធម៌​ដ៏​ស្រស់​ស្អាត ងាយស្រួល និង​មិន​រឹង​មាំ។

ខ្ញុំបានទទួលការបញ្ជាទិញពិសេសជាច្រើន ដោយរចនាសម្រាប់ប្រមុខរដ្ឋ និងភរិយារបស់ពួកគេនៅពេលពួកគេទៅទស្សនកិច្ចនៅវៀតណាម និងសម្រាប់ឯកអគ្គរដ្ឋទូត និងអ្នកការទូតនៅពេលពួកគេធ្វើការនៅវៀតណាម។ ជាមួយនឹងការបញ្ជាទិញនីមួយៗបែបនេះ ខ្ញុំត្រូវការពេលវេលាដើម្បីស្រាវជ្រាវ និងសិក្សាអំពីវប្បធម៌នៃប្រទេសម្ចាស់ផ្ទះ ដើម្បីមើលថាតើធាតុរសើបមួយណាដែលមិនគួរដាក់បញ្ចូលនៅលើ ao dai ។ ខ្ញុំស៊ាំនឹងរឿងទាំងនេះណាស់ ដែលខ្ញុំមានទំនុកចិត្តយ៉ាងខ្លាំងក្នុងការរចនា និងផ្ញើអំណោយដល់ភ្ញៀវពិសេសតាមរបៀបដែលគិតគូរបំផុត។

មានប្តីធ្វើការនៅក្រសួងការបរទេស ខ្ញុំឃើញគាត់ជាដៃគូ។ ស្វាមីរបស់ខ្ញុំតែងតែចែករំលែក លើកទឹកចិត្ត និងថែមទាំងជួយខ្ញុំយ៉ាងច្រើនក្នុងការរចនាវប្បធម៌ អូដាយ។ គាត់​ក៏​ផ្តល់​ដំបូន្មាន​ផងដែរ​អំពី​គំរូ​វប្បធម៌ គំនូរ និង​ពណ៌​ជាក់លាក់​។

ខ្ញុំពិតជាចូលចិត្តអ្វីមួយដែលប្រទេសជាច្រើនធ្វើបានដោយជោគជ័យ ជាពិសេសកូរ៉េ និងជប៉ុន។ ជា​ឧទាហរណ៍ ពេល​ទៅ​ទីក្រុង​ក្យូតូ ឬ​អូសាកា អ្នក​ទេសចរ​អាច​ជួល​សម្លៀក​បំពាក់​ប្រពៃណី​បាន​យ៉ាង​ងាយ​ស្រួល ហើយ​ទៅ​ទស្សនា​វិមាន​គ្រប់​គ្នា​រំភើប​ចិត្ត​ពេល​ថត​រូប​បង្ហោះ​លើ​បណ្ដាញ​សង្គម។ វា​ជា​វិធី​ជាក់ស្តែង​សម្រាប់​មិត្តភ័ក្តិ​របស់​អ្នក​ដើម្បី​មើល​និង​ចង់​ជួប​ប្រទះ​នឹង​ប្រទេស​នោះ។

ខ្ញុំយល់ឃើញថា នេះជាមធ្យោបាយមួយ ដើម្បីជួយផ្សព្វផ្សាយម៉ូដសម្លៀកបំពាក់វៀតណាមទៅកាន់ពិភពលោក ក៏ដូចជាធ្វើឱ្យមិត្តអន្តរជាតិយល់អំពីវប្បធម៌ និងសំលៀកបំពាក់ប្រពៃណីរបស់យើង។ រដ្ឋាភិបាលអាចគាំទ្រអ្នករចនាដែលមានទីតាំងដ៏ស្រស់ស្អាតនៅក្នុងសង្កាត់ចាស់របស់ទីក្រុងហាណូយ ទីប្រជុំជនចាស់របស់ Hoi An និងផ្នូររបស់ Hue... ដោយសារនោះ អ្នករចនាអាចនាំយក ao dai ដ៏ស្រស់ស្អាតរបស់ពួកគេសម្រាប់ភ្ញៀវទេសចរដើម្បីទទួលបទពិសោធន៍ និងស្វែងយល់អំពីវប្បធម៌វៀតណាម។ នេះ​ជា​វិធី​ផ្សព្វផ្សាយ​វប្បធម៌​ដ៏​មាន​ប្រសិទ្ធភាព​ដោយ​មិន​ចាំបាច់​ចំណាយ​ប្រាក់​ច្រើន លទ្ធផល​គឺ​ឃើញ​ភ្លាម។

ជាឧទាហរណ៍ មនុស្សជាច្រើនដែលមកទីក្រុង Hue ចូលចិត្តជួលសំលៀកបំពាក់ប្រពៃណីដើម្បីស្លៀក ប៉ុន្តែពួកគេភាគច្រើនជាភ្ញៀវវៀតណាម។ ភ្ញៀវ​អន្តរជាតិ​ពិបាក​ចូល​ទៅ​មើល​ទីតាំង​ជួល​ព្រោះ​វា​ឆ្ងាយ​ណាស់ ហើយ​មិន​មាន​ព័ត៌មាន​ជាក់លាក់។ អ្នកទេសចរស្គាល់កម្មវិធីបទពិសោធន៍ធ្វើដំណើរដូចជា K-look យើងអាចសហការជាមួយកម្មវិធីទាំងនេះដើម្បីណែនាំអ្នកទេសចរឱ្យជួលសំលៀកបំពាក់ប្រពៃណីវៀតណាម។

ខ្ញុំមើលឃើញថា សកម្មភាពការទូតវប្បធម៌កម្រិតខ្ពស់នាពេលថ្មីៗនេះ ជាដំណឹងដ៏ល្អ ព្រោះជាក្បួន នៅពេលដែលមនុស្សមានអាហារូបត្ថម្ភល្អ ពួកគេគិតអំពីការកម្សាន្ត។ នោះបង្ហាញថាសេដ្ឋកិច្ចកំពុងរីកចម្រើនឈានដល់កម្រិតនៃការវិនិយោគលើវប្បធម៌ ហើយការវិនិយោគមិនឈប់ត្រឹមកម្រិតក្នុងស្រុកទេ ប៉ុន្តែក៏ទៅអន្តរជាតិផងដែរ។

ជាងនេះទៅទៀត មិនត្រឹមតែក្រសួងការបរទេស និងក្រសួងវប្បធម៌ប៉ុណ្ណោះទេ ថែមទាំងក្រសួង និងវិស័យផ្សេងទៀតស្រឡាញ់ និងយកចិត្តទុកដាក់លើការអភិវឌ្ឍន៍វប្បធម៌ នាំវប្បធម៌វៀតណាមទៅកាន់ពិភពលោក។ ខ្ញុំមានមោទនភាពដែលសកម្មភាពការទូតវប្បធម៌នាំមកនូវឱកាសជាច្រើនដល់សហការីរបស់ខ្ញុំ ក៏ដូចជាដកដង្ហើមជីវិតថ្មីចូលទៅក្នុងសិល្បៈរបស់ប្រទេស។

កាលពីខែតុលាកន្លងទៅ មហោស្រពវៀតណាម-ជប៉ុន Symphony Orchestra ជាមួយសិល្បករដែលត្រូវបានជ្រើសរើសពីវង់តន្រ្តីតំណាងនៃប្រទេសទាំងពីរ ជាផ្នែកមួយនៃការប្រគុំតន្ត្រីជាបន្តបន្ទាប់នៅ 6 ដំណាក់កាលនៅក្នុងទីក្រុងធំៗចំនួន 6 របស់ប្រទេសជប៉ុនបានប្រព្រឹត្តទៅយ៉ាងគួរអោយចាប់អារម្មណ៍។ ពេលសម្តែងនៅទីណាក៏ដោយ ក្នុងនាមជាអ្នកដឹកនាំរឿង - Dong Quang Vinh តែងតែចង់មានការចូលរួមពីសិល្បករមកពីប្រទេសផ្សេងៗ ព្រោះវាមានភាពស៊ីសង្វាក់គ្នា។ វាក៏បង្ហាញឱ្យឃើញផងដែរថា គំនិតនៃតន្ត្រីគ្មានព្រំដែននឹងត្រូវបានទទួលយកយ៉ាងទូលំទូលាយពីសាធារណជន។

មុនពេលដែលអ្នកដឹកនាំអាចសម្រេចបាននូវគំនិតនោះ ភាគីជប៉ុនបានស្នើយ៉ាងសកម្មថា វង់តន្រ្តីនឹងមានសិល្បករវៀតណាមពាក់កណ្តាល និងសិល្បករជប៉ុនពាក់កណ្តាល ដោយសិល្បករល្អបំផុតត្រូវបានជ្រើសរើសមកពីប្រទេសទាំងពីរ។ គ្រប់​គ្នា​បាន​ព្យាយាម​អស់ពី​សមត្ថភាព​ព្រោះ​ពួកគេ​កំពុង​នាំ​មុខ​ប្រទេស​ពីរ។ បន្ថែមលើស្នាដៃបុរាណចំនួនពីរ គឺ បទ Symphony No. 5 របស់ Beethoven - Destiny និង Piano Concerto No. 1 របស់ Chopin ការសម្តែងបើកគឺជាស្នាដៃបុរាណរបស់វៀតណាម ហើយការសំដែងបិទគឺជាស្នាដៃវៀតណាម និងជប៉ុនដែលរៀបចំឡើងវិញដោយ Dong Quang Vinh ។

“ទស្សនិកជន​សប្បាយ​ចិត្ត​ណាស់​ពេល​ស្តាប់​សិល្បករ​វៀតណាម​លេង​ភ្លេង​ជប៉ុន។ យើង​ត្រូវ​បាន​ទស្សនិកជន​ទទួល​ទាំង​ទឹកភ្នែក និង​សំឡេង​ទះដៃ​យ៉ាង​យូរ​ដែល​សិល្បករ​ត្រូវ​ចូល​ឆាក​ម្ដង​ទៀត ៥-៦ ដង​ដើម្បី​ស្វាគមន៍​សំឡេង​ទះដៃ​យ៉ាង​ខ្លាំង​របស់​ទស្សនិកជន។ បន្ទាប់មក មានមនុស្សជាច្រើនបានទាក់ទងមកខ្ញុំ ដោយនិយាយថា ពួកគេចង់ធ្វើដំណើរទៅប្រទេសវៀតណាម មកកន្លែងធ្វើការរបស់ខ្ញុំ មើលការសម្តែងរបស់សិល្បករវៀតណាម និងសម្តែងនៅប្រទេសវៀតណាម។

ការផ្សព្វផ្សាយតន្ត្រីវៀតណាមទៅកាន់ពិភពលោកមានសារៈសំខាន់ណាស់។ មិត្តរួមថ្នាក់របស់ខ្ញុំមួយចំនួនបាននាំយកឧបករណ៍ T'Rung ទៅអាមេរិកដើម្បីលេង ហើយនាយកសាលា Harvard ចាប់អារម្មណ៍ក្នុងការបញ្ចូលវាទៅក្នុងកម្មវិធីស្រាវជ្រាវតន្ត្រីវៀតណាម។ Harvard - សាលាឈានមុខគេលើពិភពលោកបានវាយតម្លៃខ្ពស់ចំពោះវប្បធម៌ប្រពៃណីរបស់ប្រទេសនានា រួមទាំងវៀតណាមផងដែរ។ ក្រោយ​មក ពេល​ខ្ញុំ​ទៅ​សម្តែង​នៅ​ប្រទេស​ជា​ច្រើន​ជាមួយ​នឹង​ឧបករណ៍​ភ្លេង​វៀតណាម រាល់​ពេល​លេង​ចប់ ទស្សនិកជន​មក​ជុំ​គ្នា​មើល​ភ្លេង​ពិណពាទ្យ និង​ទ្រុង ហើយ​មិន​ឲ្យ​ខ្ញុំ​ទៅ​ផ្ទះ​ទេ។

ប្រទេសអ៊ឺរ៉ុប និងអាមេរិកមានសេដ្ឋកិច្ចដែលនាំមុខយើងច្រើន ប៉ុន្តែពួកគេតែងតែប្រាថ្នាចង់ដឹងបន្ថែមអំពីប្រទេសផ្សេងទៀតក្នុងពិភពលោក រួមទាំងវៀតណាមផងដែរ។ ប្រទេស​របស់​យើង​មាន​ក្រុម​ជនជាតិភាគតិច​សម្បូរបែប​ចំនួន ៥៤ ក្រុម មាន​ប្រវត្តិសាស្ត្រ និង​វប្បធម៌​រាប់ពាន់​ឆ្នាំ។ ខ្ញុំរស់នៅក្នុងប្រទេសវៀតណាម ហើយវាហាក់ដូចជាធម្មតា ប៉ុន្តែចំពោះជនបរទេសវិញ វាពិតជាគួរឲ្យកត់សម្គាល់ខ្លាំងណាស់។ ចុះ​ហេតុ​អ្វី​មិន​យក​ឧបករណ៍​ភ្លេង​បុរាណ​ទៅ​បរទេស​ដើម្បី​លម្អ​មុខមាត់​ប្រទេស?''។

រចនា៖ ហុង អាញ់

Vietnamnet.vn