តួអក្សរសម្រាប់ " កំណាព្យ" (诗) បានលេចឡើងជាលើកដំបូងនៅក្នុងស្នាដៃពីសម័យកាលប្រទេសសង្គ្រាម។ អត្ថន័យដើម របស់វា គឺ "ពាក្យចង្វាក់ដែលបង្ហាញពីគំនិត និងអារម្មណ៍" ( Guoyu, Luyu )។ ក្រោយមក តួអក្សរនេះសំដៅទៅលើកវី ( កវីដើម)។ នេះសំដៅទៅលើ *Wai Tian Shang* របស់ Ye Jie ពីរាជវង្សឈីង។
កំណាព្យ ក៏ត្រូវបានគេមើលឃើញថាជាពាក្យប្រៀបធៀបសម្រាប់អ្វីដែលស្រស់ស្អាត គួរឱ្យចាប់អារម្មណ៍ ឬបង្កឱ្យមានអារម្មណ៍ខ្លាំងៗចំពោះមនុស្ស (ឧទាហរណ៍ "នេសាទក្នុងទន្លេ " ដោយ លីវ យូស៊ី ក្នុងរាជវង្សថាង)។
ក្នុងន័យកិរិយាសព្ទ "thi " មានន័យថា "តែងកំណាព្យ" ( Luoyang Jialan Ji ដោយ Yang Huanzhi ក្នុងរាជវង្ស Wei); ឬ "ការកត់ត្រា" ( Liu Tongjun Bi ដោយ Han Yu ក្នុងអំឡុងរាជវង្សថាង); ឬ "ការថែរក្សា" ( Yi Li. Te Sheng Gui Shi Li ) ឬ "បន្ត, មរតក" ( Kun Xue Ji Wen. Ping Shi ដោយ Wang Yinglin កំឡុងរាជវង្សសុងខាងត្បូង) ។
លើសពីនេះ "ធី" ក៏អាចមានន័យថា សៀវភៅកំណាព្យ ( ម៉ែនសៀស ស្តេចហ៊ុយនៃលៀង ផ្នែកខាងលើ) ឬនាមត្រកូលធី ( មកពី "ពង្សាវតារទូទៅ នៃនាមត្រកូលមួយម៉ឺន" ដោយលីង ឌីជី ក្នុងរាជវង្សមីង)។
តួអក្សរ កា (歌) បានលេចឡើងជាលើកដំបូងនៅក្នុងសិលាចារឹកសំរិទ្ធពីសម័យនិទាឃរដូវ និងរដូវស្លឹកឈើជ្រុះ ហើយក្រោយមកត្រូវបានគេរកឃើញជាទូទៅនៅក្នុងឯកសារពីសម័យចូវខាងលិច។
«Ca» មានន័យថា «ច្រៀង» ( I Ching, Zhong Fu ); «លេងភ្លេង» ( Book of Rites, Dan Gong , ភាគទី 2); ឬ «តែងបទចម្រៀង» ( Book of Poetry, Chen Feng, Mu Men ) ដូចនៅក្នុងកំណាព្យរបស់ Nguyen Du៖ « អ្នកកាប់ឈើ និងអ្នកឃ្វាលក្របីច្រៀងពេលថ្ងៃលិច »។
«កា» ក៏ជាពាក្យដែលសំដៅទៅលើការតែងនិពន្ធតន្ត្រីដែលត្រូវបានកំណត់ទៅជាកំណាព្យ ( Thuận thư, Thuấn điển ) ឬប្រភេទកំណាព្យបុរាណដែលមានចង្វាក់ភ្លេង និងអាចសូត្របាន ( Văn thể minh tự biện thuyết, Nhạc phủ ) ដូចជាកំណាព្យបុរាណ « ឆាងហានកា» ដោយ បៃ ជូយី ដែលរៀបរាប់ពីរឿងរ៉ាវស្នេហារវាងអធិរាជ សួនចុង នៃថាង និង យ៉ាង គុយហ្វី។
នៅក្នុង «ប្រាំពីរឆ្នាំនៃភាពជោគជ័យ» (អត្ថាធិប្បាយ Zuo) ពាក្យថា «ca» មានន័យថា «សរសើរ គោរព» ឧទាហរណ៍៖ «គុណធម៌ទាំងប្រាំបួនអាចសរសើរបាន» ( Jiu gong zhi de jia ke ca ye )។
នៅក្នុងអក្សរសិល្ប៍បុរាណ ពាក្យ "ca" ត្រូវបានប្រើស្រដៀងគ្នាទៅនឹង ពាក្យ "ca" (哥) ដែលមានន័យថា "បងប្រុស" ( Shunzi Bian ) ឬ "ឪពុក" ( Dunhuang Bian Wen Ji, Gou Dao Xing Ben )។
មានវិធីជាច្រើនដើម្បីកំណត់ពាក្យ «កំណាព្យ» ដូចជា៖ « កំណាព្យបង្ហាញពីឆន្ទៈ ចម្រៀង បង្ហាញពី ពាក្យពេចន៍ដ៏អស់កល្បជានិច្ច» ឬ « កំណាព្យ ត្រូវបានប្រើដើម្បីបង្ហាញពីអារម្មណ៍ ខណៈពេលដែល ចម្រៀង ត្រូវបានប្រើដើម្បីបង្ហាញពីកំណាព្យ» - ភាសា ជាតិ ។ ភាសាលូ ។
ទាក់ទងនឹងពាក្យផ្សំ វាជាការសំខាន់ក្នុងការកត់សម្គាល់អត្ថន័យនៃពាក្យខាងក្រោម៖ thi thoại (សៀវភៅអត្ថាធិប្បាយកំណាព្យ ប្រលោមលោកដែលលាយឡំជាមួយកំណាព្យ); vận thi (កំណាព្យចង្វាក់); thi phú (កំណាព្យ និងសំណេរ); thi cách (ច្បាប់សម្រាប់សរសេរកំណាព្យ); thi nan (ការប្រមូលកំណាព្យ); vãn thi (កំណាព្យអារម្មណ៍ កំណាព្យរំលឹក ជាញឹកញាប់អាននៅក្នុងពិធីបុណ្យសព); ខណៈពេលដែល thi thiên មិនមានអ្វីទាក់ទងនឹងឋានសួគ៌ ឬអធិរាជត្បូងថ្មទេ គ្រាន់តែមានន័យថា "កំណាព្យ" ឬ "ស្នាដៃកំណាព្យ"; thi tiên គឺជាពាក្យដែលសរសើរកវីឆ្នើម ដូចជា Li Bai ជាដើម។
ក្នុងករណីនៃការដាក់បញ្ច្រាសពាក្យ ពាក្យថា "ca thi" មានន័យថា "សូត្រកំណាព្យ"; ជាគូដែលមាន កំណាព្យ ប៉ុន្តែខ្វះ កំណាព្យពិតប្រាកដ ។ ឧទាហរណ៍៖ "phẩm thi" (មើលធ្មេញសត្វ វាយតម្លៃពណ៌រោម និងជើងរបស់វា)។
ទាក់ទងនឹងអក្សរណូម មនុស្សបុរាណបានខ្ចីតួអក្សរចិនបុរាណសម្រាប់ " កំណាព្យ " (詩) ដើម្បីសំដៅទៅលើ "កំណាព្យ"៖ " ភាពវៃឆ្លាតគឺជាអំណោយធម្មជាតិ។ មានជំនាញខាងកំណាព្យ និងគំនូរ មានជំនាញខាងច្រៀង និងសូត្រ " ( រឿងនិទានគៀវ ) ឬដើម្បីសំដៅទៅលើការប្រឡង៖ " ពេលការប្រឡងត្រូវបានធ្វើឡើង វ៉ាន់ ទៀន បានទៅថ្លែងអំណរគុណគ្រូរបស់គាត់ ហើយសុំត្រឡប់ទៅផ្ទះវិញ " ( រឿងនិទានលុក វ៉ាន់ ទៀន )។
ប្រភព៖ https://thanhnien.vn/lat-leo-chu-nghia-thi-ca-185250328222757341.htm
Kommentar (0)