សម័យប្រជុំនៃក្រុមប្រឹក្សាអាណានិគម

រចនាប័ទ្មនិងការតុបតែងមិនមានអ្វីពិសេសទេ។ ក្រៅពីកង្ហារ panka ព្យួរពីលើពិដាន រំកិលថ្នមៗដោយដៃមើលមិនឃើញ គ្រឿងសង្ហារិមគឺស្ទើរតែដូចគ្នាទៅនឹងបន្ទប់ភាគច្រើនដែលបានបម្រុងទុកសម្រាប់ក្រុមប្រឹក្សាពិភាក្សា។ បន្ទប់ទាំងអស់មានពណ៌ស គ្មានស្នាមប្រេះ ហើយបើកច្រករបៀងពីរចំហៀងសម្រាប់សាធារណជន។ ប្រាកដណាស់ សភាជាច្រើនមានអគារមិនសូវស្អាត។

Du ký Việt Nam: Một phiên họp của Hội đồng thuộc địa- Ảnh 1. — ខ្យល់ត្រជាក់ឆ្លងកាត់ស្ពាន Binh Loi

ខ្ញុំបានចូលរួមកិច្ចប្រជុំក្រុមប្រឹក្សាមួយ ហើយមិនស្ដាយពេលរសៀលទេ។ និយាយឱ្យត្រង់ទៅ ការពិភាក្សាមិនសូវចាប់អារម្មណ៍ទេ។ នៅថ្ងៃនោះ មានតែរឿងតូចតាចប៉ុណ្ណោះដែលត្រូវបានដោះស្រាយជាមួយ៖ ការត្អូញត្អែរ ការស្នើសុំជំនួយ និងការផ្តល់ជំនួយជាច្រើន។ ពន្ធថ្មីក៏ត្រូវបានពិភាក្សាផងដែរ រួមទាំងការដំឡើងពន្ធនាំចេញអង្ករ ហើយការពិភាក្សាកាន់តែក្តៅគគុក។ ប៉ុន្តែនេះមិនមានរយៈពេលយូរទេ។ មនុស្សត្រឡប់មកវិញដោយមានការត្អូញត្អែរ។

ជុំវិញតុរាងជាសេះ សមាជិកក្រុមប្រឹក្សាជនជាតិបារាំងស្លៀកពាក់សអង្គុយប្រសព្វគ្នាជាមួយសមភាគីអាណ្ណាមក្នុងភាពងងឹត អូដាយ ឈរទល់មុខកំរាលព្រំពណ៌បៃតងដូចគ្រាប់ឡុកឡាក់ក្នុងល្បែងដូមីណូ។ ជនជាតិដើម ធ្ងន់ធ្ងរណាស់ ត្រឹមត្រូវណាស់ តាំងចិត្តមិននឹកមួយព្យាង្គ ទោះបីមិនយល់ក៏ដោយ។ មានតែពេលបោះឆ្នោតទេ ទើបមានអ្នកបកប្រែជួយឱ្យយល់ស្ថានការណ៍ ដោយបកប្រែឱ្យពួកគេនូវការសន្និដ្ឋានរបស់អ្នកយកព័ត៌មាន។

ហើយដោយអព្ភូតហេតុ មិនថាការសន្និដ្ឋានទាំងនោះស្មុគ្រស្មាញយ៉ាងណានោះទេ អ្នកបកប្រែនៅតែរកឃើញវិធីមួយដើម្បីបង្ហាញពួកគេយ៉ាងស្ទាត់ជំនាញ ដោយអនុវត្តវិធីសាស្ត្រនៃតួអក្សរអន្តរការីនៅក្នុង Bourgeois gentilhomme ពោលគឺកាត់បន្ថយព័ត៌មានទៅជាពាក្យ onomatopoeic បីឬបួនដែលស្តាប់ទៅដូចជា Belmen និង Marababa sahem ដែលបញ្ចុះបញ្ចូលខ្ញុំថា Annamese មានអត្ថន័យស្រដៀងនឹងភាសាទួរគីច្រើន តែមានអត្ថន័យជាច្រើន មិនគួរព្រងើយកន្តើយឡើយ។ សមាជិកក្រុមប្រឹក្សាដើមបានងក់ក្បាលយ៉ាងម៉ឺងម៉ាត់ ហើយបញ្ហាក៏បន្តទៅរឿងផ្សេងទៀត។

ប៉ុន្តែភាពប្លែកនៃក្រុមប្រឹក្សានេះ ដែលជារឿងសំខាន់ដែលធ្វើឲ្យយើងស្រលាញ់វា គឺសាមញ្ញ មិនខ្មាស់អៀន និងគួរឱ្យស្រលាញ់បំផុតចំពោះភាពទន់ខ្សោយរបស់មនុស្ស និងកំដៅខ្លាំងនៃរដូវកាលផ្លាស់ប្តូរ។

ផ្ទុយពីអ្វីដែលកើតឡើងនៅក្នុងសភាផ្សេងទៀត ដែលបរិយាកាសអ៊ូអរច្រើនតែគ្របដណ្ដប់លើសំឡេងរបស់អ្នកនិយាយ នៅទីនេះមនុស្សនិយាយជាមួយគ្នា... និងរីករាយជាមួយភាពស្រស់ស្រាយ។

នៅចំពោះមុខមនុស្សម្នាក់ៗគឺភេសជ្ជៈជម្រើសដែលពនឺដោយទឹកកក និងទឹកសូដា។ ម្តងម្កាល អ្នករត់តុបានដើរជុំវិញបន្ទប់ ដោយចាក់កែវ និងយកបារី និងបារីទៅឱ្យអ្នកដែលចង់បាន។

សាយហ្គនទាំងយប់ទាំងថ្ងៃ

សរុបមក ទីក្រុងពិតជារីករាយណាស់ បើទោះបីជាជីវិតត្រូវបានបែកបាក់ក៏ដោយ។ ផ្ទុយពីអ្វីដែលកើតឡើងនៅក្នុងទីក្រុងត្រូពិច ដែលមនុស្សចូលគេងមុនម៉ោង និងក្រោកពីព្រលឹម ទីក្រុង Saigon គេងយឺត ហើយចូលគេងនៅម៉ោង 9 ព្រឹក លើកលែងតែតំបន់លំនៅដ្ឋានក្នុងតំបន់ និងតំបន់ជុំវិញផ្សារ ផ្លូវស្ងាត់ ហើយទ្វារត្រូវបានចាក់សោ។

មានតែ Cha Chetty និងជនជាតិចិនប៉ុណ្ណោះដែលបង្ហាញសញ្ញានៃសកម្មភាព៖ អតីតអង្គុយនៅក្នុងតូបដែលមានទទឹងកន្លះម៉ែត្រការ៉េដោយរក្សាសៀវភៅ។ ក្រុមទី 2 នៃជាងកាត់ដេរ ជាងកាត់ស្បែកជើង និងជាងឈើនៅជាន់ផ្ទាល់ដីដ៏ចង្អៀតដែលហៅថា "បន្ទប់" នៅទីនេះបានចាប់ផ្តើមធ្វើការជាមួយម៉ាស៊ីនដេរ awls និងយន្តហោះ។

វាមិនមែនរហូតដល់ម៉ោង 9 ឬ 10 ព្រឹកទេដែលឈុតពណ៌សនិងឯកសណ្ឋានបានបង្ហាញខ្លួននៅលើផ្លូវ Catinat ។ នៅម៉ោង 11 ពិតប្រាកដមនុស្សបានទទួលទានអាហារថ្ងៃត្រង់។ បន្ទាប់មកទៀត ចាប់ពីថ្ងៃត្រង់ ដល់ម៉ោង ៣រសៀល ហាងត្រូវបានបិទ។ វាគឺជាពេលអាហារថ្ងៃត្រង់៖ ផ្លូវនិងហាងកាហ្វេត្រូវបានគេបោះចោល សាយហ្គនក៏ស្ងាត់ម្ដងទៀត។

ចាប់ពីម៉ោង 5 ដល់ 7 យប់ មនុស្សតែងតែទៅស្តាប់តន្ត្រី ឬដើរលេងដើម្បីមើលទេសភាព។ តន្ត្រីបានលេង ជួនកាលនៅសួនរុក្ខសាស្ត្រ [ឥឡូវសួនសត្វ] ជួនកាលនៅមុខក្លឹបមន្ត្រី [ឥឡូវទីស្នាក់ការគណៈកម្មាធិការប្រជាជនខណ្ឌទី១] នៅលើវិថីព្រះនរោត្តម [ផ្លូវឡឺឌួន] មិនឆ្ងាយពីកន្លែងដែលរូបសំណាកសំរិទ្ធ ហ្គាមបេតាត្រូវបានសាងសង់។ […]

ប្រជាជនតាមខេត្តហៅភ្ញៀវទេសចរណ៍ថាទេសចរណ៍ក្រុង។ វាជាដំណើរដ៏រីករាយប្រហែល ១០ គីឡូម៉ែត្រលើផ្លូវដ៏ស្រស់ស្អាតឆ្លងកាត់ប្រឡាយដ៏មមាញឹកជាមួយនឹងទូក ដែលនាំទៅដល់វាលស្រែដែលស្រពោន និងដើមដូងដែលរំកិល។ ចរាចរណ៍មានភាពមមាញឹក និងរីករាយ ចាប់ពីរទេះភ្លើង Victorian ដ៏ប្រណិតដែលដឹកស្ត្រីដែលមានរូបរាងស្អាត និងសុភាពរាបសារ រហូតដល់កាប៊ីនដ៏រាបទាប។

នៅលើផ្លូវ អ្នកជិះសេះ និងអ្នកជិះកង់ប្រណាំងក្នុងល្បឿនលឿន។ ប៉ុន្តែទោះបីជាការជិះកង់មានសកម្មភាពនៅទីនេះក៏ដោយ ក៏វានៅតែមិនមែនជាកីឡាដែលត្រូវបានគេចាត់ទុកថាខ្ពស់នោះទេ។

បួនដងក្នុងមួយសប្តាហ៍មានលេងចាប់ពីម៉ោង 9 យប់ដល់ពាក់កណ្តាលអធ្រាត្រ។ ក្នុងចំណោមទីក្រុងទាំងអស់នៃបូព៌ាឥណ្ឌូ និងចុងបូព៌ា មានតែទីក្រុង Saigon និង Batavia ដែលមានរោងមហោស្រព។ សាលប្រជុំត្រូវបានរៀបចំស្ទើរតែដូចគ្នា។ អាគារនេះមានទីតាំងនៅកណ្តាលការ៉េ ក្រោមម្លប់ដើមឈើ ហើយអាចផ្ទុកអ្នកទស្សនាបាន 1,000 នាក់ ដែលនេះលើសពីគ្រប់គ្រាន់។ ការតុបតែងខាងក្នុងគឺសាមញ្ញណាស់ ប៉ុន្តែក៏មានភាពស្រស់ស្អាតផងដែរ សាលប្រជុំត្រូវបានរចនាឡើងឲ្យសមនឹងអាកាសធាតុ។ កៅអីត្រូវបានបំបែកចេញពីផ្ទៃរាបស្មើដែលមើលពីសួនច្បារដោយមានតែផ្នែកទាបសម្រាប់ខ្យល់ចេញចូលប៉ុណ្ណោះ។ នៅក្រោមលក្ខខណ្ឌបែបនេះ ការលេងមិនសូវភ័យរន្ធត់ ហើយ operetta មិនសូវសោកនាដកម្ម។ (ត្រូវបន្ត)

Nguyen Quang Dieu ដកស្រង់ចេញពីសៀវភៅ ជុំវិញអាស៊ី៖ កូសាំងស៊ីន វៀតណាមកណ្តាល និង Bac Ky បកប្រែដោយ Hoang Thi Hang និង Bui Thi He, AlphaBooks - National Archives Center I និង Dan Tri Publishing House បោះពុម្ពក្នុងខែកក្កដា ឆ្នាំ 2024

ប្រភព៖ https://thanhnien.vn/du-ky-viet-nam-mot-phien-hop-cua-hoi-dong-thuoc-dia-185241204223959157.htm